Wie is Lennart en hoe is je passie voor natuurfotografie ontstaan?
Ik ben 28 jaar oud en ik woon in Zeeland. In het dagelijks leven werk ik als advocaat met als specialisaties strafrecht, familierecht en jeugdrecht. Mijn vrije tijd gebruik ik om op zoek te gaan naar bijzondere dieren. In de vakanties ga ik naar het buitenland om naar bepaalde bijzondere (zoog)diersoorten te zoeken. In Nederland heb ik meestal alleen in het weekend tijd en dan ben ik vooral bezig met het zien en fotograferen van vogels. Soms doe ik ook moeite om bijzondere zoogdieren in Nederland te zien zoals de wolf, de wilde kat en de Europese otter.
Je bent jurist, gids bij Dagje in de natuur en gepassioneerd reiziger. Hoe combineer je dit alles en heb je nog tijd om te fotograferen? En zou je overwegen om beroepsfotograaf te worden?
Doordeweeks heb ik inderdaad door mijn werk weinig tijd. Vaak ben ik op zaterdag wel vrij. Op een aantal van die zaterdagen ga ik ook op pad voor Dagje in de Natuur. Dat vind ik ook leuk om te doen en het geeft mij een extra stimulans om er op uit te gaan.
Ik heb op het moment niet per se het voornemen om beroepsfotograaf te worden. Ik zou het al heel mooi vinden als ik het fotograferen op een gegeven moment voldoende oplevert om mijn apparatuur en reizen van te kunnen betalen. Mocht het ooit lukken om voor een organisatie een langere tijd met een bepaald dier of in een bepaald gebied aan de slag te gaan door bijvoorbeeld een reportage over een bepaalde soort te maken dan lijkt dat me wel heel gaaf om eens te doen.
Zoals genoemd maak je vele reizen waar je de meest uiteenlopende diersoorten voor je lens krijgt. Je levensdoel is het zien en fotograferen van alle wilde kattensoorten in de wereld. Vanwaar deze voorkeur?
Voor mij was het wilde katten samen met de beren. ‘Lijsten’ is iets wat een heel bekend fenomeen is onder vogelaars. Ik ken veel vogelaars die zoveel mogelijk soorten in Nederland of in de wereld willen zien. Het competitieve element kan ik goed inkomen, maar voor mij was het nadeel van met name ‘wereldvogelen’ dat de lijst op een gegeven moment zo lang wordt dat je geen individuele aandacht kunt besteden aan verschillende soorten.
Ik wilde ook wel graag een lange-termijndoel stellen waar ik voor meerdere jaren mijn reizen op kon inrichten. Wilde katten hebben mij altijd aangetrokken. Het zien van een leeuw of een tijger is iets waar ik als klein kind al van droomde en toen ik mij er eenmaal in ging verdiepen, bleken er nog veel meer bijzondere soorten te zijn! Ik kan geen kat bedenken die ik niet graag zou willen zien. Zo kon ik twee dingen combineren: werken aan een lijstje mét veel aandacht voor elke individuele soort. Veel katten zijn daarbij erg lastig te vinden. Het vraagt om een specifieke aanpak en succes is zeker niet gegarandeerd. Dat maakt de vreugde des te groter als het wel lukt. Beren vind ik net zo interessant als katten, maar daar zijn maar acht soorten van. Daar heb ik toevallig enkele weken geleden de moeilijkste van gezien (de reuzenpanda). Van de katten zijn nu ongeveer veertig soorten en daar kun je echt je hele leven naar zoeken. Dat vind ik een mooie uitdaging!
Dan heb je vele reizen gemaakt en word je met “een foto om de hoek” van de gestrande orka categoriewinnaar en daarmee Wildlife Photographer of the year 2023. Wat is het verhaal achter deze foto?
Het verhaal begon toen ik thuis het bericht doorkreeg dat een orka was gestrand bij de Zeeuws-Vlaamse plaats Cadzand-Bad. Met de auto ging ik erheen en heb ik enkele uren bij het dier gestaan, samen met veel andere belangstellenden. Tegen het einde van de middag wilde ik weg gaan. Toen viel het mooie avondlicht mij op en besloot ik nog een keer wat dichterbij te gaan en met wat meer groothoek het dier te fotograferen terwijl ze haar staart omhoog hief. Ik heb die foto uiteindelijk ingestuurd voor de Wildlife Photographer of the Year competitie. Lange tijd hoorde ik niets, maar toen ontving ik ineens het bericht dat de foto eerste was geworden in de categorie ‘Oceans, the bigger picture’! Dat was wel erg speciaal. Meer van het verhaal achter deze foto staat op mijn website.
