Interview met Saskia van Kuijen

Mensen en momenten vastleggen

Saskia, geboren en getogen in Maassluis, fotografeert al sinds haar jeugd. ‘Ik was een jaar of 12 toen ik mijn eerste camera kreeg van mijn ouders. Volgens mij was het een Fuji compact camera, met een filmrolletje. Mijn vader heeft ook altijd gefotografeerd en ik vermoed dat hij me aangestoken heeft met het fotovirus. Ik vond het toen al leuk om mensen en momenten vast te leggen.’

‘Dat fotograferen deed ik later met een Canon EOS 50D en daarna met een Canon 5D MarkII. Beide camera’s heb ik overigens nog steeds. Ik deed er regelmatig families en portretten mee. Vaak met een 85 mm. of 135 mm. objectief. Toevallig had ik de 5D laatst weer eens mee. ‘Weet je wat het is’, zegt ze. ‘Fotograferen met een camera is leuk, maar al die houdingen aannemen vind ik best een ding. Fotograferen is fijn en met mensen werken leuk. Uiteindelijk vind ik het met de gewone camera te veel gedoe en het kost me ook nog eens mijn rug’, vertelt Saskia.

De intrede van de telefoon als camera

Zo langzamerhand begint er een beeld te ontstaan bij me naar aanleiding van de vraag wanneer fotograferen met de camera van haar telefoon zijn intrede deed. ‘Met mijn gezin, mijn werk, en de fotografie als hobby houd ik het liever eenvoudig. Kom je thuis, camera uit de tas, geheugenkaart eruit, kaartlezer erbij, laptop nodig, foto’s inladen. En dan pas begint het selecteren en bewerken. Na deze portret dag besefte ik me opnieuw hoeveel tijd het in beslag neemt op deze manier’.

Toen ik 10 jaar geleden moeder werd, begon ik vaker foto’s van mijn kinderen te maken met mijn smartphone. Zo groeide de smartphone langzaam met mij mee en ik met hem. Uiteindelijk besloot ik dat ik niet meer terug wilde. Met een glimlach zegt ze: ‘Het is gewoon zoveel praktischer! Want ik kan met de telefoon op de bank ploffen en alles met 1 apparaat organiseren, van maken tot bewerken en delen. En nog veel belangrijker, benoemt ze; ‘die camera met telefoon heb ik altijd in de buurt.’

Sprong voorwaarts

Ik vraag aan Saskia of het gemak van smartphone fotografie na al die jaren nog steeds van toepassing is? ‘Ik fotografeer en gebruik het eerlijk gezegd nog op dezelfde wijze als toen. Wetende dat er nu telefoons zijn die net als een traditionele camera in RAW kunnen fotograferen. Het gebruiken van toevoegingen, opzetlensjes bijvoorbeeld, is anno nu ook mogelijk. De kracht zit hem voor mij in de basisinstellingen gebruiken. Ik wil het nog steeds makkelijk en overzichtelijk houden.

Wel pas ik achteraf technieken toe om een evenwichtige belichting tot stand te brengen, het zogeheten belichten voor de lucht en het landschap. Daarbij maak ik al sinds jaar en dag gebruik van de app Snapseed. Deze fotobewerkingssoftware bevat alles voor mij om de beelden zoals ik ze maak te realiseren. Wanneer ik thuis op de bank zit, zit ik soms wel erg lang naar dat schermpje te staren, want ik bewerk de foto’s ook echt alleen maar op mijn smartphone!’

Ontwikkeling in techniek

“Wat is dan de ideale smartphone voor fotografie?” vraag ik Saskia. Met haar bekende glimlach zegt ze: ‘Eentje waar ik alleen maar foto’s mee kan maken. Alleen is het dan weer een camera. *knipoog.’ ‘Ik gebruik nu een Samsung S23 Ultra en een iPhone 13 Pro, maar ik kan de iPhone 11 Pro en Samsung S21 nog niet loslaten. Telefoons worden groter, zijn voorzien van betere schermen, betere sensoren en hebben een langere accuduur. Maar ook hierbij geldt: ieder voordeel heeft zijn nadeel. Want groter lijkt mooier, maar is ook zwaarder en maakt met 1 hand vasthouden lastiger.

