Interview Femke Straten

Een kennismaking met Femke Straten

Femke heb ik ontmoet tijdens het maken van de podcast scherptediepte. Al tijdens de voorbereiding raakte ik gefascineerd door haar beleving in fotografie en de afwisselende stijlen die ze in haar beelden toont. De eerste foto die ik van haar zag was een avondfoto op de fietsbrug in Nijmegen. De tweede een libel. Tijd om deze begenadigde 45-jarige fotografe aan jullie voor te stellen. 

De camera overal mee toe in het pre smartphone tijdperk 

Haar avontuur met fotografie begon tijdens de middelbareschooltijd. “Ik nam overal al een compact camera mee naartoe. Daarmee maakte ik veel foto’s. Iets wat nu iedereen met een mobieltje doet, dat deed ik toen al”, vertelt ze. Toen Femke de oude spiegelreflexcamera van haar vader kreeg, breidde het fotografievirus zich verder uit. Vervolgens is ze op haar 19e de fotovakschool in Apeldoorn gaan doen. “Maar ik heb er uiteindelijk niet mijn beroep van gemaakt. Ik heb toch gekozen voor het vak van kennis delen om in het middelbaar onderwijs aan het werk te gaan. Ik fotografeer nu alleen voor mezelf, puur hobbymatig.” 

En vanochtend treffen we het met de condities om te fotograferen. Met een goed humeur stapt Femke in. Om zoals ze zelf zegt: “Deze erg verslavende hobby juist in de vroege ochtend in alle rust in de natuur te beleven en dan te genieten van al het moois dat je ziet.” 

In het hier en nu zijn 

Als ik met Femke op pad ben merk ik hoe ze geniet. Als ik haar vraag wat fotografie voor haar betekent antwoord ze met: “Het is voor mij het kunnen genieten van alles om je heen, je leeft echt in het hier en nu als je met de camera op pad bent. De focus ligt op dat wat je om je heen ziet en niet met allemaal andere dingen bezig bent. Dat geeft enorm veel rust en ontspanning. Om in dat hier en nu te zijn laat ze zich normaal leiden door de weerscondities om erop uit te gaan en vindt ze inspiratie op Instagram. 

Stille genieter 

“Mijn local patch zijn de Hatertse vennen. Dat is voor mij dicht in de buurt en een zeer gevarieerd gebied waar altijd wel iets moois te fotograferen is. Het maakt niet uit in welk seizoen. Ook is de kans op mist en nevel wat groter en dat is toch waar je op hoopt bij natuurfotografie. Vroeg in de ochtend nog is het er lekker rustig, dat vind ik erg fijn. Je kunt wel stellen dat ik een stille genieter ben.”

Omgaan met weerstand 

Een onderdeel in fotografie waar Femke rekening mee te houden heeft zijn haar chronische nekklachten en spierziekte. Daardoor is het een onderdeel van haar leven en moet ze dingen anders aanpakken en omgaan met de weerstand. Over de ochtend dat ik samen met Femke op pad ben gegaan (een maandag overigens) vertelt ze dat ze daar heel bewust de dagen ervoor al rekening mee gehouden heeft in haar doen en laten. Ze vertelt me dat alles waarbij ze niet naar beneden hoeft te kijken dan niet doet. “Ik wilde bijvoorbeeld de zolder opruimen, maar dat heb ik maar even niet gedaan.” Met een knipoog zegt ze me: “Je moet er wat voor over hebben hè, dus dan wordt de vloer misschien vanmiddag maar gedaan of de zolder volgende week!”

Niet zo technisch 

Als we aan de koffie zitten en we praten verder door dan ben ik vooral nieuwsgierig naar hoe ze omgaat met nabewerking, wat anno nu naast de foto maken er gewoon bij hoort. Het is niet zomaar dat ik dit vraag want ze vindt het lastig en vervelend zei ze me al eerder. “Ik doe nu de standaard bewerkingen zoals contrast, belichting, verzadiging en vaak het onderwerp iets uitlichten met behulp van Lightroom. Mijn foto’s zien er op de laptop echt schitterend uit, maar als ik ze overzet op mijn telefoon dan ogen ze fletser en wijken de kleuren af. Dat is nog iets waar ik me in moet gaan verdiepen. Deels zal het techniek zijn en anderzijds de kennis hebben van de software en de mogelijkheden ervan. Zo zou ik graag Photoshop beter willen gebruiken, zodat ik nog meer uit mijn fotografie kan halen. Maar het is zo uitgebreid, zoveel mogelijkheden dus daar ben ik nog wel even mee bezig om te ontdekken. Een ding staat vast, er is nog altijd wat te leren.” 

Stuitermomentje 

“Mijn laatste stuitermomentje vond plaats nadat ik een hele lange tijd weer met de camera op pad ben gegaan. Het was echt ontzettend mooi qua sfeer bij de Hatertse vennen, maar ik was eigenlijk net iets te laat. Meestal begin ik met landschapsfotografie. Dit heeft me al rennend, stuiterend en uit de hand fotograferend enkele leuke beelden opgeleverd.  

Maar zoals zo vaak schakel ik als het licht niet meer zo mooi is over op macrofotografie.  

Na een tijdje rondgelopen te hebben (en veel te veel foto’s gemaakt te hebben) was ik alweer op de terugweg richting auto en heb toen mijn macrolens verwisseld voor mijn telelens zodat ik niet dicht bij het onderwerp hoefde te komen. De insecten waren inmiddels opgewarmd door de zon en daardoor kon ik ze niet meer goed met de macrolens vastleggen.  

Toen ik een hommel steeds heen en weer zag vliegen en dankzij de telelens kon vastleggen ontstond er een fraai stuitermoment.”

Uit eigen tuin  

Zoals altijd ben ik nieuwsgierig naar de favoriete foto van de geïnterviewde en waarom die favoriet is. Femke legt uit dat ze deze foto van een lieveheersbeestje uit eigen tuin gekozen heeft: “Het is een totaal ander beeld dan je normaal voorbij ziet komen van een lieveheersbeestje. Een heel ander perspectief en daardoor vind ik het persoonlijk een aantrekkelijker beeld.” Maar er zit ook een verhaal achter. Femke vertelt: “Dit lieveheersbeestje deed zo zijn best om naar de top van het grassprietje te klimmen en toen het daarboven was, bleek dat het toch niet te zijn. En dus draaide het om en ging weer terug naar beneden, om datzelfde bij een ander grassprietje te herhalen. De top is niet altijd het hoogst haalbare, dat liet dit lieveheersbeestje goed zien en dat vind ik een prachtig gegeven!”

Tot slot van dit interview geeft Femke ons nog mee: “Geniet van het moment en wees blij met wat je kan doen in plaats van steeds hogere eisen te stellen en te kijken naar wat allemaal niet lukt. Daar word je niet gelukkiger van. Fotografie is een fijne hobby die je helemaal alleen kan beoefenen maar het is ook heel gezellig om met andere fotografen op pad te gaan en samen die passie te delen. Kijk en leer van elkaar maar volg wel je eigen pad!”