Menu

Onderdeel van Pixfactory

Wat is nou dé perfecte wedstrijdfoto?

Tijdens een vroege ochtend in mijn local patch beginnen bij mij misschien de meest typische gedachten door mijn hoofd te slingeren. Het is de vraag die menig natuurfotograaf zo af en toe bezighoudt: wat is nou die perfecte wedstrijdfoto? Waar moet een foto aan voldoen om iedere wedstrijd de winst te pakken? De hoofdprijs natuurlijk. ‘Runner-up’ of ‘Highly commended’ doen we het toch niet voor. Nee, de titel wil je hebben! Photo of zelfs Photographer of the Year. Maar hoe krijg je dat voor elkaar?
Op mijn local patch kom ik vaak bij dezelfde soort beelden terug. Continu opzoek zijn naar iets nieuws of toch blijven perfectioneren? Fotograaf: Wessel Veenbrink

Voor de column wedstrijd in het Natuurfotografie Magazine zijn veel mooie verhalen geschreven. De komende weken publiceren we de eervolle vermeldingen op Natuurfotografie.nl. Deze week is het de beurt aan Wessel Veenbrink [red.].

Waar moet die winnende foto aan voldoen?

Dé perfecte wedstrijdfoto, hoe maak je die? Enkele vragen die dan zoal in mij opkomen zijn:

  • Fotografeer je in RAW of JPG?
  • Hoge sluitertijd voor de perfecte scherpte of juist een lage sluitertijd voor sfeervolle beweging onderwerp in de gulden snede, of net iets verder in het hoekje? Of juist centraal?
  • Liggend of staand?
  • Een beetje ruis in de foto of ISO op 100?
  • Volg je de trend of maak je iets origineels?
  • Wat de menigte leuk vindt zal de jury ook wel leuk vinden, toch?
  • Of ga je toch voor uniek, apart, abstract, creatief, geniaal(?) of is het dan toch mislukt?
Uit de comfortzone! Een keer een libel met een wide-angle lens fotograferen, want less is more! Fotograaf: Wessel Veenbrink

Foto’s zijn gemaakt, maar hoe stuur je ze in?

En dat is alleen nog maar het maakproces. Want dan komt nog het insturen:

  • Speel je het safe en ga je voor je ‘eigen’ categorie, of doe je eens lekker gek en stuur je in een andere categorie in?
  • Is een abstracte vogelfoto nou ‘Vogels’ of ‘Abstract’?
  • Laat je je foto in kleur, of zet je hem toch om in zwart/wit?
  • Verdere nabewerking of strikt natuurlijk?
  • Stuur je meteen je beste platen in of wacht je op die grote internationale wedstrijd?
  • Stuur je je foto’s in voor de jeugdcategorie, of probeer je het toch bij de grote jongens?

En dan hebben we het nog niet eens gehad over de portfolio-categorieën…

Is het een gouden combinatie van licht, compositie, kennis van apparatuur, etc? Of is het allemaal puur geluk? Fotograaf: Wessel Veenbrink

En ik moet je eerlijk zeggen… ik weet het ook nog niet. De titel Photographer of the Year moet wellicht nog even wachten. De gouden combinatie heb ik simpelweg nog niet gevonden. En bestaat die eigenlijk wel? Of is het één en al geluk?

Doet het er eigenlijk wel toe?

Ik ontwaak uit mijn gedachte en ben ineens terug in de werkelijkheid op naar de voege ochtend. Ik zie opeens een libel verscholen tussen het riet. Totaal afgeleid was ik bijna vergeten dat dat mijn doel was van vanochtend! Zonder erbij na te denken begin ik te fotograferen en ik merk dat de eerder gestelde vragen er helemaal niet meer toedoen.

Wegdromen gaat heel makkelijk bij mijn local patch, fijn om gewoon te fotograferen en niet na te denken! Fotograaf: Wessel Veenbrink

Eenmaal thuisgekomen ben ik toch tevreden over mijn beelden, zolang ik maar volg wat ik zelf mooi vind. Uiteindelijk doe ik dit voor mijn eigen plezier. En om te genieten van de natuur en juist even niet na te hoeven denken!

En die wedstrijden? Ach, die maken het alleen maar net ietsje spannender.

