Beeldvullende plaatjes?
Want iedereen weet het…vogels vliegen echt niet alleen voor de lol, of om de zon op te zoeken, maar ook en vooral om bij fotografen uit de buurt te blijven. Dus je moet ze héél voorzichtig benaderen om vervolgens van grote afstand met zoveel mogelijk millimeters een kiekje te schieten. En dan maar hopen dat je het beest er een beetje beeldvullend op krijgt. Vergeet dus vooral je extenders niet! Gelukkig kom je altijd wel wat vogels tegen als je het bos in loopt. En ga je naar de Amsterdamse Waterleidingduinen dan struikel je over de vossen. Dus het moet raar lopen wil je zonder foto thuiskomen toch?
Fotohuttenmisère!
Ik heb bij wijze van een grondig experiment ook al ‘tig’ keer zo’n fotohut gehuurd. Een dag lang opgevouwen in een ruimte van 3 m2 je plas ophouden, terwijl het buiten meer dan 30 graden is en je dus wel moet drinken. En alsof dat nog niet erg genoeg is, hebben die fotohutten allemaal hetzelfde mankement. Direct achter de spiegelruit of het camouflagenetje ligt een vijvertje. Bedoeld om de vogels te lokken en dat lukt doorgaans erg goed. Met als gevolg dat ze op twee à drie meter van de fotograaf af gaan zitten. En daar zit je dan met je minimale scherpstelafstand van vier meter. Heb je daarvoor je spaarvarken omgekeerd of je boot verkocht?
Projectmatig prutsen?
Natuurlijk lees ik ook die verhalen van fotografen die ‘projecten’ uitvoeren. Wekenlange voorbereiding, observeren tot je een ons weegt, je onderwerp leren kennen en vooral zorgen dat je dicht bij je onderwerp kan komen. Zo ben je maanden bezig om tot een aansprekend plaatje te schieten. Maar dan kan je wel foto’s maken met een groothoeklens. Ook leuk maar het vergt zo’n enorme hoop geduld. En als je daar niet over beschikt of gewoon de tijd niet hebt, kan je dat compenseren met millimeters. Het geeft je ook veel meer bewegingsvrijheid, je kan gaan en staan waar je wilt. En aangezien wij natuurfotografen toch al de naam hebben ons weinig van gebaande paden aan te trekken, kan je dat laatste ook gewoon letterlijk nemen.
Voedersilo’s!
En zo ben je helemaal voorbereid op vreemde vogels en andere beesten die traditiegetrouw als de dood zijn voor de fotograaf. Gestoken in het groen en met je langste lens over je schouder ga je op zoek naar je onderwerp voor die dag. De ‘jacht’ kan beginnen zal ik maar zeggen. Maar dan moeten ze het spel wel meespelen. Want wat heb je er nou aan als ze ineens afwijkend gedrag gaan vertonen? Als ze de natuurfotograaf aanzien voor een voedersilo? Als ze niet op de vlucht slaan maar juist naar je toekomen. Terwijl jij gewoon open en bloot in het zicht bent. Niks geen schuilhut, gewoon met een man of wat op een grasveldje schouder tegen schouder en plat op de buik om vooral hetzelfde plaatje als je buurman te schieten.
Voor wie durft…
Met meer dan voldoende millimeters om het ‘slachtoffer’ op gepaste afstand te kunnen vereeuwigen besluit datzelfde ‘slachtoffer’ om zo ongeveer op je lens te gaan zitten. Maar zo dichtbij geen focus dus geen plaatjes! Op zo’n moment zakt de moed je in de schoenen, staat het huilen je nader dan het lachen en zit er maar een ding op…. Terugvallen op je mobiele telefoon om die ene foto te maken. Of, als je je heel dapper voelt, de vogel of de vos de stuipen op het lijf jagen zodat ie alsnog op gepaste afstand gaat zitten om even bij te komen van de schrik. Als het tegen zit heb je na zo’n actie 50 fotografen achter je aan en wordt je van het terrein afgejaagd. Maar ach…met voldoende millimeters hoef je ook niet vooraan te staan.
12 reacties
Ik snap de knipoog, maar wil toch nog even laten zien hoe het ook kan. Deze foto is geschoten op ‘slechts’ 137mm, terwijl ik 500mm bij me had. Zoals Henri schrijft: soms is uitzoomen veel mooier: http://www.arumes.com/temp/CRW_5204.jpg
Locatie is overigens het Bosje van Staf op de Veluwe. Er stonden maar twee andere fotografen naast mij, omdat (je raadt het al) je hier niet erg dichtbij kon komen. Heerlijk. 🙂
Beste Robert,
Dank voor je reactie en ‘voorbeeldfoto’.
Groet, Erik
Hallo Erik,
Voor mij een onbegrijpelijk artikel (totdat ik je portfolio even bezocht)
Hoewel een dier beeldvullend fotograferen erg mooi kan zijn, je ziet dan tot in detail hoe mooi het dier is, zou ik ook af en toe wat meer afstand willen nemen. Zelf heb ik slechts kort een grote primelens gehad. Deze heb ik al snel ingeruild voor telezoom-objectieven die mij veel meer vrijheid bieden. In heel veel gevallen is een dier klein gefotografeerd in een mooie setting vele malen boeiender dan groot in beeld.
Hallo Henri,
Dank voor je feedback en het bekijken van m’n portfolio. Interessant dat het artikel nu ‘logisch’ is voor je. Tegelijkertijd hoop ik dat je de enorme knipoog die er in verscholen zit niet hebt gemist.
Groet, Erik
Heerlijk geschreven stukje, Erik!
M.v.g. Gerrelt
Hallo Gerrelt,
Dank je wel, je feedback wordt gewaardeerd. 😉
Groet, Erik