Geduld
De uitspraak ‘Geduld is een schone deugd’ zou de Vlaamse Ludo Goossens voor de totstandkoming van zijn boek “De Meetjeslandse Kreken” zeer goed van pas komen. In zijn eerder gepubliceerde portfolio stelde hij zich voor. Nu beantwoordt deze gepassioneerde natuurfotograaf voor ons enkele vragen.
Zoals eerder over jou gemeld is in bovengenoemde publicatie, heb jij een voorliefde voor projectmatig werken. Wat spreekt jou zo aan bij deze manier van werken?
Bij het projectmatig werken ervaar ik verschillende voordelen.
Beeldmateriaal dat iets vertelt over een gebied, plant of dier vind ik steeds een grote uitdaging. Als het bijvoorbeeld gaat over een gebied is het belangrijk dat de kijker zich een beeld kan vormen over het landschap en de biodiversiteit. Ook relaties tussen dieren of planten met hun omgeving vind ik belangrijk om te laten zien. Als het project gaat over een dier is het bijvoorbeeld goed om bepaald gedrag te fotograferen. Hiervoor moet men soms enorm veel tijd investeren maar meestal levert dit toch wel wat op en soms kan men foto’s maken van situaties die nog maar zelden gezien zijn. Op die manier geef je de kijker een inkijk in het leven van een bepaald dier waardoor die misschien wel verwonderd is. Kortom ik vind het altijd een grote uitdaging om fotoprojecten tot een goed einde te brengen en zelf steek je er ook enorm veel van op met bijvoorbeeld het lezen van een landschap.
Bij het projectmatig fotograferen vertellen de foto’s sowieso een verhaal. Op die manier hebben de foto’s meer impact. Er is ook een kans dat je gemakkelijker je foto’s kan slijten. In dit geval is het een boekproject geworden.
Voorbeeld van projectmatig werken is jouw onlangs gepubliceerde boek over het “de Meetjeslandse Kreken”. Over jouw favoriete natuurgebied waarvoor je alle foto’s hebt gemaakt. Hoe pak je nu zoiets aan en kun je bij benadering zeggen wat je er allemaal voor hebt moeten doen en laten?
Aan het boek “de Meetjeslandse Kreken” heb ik ongeveer 3 jaar gewerkt. Het grote voorbeeld van dit project is dat ik er geboren en getogen ben. Dit is natuurlijk een groot voordeel. Ik ken de belangrijkste gebieden, ik ken de mensen die mij de nodige info kunnen bezorgen over het voorkomen van bepaalde soorten op een bepaalde plaats. Ik weet waar en wanneer ik er moet zijn om bepaalde landschappen te fotograferen enz. Kortom bij dit project had ik weinig voorbereiding nodig. Natuurlijk maak je een lijst van de belangrijkste gebieden en soorten die gefotografeerd moeten worden in samenspraak met de redactie.
Het kernteam voor het boek bestaat uit 3 personen, de vormgever / uitgever, de eindredactrice en mezelf als natuurfotograaf. De vormgever en ikzelf hadden reeds ervaring met het maken van een boek over de Meetjeslandse Bossen 6 jaar geleden. Het team is zowel de opdrachtgever als uitvoerder van het project, kosten en opbrengsten worden netjes verdeeld. We werkten ook nauw samen met de regionale natuurbeschermingsorganisatie, in dit geval Natuurpunt en partners Meetjesland. Deze samenwerking houdt in dat verschillende personen van de vereniging een aantal teksten geschreven hebben, teksten hebben nagelezen en info hebben gegeven. Een deel van de opbrengst van het boek gaat naar de organisatie om te investeren in nieuwe natuur.
De periode waarin ik het meest bezig was voor het boek waren de eerste maanden van de corona pandemie. Ik kreeg opeens een zee van tijd en stortte me dan volledig op de fotografie van het boek. Het was het begin van de lente en dus een perfecte tijd want op dat moment is het de drukste periode in de natuur. Het grote project bestond uit vele kleine projectjes.
Plannen en verrassen
In maart was ik vooral te vinden in mijn drijvende hut om de balts van de futen en territoriumgevechten van de meerkoet te fotograferen, eind maart en begin april was ik bij de bruine kiekendief. Op dat moment zijn de kiekendieven zeer actief bezig met nestbouw en paring.
Daarna was het de beurt aan de steltlopers die eind april en begin mei op doortrek zijn en op die manier stapte ik van het ene kleine project naar het andere. Hiervoor had ik op voorhand een draaiboek gemaakt. Een planning maken is noodzakelijk maar die mag ook niet te strak zijn. Het is goed om ook nog ruimte te laten want er kunnen zich steeds verrassende en nieuwe situaties voordoen die bijzondere foto’s kunnen opleveren. Zo was er een kort winteroffensief in februari van 2021 waarbij het veel gesneeuwd had in Nederland en daardoor kwamen enkele duizenden smienten afgezakt naar het Meetjeslands krekengebied. Op dat moment moet je kunnen handelen en hierop inspelen.
De landschappen heb ik vooral tijdens de winter gefotografeerd, dan vind ik de polder op zijn mooist. Het riet kleurt dan mooi oranje, de bomen vormen dan mooie silhouetten, de donkere wolkenmassa’s en mooi licht. Voor dit project heb ik een drone DJI mini II gekocht en dat bleek een duidelijke meerwaarde. De vormgever heeft toen beslist om elk hoofdstuk te beginnen met een drone foto.
Wat maakt dit boek zo bijzonder voor jou?
Het boek is voor mij bijzonder omdat het onder meer over het gebied gaat waar ik geboren en getogen ben. Maar ook omdat dit boek een kans is om mensen te verwonderen en misschien mee te nemen in het verhaal van de natuur. Natuurbeschermers stuiten dikwijls op onbegrip bij andere factoren van het landelijk gebied. Hopelijk kan dit boek een bijdrage leveren om meer begrip op te brengen voor natuurbescherming.
En wat is juist zo bijzonder aan deze plek?
Bijzonder aan dit gebied is zijn ontstaansgeschiedenis. De kreken zijn in feite afgesneden geulen, ontstaan door overstromingen van de Westerschelde. Wat ik bijvoorbeeld bijzonder vind is dat men nog steeds honderden jaren na de laatste overstroming zoutminnende vegetatie aantreft in bepaalde historische graslanden. Voor Vlaanderen is dit een stiltegebied met een lage bevolkingsdichtheid en ik denk dat het belangrijk is om dat ook zo te houden.
Wat brengt projectmatig werken jou persoonlijk? Geeft het jou nieuwe inzichten, technieken of anders?
Bij het werken aan zo een groot project vind ik het geweldig dat je steeds nieuwe inzichten krijgt in het landschap of bij bepaald diergedrag enz. hoe meer je denkt te weten hoe meer je beseft zo weinig te weten over de natuur.
Heb je een guilty pleasure in jouw fotografie en in hoeverre heeft deze raakvlakken met jouw project?
Een guilty pleasure in mijn natuurfotografie is misschien wel mijn rondje in de polder in de buurt waar ik woon. Wanneer ik in België ben (ik ben vaak in Bulgarije waar ik fotoreizen organiseer) gebruik ik dit dikwijls als een soort pauze om even buiten te zijn. Ook bij zeer slecht weer doe ik het rondje.
Ludo Goossens
Eén reactie
Mooi hoor Ludo, maar dat is geen verrassing!