Geef een reactie

10 reacties

  1. Hoi Wessel!
    Leuke column met mooi beeld. Ik ben het helemaal met je eens; je moet zelf het meest genieten van je fotografie en foto’s. Maarreh, ik moet bekennen dat ik wel eens op pad ging met een bepaald idee voor een wedstrijd of challenge. En dat brengt me regelmatig verfrissend nieuwe beelden. Of je ze nu instuurt of niet, het kan ook een mooi duwtje in de rug zijn om weer een stapje verder te komen of iets nieuws te proberen. Heb jij dat ook?
    Groetjes Bianca

    1. Hoi Bianca, bedankt voor de complimenten! Je hebt gelijk, het kan inderdaad een motivatie zijn om toch op een andere manier te gaan kijken, en te vernieuwen. Dat is wel het verschil met bijvoorbeeld een challenge: het is een uitdaging om iets anders te proberen, en dan gaat het uiteindelijk niet eens om die wedstrijd, maar juist om jezelf te ontwikkelen! Dus in die zin herken ik me daar ook zeker in! Groeten, Wessel

  2. Wat een heerlijke column om te lezen. Ik zelf ben nu 61 en eigenlijk pas 6 maanden geleden, tijdens lockdown, met fotografie begonnen. De passie heeft mij in zijn greep en ik moet zeggen dat ik zelf zeer tevreden ben over de geboekte vooruitgang.
    Of anderen mijn foto’s mooi vinden of niet vind ik eigenlijk nog het minst interessant.
    Maar ik geniet als er toevallig een stel wilde papegaaien (ik woon niet in Nederland) in een boom in onze tuin komt zitten, en het dan lukt om enkele foto’s te schieten. Als ik die dan later op scherm bekijk dan kan ik genieten als ik ze zie.

    Dank

    1. Hallo Jurre, bedankt voor je reactie en het compliment! Naar mijn mening is de essentie van fotografie ook eigenlijk het vastleggen van een moment, zodat je daar vervolgens nog van kan nagenieten. Dat is denk ik het belangrijkst om altijd te onthouden! Groeten, Wessel

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

10 reacties

  1. Hoi Wessel!
    Leuke column met mooi beeld. Ik ben het helemaal met je eens; je moet zelf het meest genieten van je fotografie en foto’s. Maarreh, ik moet bekennen dat ik wel eens op pad ging met een bepaald idee voor een wedstrijd of challenge. En dat brengt me regelmatig verfrissend nieuwe beelden. Of je ze nu instuurt of niet, het kan ook een mooi duwtje in de rug zijn om weer een stapje verder te komen of iets nieuws te proberen. Heb jij dat ook?
    Groetjes Bianca

    1. Hoi Bianca, bedankt voor de complimenten! Je hebt gelijk, het kan inderdaad een motivatie zijn om toch op een andere manier te gaan kijken, en te vernieuwen. Dat is wel het verschil met bijvoorbeeld een challenge: het is een uitdaging om iets anders te proberen, en dan gaat het uiteindelijk niet eens om die wedstrijd, maar juist om jezelf te ontwikkelen! Dus in die zin herken ik me daar ook zeker in! Groeten, Wessel

  2. Wat een heerlijke column om te lezen. Ik zelf ben nu 61 en eigenlijk pas 6 maanden geleden, tijdens lockdown, met fotografie begonnen. De passie heeft mij in zijn greep en ik moet zeggen dat ik zelf zeer tevreden ben over de geboekte vooruitgang.
    Of anderen mijn foto’s mooi vinden of niet vind ik eigenlijk nog het minst interessant.
    Maar ik geniet als er toevallig een stel wilde papegaaien (ik woon niet in Nederland) in een boom in onze tuin komt zitten, en het dan lukt om enkele foto’s te schieten. Als ik die dan later op scherm bekijk dan kan ik genieten als ik ze zie.

    Dank

    1. Hallo Jurre, bedankt voor je reactie en het compliment! Naar mijn mening is de essentie van fotografie ook eigenlijk het vastleggen van een moment, zodat je daar vervolgens nog van kan nagenieten. Dat is denk ik het belangrijkst om altijd te onthouden! Groeten, Wessel

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Wessel Veenbrink

Wessel Veenbrink

Wessel Veenbrink is een jonge natuurfotograaf en ecologie-student die zich nu een aantal jaar vooral bezighoudt met macro-, landschaps- en wildlifefotografie.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: