Met andere ogen
Al snel kwam ik er achter dat al dat gezoom de beelden heel onrustig maakte, nog afgezien van verlies aan scherpte als de camera de zoom niet kon bijbenen. En vloeiend pannen bleek een vak apart. Ik bekeek de natuurseries op TV met andere ogen. Ik lette minder op de dieren en meer op het camerawerk. En zo kwam ik tot de conclusie dat het beter is om de beweging aan het onderwerp over te laten. Zolang een beestje op een vast plekje rondscharrelt is dat niet zo moeilijk. Je bepaalt een mooie uitsnede, zet de camera aan en leunt achterover. Je houdt in de gaten of er iets leuks gebeurt; dan staat je shot erop. Maar onder de dieren zitten ook sprintkampioenen. En probeer die maar eens bij te houden.
Van links naar rechts
Op een winterdag kwam ik een haas tegen in de polder. Hij zat op zijn gemakje, zodat ik goed kon focussen. Ik had hem nauwelijks in beeld toen hij er vandoor ging. Aanvankelijk liep hij niet zo hard, maar al snel voerde hij het tempo op. Op zo’n moment moet je gaan inschatten hoe hard hij gaat lopen om de haas mooi in beeld te houden. Ik had geluk dat ik ‘m bij kon benen. In feite is dat nog een makkie: het beest liep van links naar rechts en bleef op dezelfde hoogte.
Op en neer
Goudhaantjes behoren ook tot de bewegelijke typjes. Deze vogeltjes scharrelen tussen de takken op zoek naar insectjes en gaan daarbij alle kanten uit. Het is moeilijk te voorspellen waar ze naar toe gaan en hoe lang ze daar blijven zitten. Hoewel, bij dat laatste weet je dat het meestal niet meer dan een seconde is… Veel oefenen en het diergedrag bestuderen is dan heel belangrijk.
Bij het filmen van goudhaantjes in een stadspark had ik meer lege takjes in beeld dan vogeltjes en moest ik veel materiaal weggooien. Door niet maximaal in te zoomen en langzaam mee te bewegen lukte het toch om er een paar leuke shots uit te halen, het eindresultaat telt!
Van voor naar achter
De echte sprintkampioenen zijn in mijn ogen die witte bolletjes die op het strand langs de vloedlijn rennen: drieteenstrandlopertjes. Ik heb het internet afgestruind om te achterhalen of iemand onderzocht heeft welke afstand die beestjes op één dag afleggen. Ik kon het helaas niet vinden, maar dat moet enorm zijn in relatie tot hun formaat. Ze rennen met het opkomende en afgaande water mee om voedsel te zoeken in het natte zand. Ze bewegen daarbij van voor naar achter, van links naar rechts. De ultieme uitdaging voor het vastleggen van beweging! Net als je de beweging lekker in beeld hebt trekt de golf zich terug en neemt de vogeltjes in zijn kielzog mee. Dacht je: lekker op snelheid en zwier je je camera eens flink naar rechts dan stoppen ze ineens, draaien om of vliegen weg. Mijn man zat allang achter de koffie in een strandtent toen ik de laatste shots filmde. Ach, een mens moet een uitdaging hebben met zijn hobby.
