Interview Roosmarijn Bruijns

Wie is Roosmarijn en hoe is jouw passie voor natuurfotografie ontstaan?

Bij het lezen van de naam Roosfoto.nl weet je waarschijnlijk al hoe ik heet en wat ik doe.

Mijn passie is vogel- en vlinder fotografie. Daar ben ik in maart 2020 mee begonnen. Inmiddels is mijn stijl al aardig herkenbaar: zacht, licht, rustig en kleurrijk.

Ik heet Roosmarijn maar de meesten noemen me Roos. Ik woon in de stad Groningen, al van kinds af aan. Ondertussen ben ik alweer 47 jaar, maar blijf me 28 voelen. Waarschijnlijk omdat ik erg sportief ben en niet zo goed stil kan zitten.

Het fotograferen vond ik als puber al leuk met een oude analoge camera. Toen kwam de digitale camera op de markt en ging er een wereld voor me open. Met als gevolg dat ik steeds fanatieker ben gaan fotograferen. Zoals gezegd, stilzitten is niks voor mij, dus ben ik de natuur in gegaan en begonnen met macro en vogelfotografie. Daar word ik nog steeds heel erg happy van. Het geeft me een stukje ontspanning en ik kan mezelf er enorm in uitdagen om dat éne perfecte beeld te creëren.

         Wat Roos echt Roos maakt:

• Ik heb geen fotografie opleiding of cursus gedaan. Door veel te oefenen en experimenteren heb ik mezelf alles aangeleerd. Ook ben ik niet zo technisch, ik fotografeer vooral op gevoel. Waarschijnlijk juist daardoor heb ik mijn eigen herkenbare stijl ontwikkeld. Deze is zacht, licht, rustig en kleurrijk.
• Mijn dyslexie zit me vaak in de weg, maar weet er ondertussen best goed mee om te gaan. Mijn lieve vriend redt me zo nu en dan met wat ingewikkelde ‘dingetjes’.
• Perfectionistisch, soms iets té erg…-Vrolijk en optimistisch, ik maak er #posioptimistisch van.
• Haar issues… van bruin naar blond naar rood en zwart. Van lang naar kort… Ik geloof nu heilig in naturel blond op schouder lengte. Volgende week weet ik het nog niet.
• Ik hou van mooie gekleurde bloemen-altijd en overal…

  

We kennen jou vooral van kleurrijke beelden van vogels, kun je uitleggen waarom dat juist jouw voorkeur heeft?

Ik hou wel van kleur in een foto, dat geeft toch een soort van sprankeling en blijdschap. Maar ik let daarbij juist wel goed op dat er niet te veel verschillende kleuren in zitten, want dan wordt het beeld juist te druk van en springt je vogel er niet meer uit…Dus ja, het komt nogal precies ha ha.

Welke foto is voor jou favoriet en waarom?

Owjeee, ik heb niet 1 foto die echt favoriet is eigenlijk, ik heb zoveel mooie waar ik heel blij mee ben. En soms is het verhaal wat erbij hoort hartstikke leuk en dat maakt de foto dan ook weer meer bijzonder. Keuzes maken is niet mijn sterkste kant, helaas….

Ga je op pad met een plan of laat je je ook wel eens verrassen door wat je tegenkomt als je gaat fotograferen?

Meestal ga ik op pad met een plan, dat werkt voor mij het beste. En soms moet je ook voorbereidingen doen, een mooie stok in het water zetten voor de ijsvogel bijvoorbeeld, en je camouflage tentje, krukje en statief meenemen.

Maar af en toe loop ik ook een gebied in op zoek naar een speciale vogel en kom ik ineens een hele andere leuke vogel tegen, die laat ik dan niet links liggen hoor.

Naast het fotograferen van vogels doe je ook de styling bij vogelworkshops. Hoe ga je daarvoor te werk en waar let je op?

