Column: Mijn takkenallergie

Takloos

Of ik een perfectionist ben? Ja. Ja, behoorlijk. Of ik een voorkeur heb voor een bepaald beeld op mijn foto’s? Ja, dat ook. Takloos. Takloos als in, geen ‘overbodige’ takken in de foto naast de tak(jes) waar een vogeltje eventueel op zit. Die takken kunnen alleen maar storen, toch? Heel misschien een paar vage takken in de achtergrond. Heel misschien. Alleen als het echt niet stoort.

Takkig

Maar ja. Soms heb je een leuke ontmoeting met een bijzondere soort, of een schuwe lievelingssoort. Een goudvink bijvoorbeeld. Wat doe je dan als zo’n vogeltje net in de takken zit? Sla je het moment over? Hoe vaak gaat het nog gebeuren dat ik die takken mijn momenten laat verpesten? Ga ik mijn fotografie zo beperken? Is het niet eens tijd dat ik leer om met takken om te gaan? Tijd om te leren wanneer ik takken op mijn foto’s juist waardeer? Hoe takkig kan ik die foto’s dan maken?

Takkiger

Takken op de voor- én achtergrond? Is dat niet wat? Misschien als ik mijn vogeltjes tussen de takken kan vrijspelen? Vogeltjes leven nu eenmaal in struiken, bomen, en heggen. Misschien geven die takken ook wel extra sfeer aan het plaatje. Misschien moet ik het eens proberen. Met huismussen bijvoorbeeld. Die zijn overal en blijven toch wel zitten; dan kan ik altijd later nog kiezen voor ‘portret’.

Kom van die tak af. Of blijf zitten

Maar bij een zeldzame soort? Zoals die pestvogels? Durf ik dan ook te ‘takken’? Erg schuw was deze vogel niet, maar hij bleef wel tussen de takken zitten. Nouja, tussen de takken…

Hij zat nog wel redelijk vrij. Er steekt wel een tak uit zijn keel en een tak in zijn staart, maar die takken wijzen wel mooi met de vogel mee. Ik krijg een gevoel van richting, een gevoel van habitat. Ja, dit werkt zo eigenlijk wel! Het helpt ook wel dat die vogel idioot mooi is… Maar durfde ik hier wel te ‘takken’ of was het eigenlijk noodzaak? Noodzaak. Duidelijk. Maar het beeld heeft achteraf veel meer sfeer dan de portretten die ik later kon maken.

Taktiek

Nood of bewust; het gaat wel beter, want die takken begin ik te waarderen. Misschien is de oplossing wel ‘taktisch’ fotograferen. Vogels met takken kaderen waardoor er door de takken juist de nadruk op het diertje wordt gelegd. Of een foto waarop takken ‘met het onderwerp mee’ wijzen, of er juist naartoe. Waar is die staartmees ook alweer? Die met dat witte koppie? Het lukte me telkens niet om een ‘goede’ foto te maken. Misschien wel als ik mijn eisen bijstel en het ‘taktisch’ aanpak.

Takken en tuinfluiters

Het oefenen met takken heeft me in ieder geval rustiger gemaakt. Als het vogeltje (zeldzaam of niet) op een grotere afstand is en dichterbij fotograferen geen optie is, dan is het misschien wel fijn dat ik me comfortabel voel met takken. Als ik met takken een beeld kan maken waar ik tevreden mee ben hoef ik ook niet te stressen dat het dichterbij moet. Is dat trouwens ook niet waar natuurfotografie om draait? Tevreden zijn met wat de natuur je brengt? Je kan de omstandigheden nauwelijks beïnvloeden. Dan maar de takken voor lief nemen en op ze inspelen. Vorig voorjaar had ik wat frustraties met een tuinfluiter die maar niet voor mijn lens wilde opduiken. Deze takkenfoto, daar ben ik nog niet echt tevreden mee. Maar het is een start. Beter dan niets.

Tak, tak, boom

Mijn eerste column sloot ik af met de wens om de groene specht te fotograferen. Toen de groene specht na de zomer toch echt een vast plekje in het park had gevonden moest een goede portretfoto te doen zijn, toch? Toch? Toch??? Jeetjemina, wat doen die spechten moeilijk. Ik heb inmiddels makkelijk veertig waarnemingen in het park, maar dit is de beste foto. Dit? Met al die takken? Serieus?? Oh… Eigenlijk wel heel gaaf. Een gevoel van habitat, schaal.. Ja. Dit ga ik vaker doen!

Ja. Dit is het. Takken zijn niet zo slecht als ik had gedacht. Ik was gewoon niet gewend, geoefend, bekwaam. En nee, ik ben nog lang niet uitgeleerd. Ik hoop dat ik dit voorjaar weer lekker kan gaan oefenen met die takken. Misschien komt die tuinfluiter er nog wel een keer mooi voor zitten. Maar dan wel tussen de bloeiende takjes. Ik hoop het.