Min of meer Natuurfotograaf

Mijn eerste filmpje

De eerste foto was nog onscherp ook, want ik kon geen sluitertijd instellen of een meetrekkende beweging met het konijn maken… ik was die dag namelijk 11 jaar geworden en mijn verjaarscadeau was een Agfa Iso Pak, een soort Kodak Instamatic maar dan van de concurrent.

Wat was het spannend om na het maken van maar liefst 12 foto’s de ontwikkelde filmcassette op te halen bij de drogist-fotograaf. Hij bewaarde alle foto’s in zakjes achter de toonbank en bekeek ze uit interesse ook nog eens allemaal! Om privacy maakte niemand zich toen druk. De drogist was verbaasd toen zo’n jong meisje (ik dus) het betreffende zakje kwam afhalen, want die foto’s waren hem opgevallen, zei hij. Ze waren goed, ik had volgens hem talent. Jarenlang namen we samen boven de toonbank mijn afdrukken door. Fotobespreking avant la lettre. In zijn winkel kocht ik ook mijn eerste spiegelreflex: de degelijke Praktica met verwisselbare lenzen. Een passie was geboren.

Van hobby naar passie

Inmiddels ben ik 50 jaar verder dan die eerste foto. Ben ik na al die tijd natuurfotograaf geworden? Nee, er volgde een andere carrière, al deed ik ergens onderweg nog de Fotovakschool en behoren mijn kinderen tot de best gedocumenteerde jeugd ooit. Nu het einde van mijn maatschappelijke loopbaan echter in zicht komt, de kids zichzelf instagrammen en mijn man in een vogelaar is veranderd, komt er in mijn leven steeds meer ruimte voor natuur en daarmee ook voor natuurfotografie. Dat blijkt een prettige vorm van mindfulness te zijn. Je moet je immers zo focussen op je onderwerp, dat je al het andere vergeet en daardoor even vakantie krijgt van je eigen drukke hoofd. Dit is rustgevend en ontspannend. Maar tegelijkertijd is het lichamelijk juist weer inspannend. Het gesjouw met een onwillig statief, altijd een te volle tas mee, het ongemakkelijk op de grond liggen en vooral het moeizame omhoogkomen… maar het houdt me fit. Daardoor kan ik soms zelfs het schuldgevoel onderdrukken dat er vaak is omdat ik niet naar de sportschool ga.

Veelvraat

Overigens heb ik me nooit willen specialiseren tot natuurfotograaf. Met hetzelfde plezier leg ik concert en theater vast, doe studioshoots en maak documentaires. Ik probeer de “raakfactor” in beeld te brengen, waarbij het onderwerp mij niet eens veel uitmaakt. Gevoel en ontroering vind je overal. Zo’n fotografische veelvraat wil ik ook graag blijven. Daarom antwoordde ik volmondig nee op de vraag die een rasechte natuurfotograaf me eens stelde: “Karin, heb jij er geen last van dat je zo brééd bent?”
Of misschien toch maar eens naar die sportschool.

Wat zijn jouw plannen voor 2022? Waarin wil je je verder ontwikkelen? Wat mag jouw fotografie voor jou of je directe omgeving betekenen?

Een fotoproject is dan een mooie vorm om hier uiting aan te geven. Door projectmatig te werken, breng je focus aan op je jaardoel. En als je dat doel weet te bereiken, dan levert dat weer een enorme voldoening op en een goed gevoel over je eigen prestaties.

Zou je graag begeleiding willen bij het maken van een fotoproject? Of überhaupt je identiteit als fotograaf willen ontwikkelen? Dan is het jaarprogramma ‘Grip op Groei’ echt iets voor jou! Klik hier voor meer informatie over dit programma. Het programma begint al op 4 april, dus schrijf je snel in.