Anderzijds heb ik recent geëxposeerd in Maassluis met beelden die ik heb gemaakt van Maassluis met ‘oudere’ smartphones. Deze zijn afgedrukt op bijvoorbeeld 40×50 en 80×100 en dit ziet er gewoon prachtig uit.  De uitdaging voor Saskia ligt momenteel op het vlak van haar beeldarchief. Omdat ze twee verschillende systemen (Apple iOS en Android) gebruikt. Voordeel van Android is dat ze haar beelden heel makkelijk naar separate mappen kan verplaatsen. Bij Apple kan dat ook, maar blijft het oorspronkelijke bestand altijd in de hoofdmap staan. Dat vindt Saskia niet altijd even prettig.

Local patch

Net als menig ander fotograaf heeft ook Saskia een local patch. Als je haar zoekt, kun je haar zomaar tegen het lijf lopen in de binnenhaven van Maasluis, waar diverse sleepboten liggen. Het is voor Saskia de plek om snel even heen te gaan en het is direct ook haar guilty pleasure. Daarmee doelt ze dan op De Furie, een oude sleepboot die daar ligt. ‘Die kan ik soms spontaan vereren met een bezoekje. Het hele jaar door kom ik er wel. Als het licht en de condities goed zijn dan neem ik er een foto.’

Stuitermomenten

‘Onlangs ben ik met twee andere fotografen (@maginbeeld en @senns_less) een paar dagen in de Algarve geweest om te fotograferen. Daar hebben we vooral tijdens zonsopkomst en zonsondergang fantastische beelden van de omgeving en elkaar gemaakt. Dat was echt intens genieten van de omgeving, het licht en het gezelschap. ‘Vooral de eerste dagen renden Magda en ik ’s morgens als twee jonge hertjes op onze slippertjes heen en weer over de heerlijke strandjes die we nagenoeg voor onszelf hadden. Ik ben nog steeds bezig met het uitzoeken van de beelden!”

Een Saskia van Kuijen herken je aan

Zelf zegt ze het liefst landschappen met een ‘object’ erin te fotograferen. ‘Met een object bedoel ik dan bijvoorbeeld een vuurtoren, een boom, een schuurtje of een steiger. Maar ik vind het nóg mooier het menselijke aspect erin te verwerken door iemand in mijn frame te plaatsen. Een echte ‘saskiaqua’ bevat water, tegenlicht en het liefst dat ‘poppetje’ in één frame. Daarnaast word ik ook heel gelukkig van bijzondere architectuur of van mijn guilty pleasure de Furie op mijn local patch in Maassluis.

De Furie is Nederlands enige zeegaande stoomsleper. Ik noem haar vaak ‘mijn meisje’. Ze is niet per se heel groot, maar haar leeftijd (gebouwd bij Bodewes in 1916) en haar schoonheid weten me altijd te boeien. Daarnaast vormen de panden op de kade bij haar ligplaats en het water een mooi decor voor de perfecte plaat! Ik rijd of loop er vrijwel dagelijks even langs om haar gedag te zeggen en om te zien of de omstandigheden interessant genoeg zijn om er een mooie foto te schieten.

Tot slot zegt ze me: ‘Gebruik die smartphone gewoon. Je hebt hem altijd bij je. Ga erop uit, geniet van wat je ziet en leg dat wat je ziet vast op jouw eigen manier. Van kopiëren kan je leren, maar probeer je gerechten af te maken door er een eigen sausje overheen te gieten. Kijk anders, wees anders, neem de tijd en blijf bij jezelf. Dan ontstaan de mooiste beelden vanzelf!’