Hoe was het vroeger?
Met nestfotografie is vogelfotografie begonnen. Als je de vogelfotografen van het eerste uur er op naslaat deden ze niets anders. De echt oude British Bird-uitgaven (jaren 30 van de vorige eeuw) staan stijf van de nestfoto’s. Mieterse foto’s zijn dat, die ik graag zo had gemaakt. En neem de zwart/wit foto’s van onze ‘eigen’ Hollandse Nol Binsbergen (jaren 40 van de vorige eeuw). Van een birdselfie met een broedende wouwaap, van griel op nest tot een zijn jongen voerende nachtzwaluw aan toe. Nol was er dol op and so am I!
Nols mooiste verhaal uit zijn boek ‘Uit Neerlands vogelleven’ is die van een sperwernest dat veel te hoog in de boom zit om te fotograferen. De oplossing is simpel, de boom wordt omgezaagd, een paar meter stam wordt verwijderd en de boom wordt weer op zijn plek gezet! In de boom tegenover de ingekorte boom wordt een schuilhut gebouwd en verrassend genoeg hebben de sperwers hier totaal geen moeite mee. Een indrukwekkende fotoserie is het resultaat.
Een boerenzwaluwfamilie met groothoek
Ook ik ben niet vies van een nestfotootje op zijn tijd, hoewel een boom inkorten mij net ietsie te ver gaat. Een oehoe op haar nest, een boerenzwaluwfamilie met groothoek, jonge zwarte spechten die gevoerd worden in hun nestholletje, een barmsijs die broedt in een afgeschreven sneeuwscooter, een drieteenmeeuw op een richeltje, etc. En wat dacht je van een bosuil in een nestkastopening, jonge kerkuilen die nog niet helemaal uitgevlogen zijn en zo kan ik nog wel even door gaan. Ja, ik ben een liefhebber van nestfoto’s. En jij, heb jij wel eens een nestfoto gemaakt? Nee? Ook niet eentje?
Nestfotografie promoten?
Is het handig om te koop te lopen of te promoten dat ik wel eens een nestfoto maak? Kan nestfotografie nog wel heden ten dage? Jaren geleden hebben natuurfotogenootschappen met elkaar afgesproken geen nestfoto’s meer te maken of te publiceren. We praten over een andere tijd dan nu. Je kon toen je foto’s alleen laten zien op clubavonden, in een paar tijdschriften en dat was het wel zo’n beetje. Heel controleerbaar dus. Daarnaast was het aantal vogelfotografen beperkt. Een paar oudere mannen met een grijze baard en geitenwollen sokken. Nu, in 2016, is het aantal vogelfotografen onbeperkt en de publicatiemogelijkheden onbegrensd en steeds vaker zie ik weer nestfoto’s voorbij komen.
Een opengeknipt tjiftjafnest
Kijk, een ooievaar op een paal zal niemand zorgen baren, een meerkoetje op haar nest midden in het Vondelpark wellicht ook niet. Die zorgen maken we ons wel bij een opengeknipt tjiftjafnest of een angstig kijkende, broedende ransuil. Een duidelijke grens trekken is daarbij moeilijk. Die ooievaar op die paal vinden we allemaal wel oké, vermoed ik. Over dat meerkoetje kun je al discussiëren en worden we het waarschijnlijk al niet eens. Daarom is het besluit van de bekende websites om helemaal geen nestfotografie te publiceren wellicht helemaal geen gek idee. Zo voorkom je discussies over wat wel en wat niet kan en ontmoedig je nestfotografie.
Moeten we nestfotografie in zijn geheel verbieden, omdat een goede grens trekken zo moeilijk is? Heel simpel, het foto’s maken van een vogel op een nest kun je niet verbieden. Er zijn dermate veel vogelfotografen die op eigen houtje opereren (dus niet gebonden aan een vereniging, aan een website, een stockbureau, etc.) dat controle of sturing onmogelijk is. Daarnaast is er nul komma nul zeggenschap over de publicatiemogelijkheden. Wat een ieder op zijn of haar eigen website plaatst, op Facebook, etc. kan niet worden gestuurd. Gelukkig, want we leven in een land van vrijheid. Een verbod is dus een wassen neus. Een utopie. Of denk jij daar anders over?
