Interview Swen Holkamp

Vastleggen van herinneringen

“De passie voor fotografie is denk ik altijd aanwezig geweest. Fotografie heb ik altijd al wel interessant gevonden. Al was het maar door foto’s van vroeger van mijn jeugd in een fotoalbum terug te kijken. Maar toen ik eenmaal een telefoon met een camera kreeg, ben ik zelf ook begonnen met het vastleggen van herinneringen. Een eerste ‘echte’ camera kocht ik medio 2019. Dat was een Nikon D5300. De eerste paar maanden fotografeerde ik nog met deze spiegelreflex, maar al snel heb ik de overstap gemaakt naar een full frame systeemcamera, vraag me niet waarom”.

“Ik had meteen mijn doel om naar toe te werken”

Als je op Swen zijn Instagram account @shxphotography kijkt, wordt direct zijn voornaamste passie in fotografie duidelijk. “Maar Instagram vertelt niet het hele verhaal” vertelt hij. “Naast bosfotografie heb ik nog 2 onderwerpen. Familie (verjaardagen, dagje weg etc.) en straat fotografie (voornamelijk gebouwen). Ik moet wel bekennen dat het begon in de dierentuin, waar ik een abonnement heb. Vaak ga ik daar heen om mijn hoofd leeg te maken en met vrienden en familie er lekker op uit. Het fotograferen in het bos ontstond daarna, doordat ik op Instagram het kanaal van Yvonne Albe ontdekte. Haar foto’s inspireerden me. Die sfeer, het licht en de mist, geweldig. Direct had ik een doel om naar toe te werken en dacht dit wil ik ook.”

Ontboezeming

Als ik vraag hoe Swen zich deze stijl heeft eigen gemaakt ontboezemt hij dat ondanks zijn ‘ADD’ houvast vindt in ordenen en symmetrie. “Daar zoek ik dan wel naar een plek die dat benadert. Ik weet altijd wel een kant te vinden waar ik rust en een blikvanger in weet te vinden. De klassieke regeltjes negeer ik, maar ik probeer wel dezelfde type bomen op de hoeken te plaatsen. Een tip die hij voor ons heeft is “Hoe handig het gebruik van live view op je ook camera is, gebruik je zoeker, die helpt je kaderen”.

Magische vibe als hoofddoel in natuurfotografie

Swen zijn foto’s zijn herkenbaar vind ik en dat was ook de reden om hem uit te nodigen voor dit interview. “Ik streef eerder naar een magische vibe, dan een filmische. Daar bedoel ik mee alsof het met een oude filmcamera op filmrol geschoten is, maar dan met de kleuren en sfeer passend bij dromerige magie-rijke beelden, een beetje sprookjesachtig zoals in Lord of the Rings. Om dat te bereiken ben ik met Lightroom en presets gaan experimenteren om dat effect bereiken. Op YouTube en Google heb ik random gezocht en met wat ik vond ben ik gaan experimenteren.”

Jeugdsentiment

Hij is geboren in Arnhem en de laatste 14 jaar woonachtig in Velp. Voor de aardrijkskundigen onder ons, Arnhem en Velp grenzen aan de Posbank. Als kind kreeg hij zo de natuur van de Veluwezoom met de paplepel ingegoten. “Ik ken het er op mijn duimpje, maar.” zegt hij met een grote knipoog tegen me, “zo bereisd als menig ander fotograaf ben ik niet echt. Ik heb nog nergens anders dit soort foto’s gemaakt dan in de Nederlandse natuur. Ik besef dat ik met mijn fiets iets minder flexibel ben, maar hier hebben we natuurlijk hele mooie laantjes. En het is leuk om te laten zien wat we allemaal voor moois dichtbij huis kunnen creëren. Iedereen kent de Posbank maar eromheen liggen mooie bossen waar ik graag kom, mede dankzij alle herinneringen uit mijn jeugd.”

Stuiterend door het bos

Ook in dit interview leg ik de vraag voor, wanneer het laatste fotografische stuitermoment was. “Dat had ik enkele weken geleden tijdens deze herfst (2023). Er waren twee ochtenden die heel erg leken op iets wat ik twee jaar geleden voor het laatst had meegemaakt. Heel lang mist en bijna 5 uur lang fotograferen en plekjes van “toen” opnieuw bezocht en zien hoe mijn fotografie en editen veranderd is. Dat stuitermoment werd extra aangezet door de mist en later het zonlicht wat onderdelen in mijn foto’s zijn die ik graag benut.”

Lastig en rustgevend

Soms moet je bewondering hebben voor je collega fotografen. Want als ik Swen vraag wat hij als lastig vindt in zijn fotografie, komt hij terug op zijn eerdere opmerking, dat hij alles met de fiets moet doen! “Ik heb geen rijbewijs, dus dat houdt in dat ik op bepaalde tijden op bepaalde locaties niet kan komen. Gelukkig hebben we veel moois in de omgeving van Velp, maar soms is het een flink stuk fietsen. 25 km enkele reis is tot dusver wel het maximum. Toen ik begon met fotografie wilde ik niet altijd naar dezelfde plekken, ik wilde toch elke keer wat nieuws ontdekken en vooral er bij het minste of geringste op uit. Nu heb ik dat niet meer zo.

Het is leuk om je eigen ‘trade mark’ plekjes te hebben. Je hebt altijd wel de mogelijkheid om dezelfde plek op een andere manier te fotograferen. En dan is het erg fijn dat ik dicht bij de Veluwezoom woon. We wonen erg fijn qua landschap en mogelijkheden, maar als ik de Posbank op fiets met de gewone benenwagen, niet elektrisch aangedreven, denk ik daar soms wel anders over”, grapt hij. “Maar, fotografie geeft me rust in mijn leven en anderzijds als ik er ’s ochtends vroeg op uit ben geweest, kom ik met alle indrukken die ik heb opgedaan en vastgelegd moe en voldaan thuis.

Slotwoord

“Doe wat je gevoel zegt, wat goed voelt en wat er in je eigen ogen mooi uit ziet. Daarna ga je jouw eigen techniek en stijl vanzelf ontwikkelen. Laat je niet beïnvloeden door anderen, maar laat je inspireren en ontwikkel jezelf en doe je eigen ding.”