Kraan
Op een zondagochtend in april is het zover. Na een uitgebreid laat ontbijt loop ik – veel te laat, het is inmiddels 11 uur geweest – naar het tot vogelhut omgebouwde schuurtje achterin de tuin. Maar wat is dat? Een grote vogel vliegt relatief laag over onze wijk. Een kraanvogel! Inclusief een eenmalig zacht, ingetogen kroe. Ongelofelijk, zo boven Den Dolder, best ver westelijk voor een kraanvogel. Later die dag zie ik op waarneming.nl dat er meerdere kraanvogels zijn gezien, zelfs aan de kust.
K(r)oppen en koppels
Op de voederplank voor de hut is het een komen en gaan van duiven. Meerdere koppeltjes Turkse tortels, een koppel houtduiven en een koppel holenduiven hebben afgelopen herfst en winter het voer ontdekt. Met de Turkse tortels begon het met één koppel. Aan het einde van de winter zaten er rond lunchtijd zes koppels in de dakplataan te bolbuiken. Buikjes en kroppen vol. Was het eten wat gezakt, gingen ze voor een tweede ronde. De holenduif is – net als de appelvink – een nieuwe tuinsoort. Sinds de herfst bezoeken ze vrijwel elke dag de tuin. Nu blijkt het ook om een koppel te gaan.
Wat zijn ze mooi, die duiven! Zo dicht voor de lens, kun je goed zien hoe fraai ze zijn getekend. De geeloranje snavel van de houtduif, de donkerrode iris van de Turkse tortel en groen glanzende halsvlek van de holenduif, het zijn werkelijk prachtige vogels. Gezellig ook. Ze eten alleen wel heel veel strooivoer!
Meer koppels
Wat zijn ze stiekem, die appelvinken. Je hoort ze vaak niet komen. Ben ik de kraanvogel aan het invoeren op Waarneming.nl, kijk ik weer op, zit er een mannetje appelvink op de plank. Ben je alert op de takken bij de voederplank, hoor ik onder mij op het gras zonnepitten gekraakt worden. Zitten de beide echtelieden op het gras, twee rechte meters van mij vandaag, gezellig zonnepitten te kraken. Soms verraadt een scherp pzik de komst van deze forse pittenkrakers.
Ook de voorheen sporadisch in de tuin geziene goudvink, kondigt zijn komst niet altijd (wel vaak) aan met het karakteristieke diu diu. En zit dan ineens voor de hut. Net als de appelvinken vaak gezellig samen met zijn tweeën, zolang er nog geen eitjes zijn gelegd.
Kloppende koppels
Ook die eerste zondag, verraadt een zacht geklop op de afgezaagde berk op een luttele meter van de deur van de hut, een grote bonte specht. Enkele jaren geleden brak deze forse boom hoog af, één van de slechts twee oorspronkelijke bomen in onze tuin. Het restant hebben we laten staan, voor insecten, voor specht en boomklever. Deze grote bonte hadden we al heel vaak op de boom zien hakken, op zoek naar eten. Maar nu ging het niet om eten. Er bleek een aardig gat te zijn uitgehakt. Rode petjes op komst! Leuk voor de volgende column. Wat heerlijk zo’n ‘vogelschuurtje’ in eigen tuin!
K(r)anen
Heerlijk zo’n ‘vogelschuurtje’ in eigen tuin! Maar ondertussen verdwijnt er wel aardig wat voer in de vele gulzige snavels. Dat gaat nog wat worden als later in het voorjaar al die nieuwe koppeltjes met hun kroost onze tuin bezoeken. De mussen uit de naburige wijk hebben het voer vorig jaar al ontdekt en kwamen na het broedseizoen met hele families uit eten aan onze voedertafels.
Al dat gefladder bij het strooivoer en de zonnepitten trekt ook aandacht. Afgelopen herfst zat er ineens een sperwer op een voedertafel, aangetrokken door al die lekkere hapjes. Zou die overvliegende kraanvogel door al dat gefladder ook het strooivoer ontdekt hebben? In India worden door de Jain – aanhangers van de diervriendelijke en vredelievende religie Jaïnisme – in het plaatsje Khichan al decennialang jufferkraanvogels gevoerd. Wat ooit begon met een echtpaar dat duiven ging voeren in de jaren ‘70, heeft geresulteerd in het Khichan Bird Sanctuary, met meer dan 20.000 overwinterende jufferkraanvogels. Die elke dag meer dan 3.000 kilo graan weg kanen! Misschien moet ik toch wat minder gaan voeren!
Geef een reactie