Wie is Ann Coppens?
Grenzen verleggen
In 2007 startte Ann met een driejarige opleiding fotografie vanuit een drang om meer kennis te vergaren over hoe je technisch mooie foto’s maakt. Verdere verdieping vond ze vervolgens in een opleiding kunstfotografie. Reislustig als ze is heeft ze een uitgesproken passie voor natuur- en wildlifefotografie: “Als je op een bepaald moment voelt dat je honger hebt naar meer kennis, naar meer ervaring binnen een bepaalde tak van de fotografie, dan weet je dat daar je hart, je passie ligt.” Autodidactisch ging Ann steeds verder haar grenzen verleggen en breidde ze op die manier haar kennis verder uit. Een kennis die ze ook graag deelt met anderen tijdens de begeleiding van workshops en reizen.
Als fulltime fotografe krijgt Ann ook heel wat opdrachten die niet gelinkt zijn aan natuurfotografie. Of het nu gaat om familieshoots, huisdieren of wildlife: steeds is ze op zoek naar het perfecte licht- en lijnenspel, waarbij haar voorkeur uitgaat naar het werken met natuurlijk licht.
Emoties op de gevoelige plaat
Hoe emoties vastleggen op de gevoelige plaat? Vraag dat maar aan Ann! In haar werk combineert ze een stevige technische kennis met een flinke dosis geduld én een sterk observatievermogen. Het resultaat is telkens opnieuw een bijzonder portret, sfeervol in beeld gebracht.
Ann neemt je vol overtuiging mee in de leefwereld van de geportretteerde. Of het nu gaat om een voetballende olifant, een badende sneeuwaap of een noordse stern die als een echte moederkloek haar jongen tracht te beschermen: het voelt alsof je als kijker zelf deel uitmaakt van de scène. Stap mee in de wonderlijke leefwereld van deze dieren. Wedden dat deze portretten je niet onverschillig laten?
Apparatuur
- Nikon D5
- Nikon D850
- Nikon D500
- 16-35mm
- 27-70mm
- 80-400mm
- 500 mm
- 180-400 mm met ingebouwde converter
Portfolio
“Bij het maken van bepaalde beelden ervaar ik soms echt een ‘yes-gevoel’! Achteraf blijken dit ook vaak de beelden te zijn die eruit springen. Er kunnen verschillende redenen zijn: de soort die ik fotografeerde, de actie die plaatsvond, het prachtige licht, de compositie… Als voorbeeld de vliegende zeearend, de drinkende zebra’s of de olifant die eenden wegschopt.”
“Ik vind het leuk om dieren te observeren en me door hen te laten inspireren. Meerdere dagen na elkaar op een locatie fotograferen vind ik heel fijn. Zo ga je automatisch de lat hoger leggen en zie je de dingen anders. Dit resulteert in totaal andere beelden van eenzelfde dier.”
“Ik ben niet echt een soortenjager in mijn fotografie. Een veel voorkomend dier in prachtig licht kunnen fotograferen spreekt me meer aan dan een unieke soort in gewone omstandigheden. Dit jaar reis ik naar de Pantanal om er diverse diersoorten te fotograferen. Ik reis naar daar zonder al te veel verwachtingen. Ik laat het allemaal een beetje op me afkomen en zie wel wat er voor mijn lens verschijnt.”
“Op een bepaald ogenblik hoorde ik van meerdere personen: ‘Ik herken jouw foto’s zo uit die van anderen’. Dit verbaasde me, maar op zo’n moment besefte ik dat ik een eigen stijl heb. Een eigen stijl is iets wat groeit. Het is een buikgevoel, een verhaal van een moment dat je beleeft en dat je d.m.v. je fotografie met anderen wil delen. Datgene wat jou zo boeit als je dieren of landschappen fotografeert én je op een bepaalde manier wil weergeven: dat is jouw stijl! Ik hou ervan dieren te observeren en net die ene beweging, die ene uitdrukking, die ene actie… weer te geven in een beeld.
“Fotograferen is een proces van leren en uitproberen. Eerst moet je het technische aspect goed beet hebben om je vervolgens te focussen op wat er gebeurt of hoe het licht voor je lens valt. Camera en lens worden als het ware een verlengstuk van je armen en handen. Het zijn tools om weer te geven wat je ziet met je ogen en jouw hersenen dit registreren. Op dat ogenblik begin je je eigen visie of stijl te creëren. Dit proces kent geen eindpunt. Voor jezelf moet je de lat steeds hoger leggen, je grenzen verleggen.”
Tips van Ann Coppens
“Gun jezelf de tijd om je materiaal goed te leren kennen. Zodra je niet meer ‘technisch’ denkt, heb je meer tijd om de omgeving in je op te nemen, om de dieren te observeren. Zodra camera en lens een verlengstuk van je handen worden, ga je alles anders en intenser zien en beleven. Op dat moment fotografeer je veel spontaner en focus je meer op alles wat er rondom je gebeurt. Jouw beelden worden verhalen i.p.v. foto’s.”
