Voor de column wedstrijd in het Natuurfotografie Magazine zijn veel mooie verhalen geschreven. De komende weken publiceren we de eervolle vermeldingen op Natuurfotografie.nl. Deze week is het de beurt aan Peter de Hoog [red.].
Paringsdrukte
Een veelgehoorde mening over het Krugerpark is dat het er druk is. Zeker, er rijden heel wat auto’s rond. Filevorming ontstaan er echter alleen, als er ergens leeuwen gespot zijn. Dan manoeuvreert iedereen haastig zijn auto in de meest ideale positie voor een National Geographic plaatje. Of een selfie, al is deze tak van fotografie hierbij niet overmatig populair.
Het wordt pas echt lastig als de leeuwen enige actie vertonen. Dat gebeurt gelukkig niet vaak. Zij hebben een dagritme, dat voornamelijk bestaat uit slapen, slechts nu en dan onderbroken voor een middagdutje.
Paniek in de auto
Tenzij het natuurlijk tijd is voor de paring. Dan zien we een heel andere kant van de leeuw. En de leeuwin. Zij draait uitnodigend een paar keer voor de neus van haar ruim behaarde echtgenoot heen en weer en meer aanmoediging heeft hij niet nodig. Ongegeneerd, midden op de weg, gadegeslagen door vele geschokte natuurliefhebbers volgt de daad.
Er ontstaat enige paniek onder de chauffeurs. Iedereen wil natuurlijk wel zulk educatief videomateriaal opnemen. Auto’s worden gestart en gejaagd probeert men zodanig te draaien dat er vrij uitzicht is op de acteurs. Eén auto staat reeds na enkele seconden dwars op de weg en belemmert zo het zicht van alle andere toeschouwers. Dat levert de inzittenden weinig vrienden, maar wel mooie beelden op.
Even heb ik de neiging me boos te maken over dit asociale gedrag, maar al gauw denk ik: ‘ach laat ook maar, het is vakantie’. Bovendien is de chauffeur van de betreffende auto mijn broer en ik zit achterin. Dat helpt natuurlijk.
Altijd tevreden
Met een voldaan gevoel keren wij terug naar ons ‘Rest Camp’. Daar spreken wij met een echtpaar dat voor een weekje helemaal overgevlogen is vanuit winters Nederland. Zij hebben reeds een behoorlijk aantal game drives achter de rug.
‘We hebben de hele Big Five al gezien’, zeggen ze met een brede glimlach. Wij zijn onder de indruk.
‘Zelfs een luipaard?’ vragen wij ademloos.
‘Nee, dat niet. Ook geen leeuw of zo. Eigenlijk helemaal geen katten… Wacht even, we hebben toch wel een cheeta gezien, Anton? Of was dat een jakhals? Ik weet het niet meer. Maakt ook niet uit. We hebben echt alles gezien.’
Als je je eigen Big Five samenstelt ga je altijd tevreden weg uit Afrika. Heerlijke mensen.
8 reacties
Geweldig verhaal! Ik verwachtte het gebruikelijke verhaal met kwijlfoto’s uit het Krugerpark, maar in plaats daarvan een goed beschreven verhaal van het gedrag van de mensen ín het Krugerpark. Met veel humor geschreven, vooral het stukje waar de auto overdwars staat waar jullie zelf in zitten. Erg herkenbaar allemaal :). Ook de doorsnee toeristen in het kamp die met alles blij zijn, komen bekend voor. Moet inderdaad heerlijk zijn om zo je vakantie in te gaan al zullen zij nooit weten wat het adrenalinegevoel is als een hele moeilijke soort wel lukt.
Dank je voor je uitgebreide reactie, Lennart en leuk dat het zo herkenbaar voor je is!