Hybridevariant
Wat ik me afvraag: Wat ben jij? Een vroege vogel of echt een nachtbraker? Het schijnt zo te zijn dat het in je genen zit of je een ochtend- of avondmens bent, of bestaat er ook een hybride variant? Oftewel ’s ochtends en ’s avonds, het maakt niet uit? In dit licht schakel ik ook maar even direct door naar een voor ons welbekende ‘fotografendiscussie’. De ene zweert erbij, de ander waagt zich er niet aan. Ochtend- of avondlicht? Zelf kies ik hier het liefste voor de hybridevariant, ik ben zelfs niet vies van daglicht maar dan wel met dikke wolken en dat ik moet hollen naar een schuilplaats vanwege een zomerse bui. Dat kon ik allemaal de afgelopen periode ervaren. Het is net als met uit eten gaan. Kies je voor het voorgerecht, het toetje, of ga je voor beide?
Niksen
Een andere dualiteit met fotograferen in de zomer, is dat we vaak even uitstaan. Enerzijds vanwege vakantie, de batterij opladen, tijd voor niksen en de kunst van het niets doen. Anderzijds vanwege de saaie condities en het hardere licht. Dus ik riep deze zomer- en vakantieperiode dat ik ging niksen. Maar na vier weken vakantie had ik als opbrengst ruim 2.000 foto’s en gemiddeld 17.000 stappen per dag. Dan kun je amper spreken van niksen. Maar toch voelde het niet zo. Want vrije tijd, zelf de dag plannen en geen ‘verplichtingen’ voelde als niksen. Daarentegen sloeg FOMO (the Fear of Missing Out) wel toe. ’s Avonds moest ik gewoon op het strand zijn en afwachten wat de zonsondergang zou brengen aan zee. Iets wat ik als oosterling niet wil missen.
Afzien
De zomer staat ook bekend om de heide die in augustus in bloei staat. Dan krijg je als landschapsfotograaf de mooiste kleurrijke voorgronden aangeboden. Juist wanneer je er door vakantie een beetje tijd voor hebt moet je alsnog de wekker zetten. Doe je dit in mei of juni dan is het nog vroeger als je naar de zonsopkomsttabel kijkt. Eind juli en augustus is het ook niet vreemd om de wekker om 4 uur te hebben staan, afhankelijk van je reistijd. Nu is dat als je dat af en toe doet nog wel te doen. Denk maar aan je reis naar een verre vakantiebestemming. Vaak is het dan ook vroeg opstaan met een lange reisdag voor de boeg of je gaat in de nacht rijden om de drukte voor te zijn. Maar bij aankomst op je bestemming kan de koffer uitgepakt worden en kun je beginnen met het bijkomen van de reis en vooral genieten. Het is dan alleen nog wennen aan het nieuwe dag- en nacht- en slaapritme. De zogeheten jetlag.
Heidekoorts
Voor ons landschaps – en natuurfotografen is er ook een jetlag. Deze ontstaat vooral door de steeds beter te voorspellen feeërieke zonsopkomsten of epische zonsondergangen. Hierdoor kunnen we van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in touw zijn. Maar liefst meerdere keren per week was het deze zomer raak en stond ik regelmatig buiten. Dat komt grotendeels door de juiste weersomstandigheden en de heidekoorts. In deze korte periode waarin het paarse goud al haar kleuren optimaal toont wilde ik proberen de juiste foto’s te maken en zo min mogelijk momenten te missen. Een bekend fotografie gezegde luidt: “Als je er niet bent, kun je de foto ook niet maken!”.
De fotografenjetlag
Hoe trek jij die lange dagen van vroeg tot laat? Persoonlijk gaat me het goed af, maar waar het na verloop van tijd lastig wordt is toch wel hoe je dan wakker blijft en nog energie hebt om je foto’s te bekijken dan wel te bewerken en te delen. De fotografie-jetlag was serieus aanwezig. Symptomen die zich dan openbaren bij mij uiten zich dan in de vorm van zin hebben in warm eten rond 11 uur, vermoeidheid, prikkelbaarder als iets niet lukt en concentratieverlies. En ook al ging ik een keer niet fotograferen werd ik toch tot dagen erna wakker op de tijden dat ik de dagen ervoor vroeg was opgestaan!
Remedie
Weet je wat dan genezend werkt? Toen de zomer in Nederland weer terugkeerde was het na een zomerse plaknacht een bonus om in de koele vroege ochtend buiten te zijn. Het genieten van fraaie kleuren en soms een toef mist leverden bovendien stuitermomenten op van hier tot ginder. Ook al was mijn werkweek weer begonnen en lag er een werkdag voor me bij thuiskomst. Wanneer je dan ’s avonds de foto’s ziet van dat moment in de ochtend, is de jetlag in geen velden of wegen meer te bekennen.
Mijn conclusie is: Blijf met mate genieten. Nu ik genezen ben van de heidekoorts en de herfst is gestart, is de fotografenjetlag weer ver weg.
Eén reactie
Het moet een ongelooflijk gevoel zijn als je zulke kleurige foto’s na al het vroege opstaan, het lange wachten voor het juiste moment,… later tevoorschijn brengt op je PC of laptop en ziet hoe fraai ze zijn!
Top werk, Dave!