Herfst
Nadat de natuur in de lente nieuw leven voortbrengt en de zomer dat nieuwe leven volop laat losbarsten, is de herfst het seizoen waarop de energie langzaam weer naar binnen trekt. De natuur komt weer tot rust na de uitbundigheid van de lente en de zomer. Een cyclus is weer voltooid en dat brengt, voor mij in ieder geval, een soort serene rust met zich mee. De herfst zou je kunnen zien als een seizoen van afronding. De bladeren hebben in de zomer voor verkoeling gezorgd, maar nu ze hun taak hebben volbracht, laten de bomen hun bladeren vallen. Geldt dat nu ook voor mij? Zit ik in de herfst van mijn leven?
Veerkracht
Toen de woorden werden uitgesproken, leek de wereld even stil te staan. Parkinson – een onverwachte richting van mijn levenspad. Maar in deze onzekerheid is de natuur een bron van kracht. De natuur is mijn toevluchtsoord en voelt, zoals altijd, als een veilige, ontspannen plek vol inspiratie. De bomen, die hun bladeren laten vallen, brengen een gevoel van kalmte. In plaats van te zien wat (in de toekomst) mogelijk verloren gaat, weet ik me weer te focussen op wat er nog is, op de schoonheid van het hier en nu. Fotografie helpt me die momenten vast te leggen, zodat ik de wereld kan bevriezen voordat hij verandert. Door de lens zie ik de kleuren en de texturen die zo mooi zichtbaar zijn in de herfst. Met de camera leg ik de buitenwereld vast, maar ontdek ik ook mijn veerkracht.
De herfst blijkt met zijn warme gloed en eerste gure dagen het perfecte decor voor het vervolg van mijn fotografische reis. Elk blad dat valt, voelt bijna als een metafoor voor mijn acceptatie van verandering. Ik wil niet vechten tegen de seizoenen van het leven, maar ik wil met ze meebewegen en ze omarmen.
De camera en de kracht van vertragen
De camera geeft me de kracht om anders naar de wereld te kijken. Het dwingt me te vertragen en de focus weer te verleggen van een onzekere en onbekende toekomst naar het mooie, heldere van het hier en nu. Vertragen helpt me om niet alleen te kijken, maar vooral te zien, te ervaren, te beleven en te voelen. De natuur herinnert me eraan de positieve kanten van het leven te omarmen.
Cyclus
Het leven is een cyclische reis, net zoals de seizoenen. En elk seizoen heeft zijn eigen schoonheid. De herfst staat voor mij symbool voor loslaten, accepteren, reflectie en een nieuw begin. Het loslaten van het oude. De winter is een uitdagend seizoen waarin, ondanks de ogenschijnlijke stilstand, ondergronds de eerste tekenen van nieuwe groei zichtbaar zijn. Dat geeft een frisse start voor de lente. En met de camera in mijn hand leg ik mijn reis vast en geniet ik. Het licht is zoveel mooier en waardevoller in donkere periodes. Ik kan nog heel wat seizoenen mee!
37 reacties
Hoi Renate,
Wow ik schrik van wat ik lees! Wij hebben elkaar al zolang niet meer gesproken. Gelukkig sta je altijd positef in het leven. Al zal deze diagnose de grond onder je voeten hebben weggehaald. Je foto’s zijn prachtig…
Groetjes,
Marion
Prachtig verteld Renate. Hoorde het bericht van je ziekte en schrok er wel even van. De wereld staat dan toch even stil. Je klink gelukkig positief en kijkt vooruit. Hoop dat je nog heel vele mooie jaren kan en mag genieten van het prachtige Schotland. Ook wij zijn er al een aantal keren geweest. De laatste keer nog op de Hebriden, Lewis en Harris. Fantastisch, de stilte, de zuivere lucht en de landschappen. Maar ook vooral in herfst en winter/voorjaar. Prachtig. Sterkte.
Dank je wel, Jan! 🙂
Ha Renate, prachtig verwoord, jouw proces. Je foto’s zijn heel mooi. Mijn man heeft Parkinson, al 30 jaar, hij was 27 toen de diagnose kwam. Het gaat hem en ons samen heel goed. Het glas is altijd halfvol en nooit leeg. Lieve groet Hilda
Jeetje, 27… Zo jong nog! Wat fijn te horen dat het jullie samen heel goed gaat! Positiviteit is zo fijn, dank je wel voor het delen. Dat doet me goed!
Renate