Hoe bereid jij je voor als je projectmatig te werk gaat of wanneer je met een bepaald doel op reis gaat?
Ik probeer zoveel mogelijk informatie te weten te komen over het gedrag van een dier op een bepaalde plek op een bepaald moment. Ik lees veel reisverslagen om bij te blijven over de waarnemingen van dieren van over de hele wereld. In mijn achterhoofd heb ik daardoor altijd een heel lijstje van dieren en plaatsen die ik nog graag wil bezoeken.
Ik probeer mijn reizen onder zo ideaal mogelijke omstandigheden te plannen. De tijd van het jaar moet kloppen, ook zoek ik uit of een lokale gids nodig is, ik bereken hoeveel dagen mensen gemiddeld nodig hebben om een dier te zien en nog meer dingen. Al die details kunnen het verschil maken. Mijn reizen draaien vaak om maar enkele soorten en het risico op een mislukte trip is dus ook een stuk groter. Ik vind het ook prettiger om meer tijd in één gebied te besteden dan van gebied naar gebied te trekken. Dat stelt mij in staat om het gebied wat beter te leren kennen en het geeft doorgaans ook betere fotokansen.
Je hebt al veel gezien en voor je lens gehad, heb je nog een ultieme droom?
Mijn ultieme droom zou het maken van een goede foto van de Bay Cat zijn. Deze kat leeft alleen op Borneo en het is nog nooit iemand gelukt om daarvan met eigen handen met een goede camera een foto te maken.
Van welk moment en bijhorende foto krijg jij nog steeds kippenvel en waarom?
Dat moet het zien van de Borneose nevelpanter zijn. Die waarneming was werkelijk in alle opzichten perfect. Borneose nevelpanter is een heel lastige soort om te vinden. Samen met de nevelpanter die op het Aziatische vasteland leeft is dit dier echt uniek om te zien en dat is dus wel een soort die ik heel graag wilde zien.
Het is een soort die heel weinig wordt waargenomen. Het gebied Deramakot in Borneo zou de beste kansen moeten geven, maar ook daar werd het dier soms maandenlang niet gezien. Dan is het ook nog zo dat er elke nacht meerdere auto’s aan het zoeken zijn waardoor je ook nog wat meer geluk moet hebben dat het dier net voor jouw auto opduikt. Ik was dus heel erg blij toen ik de soort van dichtbij en voor een langere duur kon bewonderen!
Het was tot voor kort de natuurwaarneming die bij mij op nummer 1, maar die is nu toch verslagen door de reuzenpanda. Dat laatste was voornamelijk omdat de reuzenpanda zoveel moeite heeft gekost en de waarneming zo onverwachts goed was. Het hele verhaal van de nevelluipaard is op mijn website te vinden en het verhaal van de reuzenpanda ook.
Hoe ver ga jij om die ene foto te kunnen maken en wat doe je absoluut niet?
Belangrijk voor mij is dat de dieren die ik fotografeer vrij kunnen gaan en staan waar ze willen. Ik fotografeer geen dieren in gevangenschap. Ik vind het juist leuk om naar lastige dieren op zoek te gaan waarbij ik het uiterste van mezelf moet vragen. Moeilijk bereikbare gebieden of zware fysieke inspanningen zijn uitdagingen die ik graag aanga om een bijzondere soort te zien.
Heb je nog tips voor andere natuurfotografen, wat wil je ze meegeven?
Probeer voor jezelf vooral te bereiken dat je er van geniet om naar buiten te gaan! Dat helpt namelijk om veel tijd buiten te besteden en dan komen de mooie fotomomenten vanzelf. Elke dag eropuit met het doel een prijswinnende foto te maken, loopt waarschijnlijk op teleurstelling uit. Ook helpen al die momenten met minder bijzondere soorten je om voorbereid te zijn op dat ene moment. Dan moet je kunnen toeslaan!
