Interview Jacob-Carl Pauw

Wie is Jacob-Carl en hoe is jouw liefde voor de natuur en natuurfotografie ontstaan?

Ik zie mezelf als een autonoom persoon die, door te dromen, te filosoferen, creatief bezig te zijn en zijn hart te volgen, volledig tot bloei komt. Het uitwerken van nieuwe ideeën die door dit proces ontstaan, vervult voor mij de zin van het leven. Al op jonge leeftijd raakte ik gefascineerd door de natuur, met name door vogels. Daar was ik van bezeten, maar de ironie is dat ik nooit echt een vogelfotograaf ben geweest. Verder heb ik me altijd sterk aangetrokken gevoeld tot de overweldigende schoonheid, de tijdloosheid en de mystiek van de natuur.

Je bent veelzijdig en divers in meerdere disciplines, van portretten tot bedrijfsfotografie en film. Zie je een verband met natuurfotografie en in hoeverre heeft natuurfotografie jou geholpen om de andere takken van sport te beoefenen?

De droom om natuurfotograaf te worden leidde tot een 4-jarige opleiding tot zelfstandig fotograaf. Tijdens die opleiding leerde ik mijn fotografische creativiteit, die ik daarvoor beperkte tot natuurfotografie, ook toe te passen op andere takken van fotografie. Verder raakte ik geïnspireerd door het werk van medestudenten, waardoor ik een veel breder zicht kreeg op de wereld van de fotografie. Zo werd mijn horizon verbreed.

Je zegt op je website dat de oorsprong voor jouw fotografie in de natuur komt en dat de ideeën die in je hoofd ontstonden wil creëren met je camera. Wat voor ideeën zijn dat en werk je dan met een concept dat je uitwerkt?

Wat autonome fotografie betreft zijn dit zowel concrete ideeën -waarbij ik al een heel duidelijk beeld voor ogen heb- als abstracte ideeën, waarbij slechts vage elementen, zoals een bepaalde sfeer, filosofie of gevoel naar boven komen. Zo ontstaat er meestal vanzelf een concept. Met dat concept begint mijn onderzoek naar de technische mogelijkheden om het daadwerkelijk te realiseren. Omdat het meestal complexe ideeën zijn, waarbij ik afhankelijk ben van externe factoren zoals het weer, kom ik er meestal niet onderuit om projectmatig te werken. En laat projectmatig werken nou net dé sleutel zijn tot succes. Verder ga ik altijd intuïtief te werk.

Hoe vind je jouw inspiratie en hoe zorg je ervoor dat je jezelf blijft uitdagen in de natuurfotografie?

Het Natuurfotografie Magazine is al enkele jaren mijn grootste bron van inspiratie. Er is zo’n enorme diversiteit aan verhalen en motieven dat er altijd wel wat tussen zit wat mijn eigen natuurfotografie weer nieuw leven inblaast. Verder kunnen films met fantastische cinematografie ook het een en ander triggeren. Ik blijf mezelf uitdagen door origineel en authentiek aan mezelf te blijven. Dit doe ik door vooral niet te doen wat anderen al hebben gedaan. Meestal zit de uitdaging hem in de technische uitvoering, maar soms zit het hem ook in de originaliteit. Je wilt niet in herhaling blijven vallen, dus wat dat betreft wordt de uitdaging alsmaar groter.

Heb je een filosofie achter de beelden die je maakt en wat kenmerkt jouw manier van fotograferen?

Soms, niet altijd. Meestal is het puur een gevoel wat ik vastleg. Maar ook bij deze beelden ontstaat er soms achteraf een heel verhaal, doordat ik tijdens het kijken nog veel meer in de foto begin te zien dan ik in eerste instantie in het veld zag. Het is bijna altijd symbolisch en gaat vaak over het contrast of de dynamiek tussen leven en dood. Mijn werk kenmerkt zich steeds meer door de visuele transformatie van de werkelijkheid. De ene keer is het effect minimaal en de andere keer is het een complete metamorfose.

De werkelijkheid is voor mij slechts een ruwe schets. Ik benader mijn onderwerp altijd op een kunstzinnige en soms filosofische manier. Soms komt het eindresultaat heel dicht bij de werkelijkheid zoals we die waarnemen, maar dat is niet het uitgangspunt. De kunstenaar wil altijd zijn fantasiewereld realiseren. Soms zijn de natuurlijke lichtomstandigheden zó mooi dat de werkelijkheid al een sprookjeswereld is. Dan zit de uitdaging vooral in de originaliteit van de compositie of een bepaalde invalshoek. Mijn natuurfotografie lijkt ook steeds meer een spirituele beleving te worden, vooral naarmate ik meer intuïtief te werk ga.

Je noemt jezelf creatief in je fotografie. Wat heb jij nodig om je creativiteit te uiten en de beelden te maken die je voor ogen hebt?

Inspiratie (natuurlijk) en ruim de tijd om na te denken en te dromen. Als ZZP-er heb ik gelukkig veel vrijheid om mijn tijd in te delen.

Heb je een guilty pleasure en/of een doel in je fotografie?

Ik moet toegeven dat het me voldoening geeft wanneer ik een onderscheiding krijg voor een fotowedstrijd. Voor mij is dit namelijk een bevestiging dat ik de boodschap goed heb weten over te brengen op andere mensen, in dit geval een officiële jury. Vooral als het onderwerp heel eenvoudig is en de uitvoering simpel. Ik hoef dan niet eens winnaar te zijn, maar ben al zeer tevreden met een eervolle vermelding. Toch is het oordeel van een jury voor mij niet doorslaggevend. Soms komt een foto niet door de eindselectie, maar vind ik het eindresultaat toch 100% geslaagd. En dat is het belangrijkste: Geloof in je eigen werk en laat het eindoordeel altijd bij jezelf liggen.

Welke foto staat jou bij vanwege het verhaal erachter en welke is dat?

Dat zijn er meer, maar een goed voorbeeld is een van de foto’s uit mijn NXTLVL Tutorial over flitstechnieken in landschapsfotografie. Het is een vierkant uitgesneden foto van een dode eik in mistige en herfstachtige setting. De titel van de foto is “Decay in Glory” (het Engels dekt op een of andere manier toch meer de lading). Het kunstmatige licht in de foto creëerde een bijzondere connectie tussen de dode eik en de levende eiken erachter. Het is alsof de levende bomen zich uitstrekken naar de dode boom en hem bekronen met hun eigen gouden bladeren, om hem nog een laatste eer te bewijzen voordat hij definitief is vergaan. Dit alles wordt gadegeslagen door twee piepjonge, groene dennenboompjes die tussen de dode takken uit de grond oprijzen en die symbool staan voor nieuw leven. Een soort kringloop van het leven, waarin alle elementen in het landschap met elkaar zijn verbonden.

Wat zou je andere natuurfotografen nog mee willen geven?

Blijf vooral je eigen hart volgen en genieten van je fotografie. Voor de een is het heel belangrijk om origineel te blijven, terwijl de ander blij wordt van beelden kopiëren of gewoon lekker registreert wat hij of zij mooi vindt. Uiteindelijk gaat het erom waar jij persoonlijk voldoening uit haalt. Wel zou ik sterk willen aanraden om niet stil te blijven staan, maar jezelf proberen te blijven uitdagen en ontwikkelen, want verbetering en ontwikkeling houdt je gemotiveerd. De wereld aan mogelijkheden is veel groter dan je denkt…