Semi-nestfoto’s
Daarnaast worden er veel semi-nestfoto’s gemaakt. Dat zijn foto’s van vogels die zich net naast het nest bevinden. Het is over het algemeen lastig te beoordelen of deze foto’s wel of niet (semi)nestfoto’s zijn. Vind jij dat semi-nestfotografie hetzelfde is als nestfotografie?
Alles vrij geven?
Dan alles maar vrij geven? Gewoon accepteren dat Jan en alleman broedende vogels lastig vallen? Want laten we eerlijk zijn, aan nestfotografie kleeft een groot gevaar. Broedende vogels zijn kwetsbaar, heel kwetsbaar zelfs. Menig nest(jong) is verstoord en verloren gegaan door ongewenste aandacht van een overactieve vogelfotograaf.
Waar ik voor pleit is dat elke vogelfotograaf zijn of haar gezonde verstand gebruikt. Realiseer je dat een nestfoto het einde kan betekenen van een broedsel. Neem je eigen verantwoordelijkheid. Spreek jezelf (of je vogelmaat) aan op wat wel en niet kan. Trek een duidelijke grens met een ruime veiligheidsmarge. Bepaal die grens zelf. Wees volwassen. Sta je bij een boom met spechten die hun jongen willen voeren en mama specht durft niet meer naar de nestboom te komen? Kijk, dan ben je duidelijk te ver gegaan. Realiseer je dat het tonen van jouw nestfoto’s op internet (of waar dan ook) andere fotografen kan aanzetten tot nadoen.
En nu jij. Ben jij ook een nestfotograaf? Vind jij dat een geinig nestfotootje op zijn tijd moet kunnen? Of moeten we het voor ’the sake of the birds’ verbieden?
8 reacties
Helemaal met je eens, dat iedereen zijn gezonde verstand moet gebruiken. Zodra ik merk dat een vogel niet meer durft, o.i.d. ben ik weg. Van een afstand controleer ik altijd of het vervolgens wel weer goed gaat. Je ziet dat de meeste vogels dan vrij vlot terugkeren naar het nest, aangezien de drang naar het nest heel groot is.
Daarbij dient wel gezegd te worden dat als je je waagt aan deze fotografie dat je daadwerkelijk kennis moet hebben van de onderwerpen. Zo kan ik bijvoorbeeld bij een kleine plevier nest liggen, nadat ze twee weken aan de broed zijn, op zo’n 3 meter afstand. Maar bij een kievit hoef ik dat echt niet te proberen, alhoewel dat afgelopen jaar wel bij één kievit toevallig is gelukt, dan wel met schuiltent.
Hierbij begon ik op zo’n 50 meter, en ging steeds 5 meter dichterbij lopend in de tent. Binnen 30 seconde zat de kievit weer op nest, en kon ik na even wachten weer dichterbij. Uiteindelijk was deze vogel zo aan mij gewend dat ik de avonden daarna de tent gelijk op een meter of 6 kon zetten en prachtige foto’s kon maken. Alle eieren zijn uitgebroed. Helaas werden de jongen na 1 dag allemaal dood gereden door crossmotoren. Super frustrerend.
Maar goed, nestfotografie moet kunnen, mits je verstand hebt van het onderwerp en respect hebt voor de natuur!
groetjes,
Nathan
Goed dat je dit artikel plaatst Chris.
Mijn mening is dat het juist enorm belangrijk is om af en toe nestfoto’s te plaatsen, maar dan vooral met tekst erbij hoe je herkent dat je het nest stoort en dus weg moet wezen.
En wat het effect van het delen van locatie-kennis is.
Ik had graag geleerd door te lezen in plaats van door ergens tegenaan te lopen.
Afgelopen week stond de gezinstent per ongeluk op een halve meter van een kuifmeesnest. Weg gaan had betekent een andere tent/caravan/camper op een halve meter. Fijne foto’s. Een heerlijke vogel. En ook voorzichtigheid en bezorgdheid.
Veelzeggend day er nog geen reacties zijn op dit artikel. Ga voor het grootste deel met je mee Chris. Punt is dat er tegenwoordig een ruilhandel in plekken gaande is en het zo de massa in gaat. Momenteel staan er dagelijks bv zo’n 15 man pal onder een nest van zwarte specht te stalken bijvoorbeeld. Deze dieren krijgen geen moment rust want als de een gaat sluit de ander aan. Het gaat mi behoorlijk de verkeerde kant op met vogelfotografie in ons land.