Bij een valkenier doe ik vooral de styling, ik zorg voor hele mooie takken, bloemen, stronken en soms complete settingen om de vogels mooi op te laten zitten. Daar ben ik nogal precies in, een kleine vogel op een dikke stok vind ik niet mooi, je ziet dan meer stok dan vogel, en dat is jammer. Dus maak ik voor elke vogel een passend plekje waar hij mooi op kan zitten. Voor de bijeneter maak ik bijvoorbeeld een dennenappel-takje, of een zonnebloem, voor een ransuil een spar-tak of voor een torenvalk een uitgedroogde zonnebloem.

Dagen van te voren ben ik dan al een planning aan het maken welke (kleinere) vogels we gaan gebruiken. Daar maak ik dus een passend takje bij of regel dat bij de bloemist. De valkenier zet de vogels dan op de takken.

Het is een zelf bedacht concept en zijn eigenlijk meer tips & trucs, dat past meer bij mij. En zo kan ik zelf ook mee fotograferen.

Wanneer ben jij tevreden over je foto en wat heb je over om het resultaat te krijgen?

Om een echt toffe foto te kunnen maken wil ik er veel voor doen, zelfs wel de wereld over reizen. Afgelopen zomer zijn we naar Duitsland gereden om bijeneters te fotograferen. Weken van te voren heb ik uitgezocht waar ze zaten en op welke plekjes ik kon komen om mooie foto’s te maken. Dus dat betekende dat ik goed mijn huiswerk moest doen!

Maar ook dichter bij huis kun je mooie foto’s maken, bijvoorbeeld van de ijsvogel. Ook daar komt een goede voorbereiding bij kijken, uitzoeken waar hij vliegt en misschien wel zit. Daar in het water zet ik dan een mooie stok neer, wat vaak betekent dat ik met mijn waadpak aan het water in ga. Vervolgens zet ik de tent op met mijn camera en statief en een kruk en ga ik vervolgens zitten wachten en hopen dat hij op de stok gaat zitten. Soms gebeurt dat, en dan ook vrij snel, maar soms ga ik ook zonder foto’s naar huis…

Een foto waar ik tevreden over ben is er 1 die aardig dichtbij geschoten is (een beetje croppen is prima) die heel scherp is op de ogen, en een rustige achtergrond heeft.

Heb je nog een leuke anekdote die je met ons wilt delen?

Ik ben een keer met mijn waadpak en al in het water gevallen, want ik gleed uit over een steen die ik niet zag.  Dit was in december vorig jaar en de temperatuur was net boven nul. zodat ik koud en nat, snel alles moest opruimen ( stok, tent, statief en camera) en zeiknat in de auto terug naar huis moest. Mijn tip is dan ook Never give up…want geduld en doorzettingsvermogen heb je echt nodig bij het fotograferen van (ijsvogels) in het wild.

Hoe blijf je jezelf inspireren?

Ow dat gaat eigenlijk vanzelf, er zijn nog verschillende soorten vogels in Nederland die ik nog niet gefotografeerd heb en waar ik dus mijn best voor ga doen om daar een prachtige foto van te maken. Maar ook van vogels die ik al wel mooi op de foto heb, is een variant ervan ook altijd nog welkom. Denk bijvoorbeeld aan een baardmannetje hangend op de kop aan een rietpluim.. en zo zijn er nog wel meer ‘droombeelden’ die ik graag zou willen maken…

Wat zijn je dromen op gebied van natuurfotografie?

Alle soorten bijeneters fotograferen in hun leefgebied, het liefst ga ik de hele wereld over om dat voor elkaar te krijgen. Of iets met een besneeuwd landschap en bijvoorbeeld een uil (of andere mooie vogel) lijkt me ook super. Sowieso is op reis gaan met de camera heel tof,…

Maar ook wil ik ‘groter’ worden, meer publicaties proberen te krijgen, door bijvoorbeeld in opdracht te fotograferen voor een groot magazine of fotografiemerk. Het lijkt mij ook heel tof dat mijn kalenders in grote aantallen in kerstpakketten komen. Of dat grote bedrijven mijn werk aan hun muur willen hebben…

Wat zou je andere natuurfotografen nog mee willen geven?

Wees lief voor de natuur, maar ook voor elkaar!