Menu

Onderdeel van Pixfactory

Ode aan het wandelen

Voor een natuurfotograaf is stilstaan ongetwijfeld vooruitgaan: een locatie kiezen en wachten. Gelukkig ben ik een volslagen amateur en lap ik alle regels aan mijn laars. Wandelen, dát is de bedoeling. En daarmee bevind ik me ook in een bont gezelschap.
wandelen
Drenkende koeien langs de Semois. Fotograaf: Guy Bourgeois

Op wandel

Zou hij/zij nog bestaan? De eenzame wandelaar die het zonder attributen doet? Op een gemiddeld bostochtje kom ik ze allemaal tegen: hijgende lopers, nordic walkers met een verbeten trekje om de mond, luid pratende fietsers met licht overgewicht. De ene zeult zijn kilo’s mee, de andere zijn wandelstokken, een derde zijn hond. En ja hoor, ook ik ben uitgerust met een attribuut: mijn cameraatje.

Wandelen en fotograferen, het is een wonderlijke combinatie. Je zintuigen staan helemaal op scherp. De geuren van het bos. Het geroffel van een specht in de verte, het ge-hiiièèèè van een buizerd (door god weet wie, alvast geen kattenliefhebber, ooit omschreven als ‘miauwen’). Je ervaart de streling van de zon, de geseling van de regen. En dacht je daar iets te zien bewegen in het struikgewas? Dan is de kans ook groot dat er zich effectief iets verschuilt. Het lijkt alsof de natuur de oermens in jezelf weer wakker kust.

wandelen
Al wandelend lijken je zintuigen op scherp te staan. Fotograaf: Guy Bourgeois

Zolang je niet op missie gaat, jezelf geen doelen stelt, is fotografie ongetwijfeld een surplus bij dat wandelen. Meer zelfs: het stuurt je ook op wandel. Een miezerige dag? Fluitend trek je eropuit … want je weet maar nooit. Laat het nu net dat verrassingselement zijn dat de natuur zo mooi en de fotografie zo bijzonder maakt. Een van mijn meest verrassende ontmoetingen, met een prachtig reebokje in het Zoniënwoud, had ik nadat ik op een urenlange wandeling echt helemaal niks had gezien. Daar stond ie dan, dit wondertje op vier poten. Alsof we afgesproken hadden.

 

wandelen
En toen keken we elkaar eens diep in de ogen – blind date in het Zoniënwoud. Fotograaf: Guy Bourgeois

Helemaal niks gezien? Dat is misschien overdreven. Wandelen, dat is ook je aandacht verleggen naar de plantjes in de berm, de insecten op je pad. Een meikever weer op zijn pootjes helpen. Om dan toch plots oog in oog te komen staan met een boomklever, eekhoorntje of bosmuisje. En in een flits van een seconde, de adrenaline schiet omhoog, te beslissen om een foto te nemen. Je rechterhand gaat omhoog, met je linkeroog houdt je krampachtig het diertje in het vizier, en dan dat gevreesde moment dat uren lijkt te duren. Inzoomen, scherpstellen … Het grote zwart.
Waarom wordt de natuurfotograaf niet geboren met een derde oog op zijn voorhoofd?

Geef een reactie

6 reacties

  1. Mooi stukje, de foto’s die je maakt tijdens het wandelen zijn een stuk moeilijker te maken en minder gelikt dan van een vogel bij vogelhut waar al maanden aan een stuk wordt gevoerd en elk takje door de mens op de juiste plaats is neer gezet. Maar de beleving is stukken groter en je hebt een echte natuurfoto gemaakt.

    1. Dag Michel, bedankt voor je reactie! Ach, ik heb daar geen waardeoordeel over, vogelhutfotografie kan ongetwijfeld ook charmant zijn, maar zelf vertoef ik te graag in open lucht. Het is me wat donker en claustrofobisch in die hutjes. Maar zeg nooit nooit! 🙂

  2. Guy, gaaf stukje, Is mij uit het hart gegrepen, ook bij mij versterken wandelen en fotpgrafie elkaar, precies zoals je omschrijft! Ik fotografeer om vast te leggen waarom ik wandel, ik wandel om op plekken te komen voor een mooie foto 🙂

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

6 reacties

  1. Mooi stukje, de foto’s die je maakt tijdens het wandelen zijn een stuk moeilijker te maken en minder gelikt dan van een vogel bij vogelhut waar al maanden aan een stuk wordt gevoerd en elk takje door de mens op de juiste plaats is neer gezet. Maar de beleving is stukken groter en je hebt een echte natuurfoto gemaakt.

    1. Dag Michel, bedankt voor je reactie! Ach, ik heb daar geen waardeoordeel over, vogelhutfotografie kan ongetwijfeld ook charmant zijn, maar zelf vertoef ik te graag in open lucht. Het is me wat donker en claustrofobisch in die hutjes. Maar zeg nooit nooit! 🙂

  2. Guy, gaaf stukje, Is mij uit het hart gegrepen, ook bij mij versterken wandelen en fotpgrafie elkaar, precies zoals je omschrijft! Ik fotografeer om vast te leggen waarom ik wandel, ik wandel om op plekken te komen voor een mooie foto 🙂

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Guy Bourgeois

Guy Bourgeois

Guy Bourgeois is gefascineerd door de zintuiglijke rijkdom van de natuur. Freelance copywriter/vertaler met een passie voor wandelen en fotograferen.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: