Een avond op het strand

Fijne wandeling

Vanaf de parkeerplaats loop ik in de richting van het strand. Het pad leidt langs een natuurgebied en even waan ik mij op de Afrikaanse savanne. In de open grasvlakte staan in de verte IJslanders (de paarden, niet de mensen), runderen en damherten te grazen. Even kom ik in de verleiding om mijn camera te pakken maar ik besluit door te lopen. Ik heb behoefte aan rust en ruimte en ik wil lekker uitwaaien en struinen op het strand. Dat met die rust moet wel goedkomen. Veel strandgangers keren rond dit tijdstip huiswaarts, er zijn nauwelijks mensen die in de richting van het strand lopen.

Aan het einde van het pad loop ik het strand op, in de richting van wat grenst aan het natuurgebied. Een bordje informeert mij dat dit gedeelte van het strand gereserveerd is voor de badgast in Adam of Eva kostuum. Toch besluit ik, gekleed en wel, verder te lopen. Dit gedeelte van het strand is heerlijk rustig en vanavond is hier geen kip te bekennen.

Aandacht voor details

Het duurt nog wel even voor de zon onder is. Het licht is nog vrij hard voor het maken van fraaie landschapsfoto’s. Daarom zoek ik eerst naar onderwerpen die onder deze omstandigheden wel goed werken. De zoomlens helpt mij goed om in te zoomen op allerlei interessante details, zoals schelpen en veertjes, en dat geeft onder deze lichtomstandigheden mooie resultaten. Plots hoor ik gepiep in de lucht. Het is het kenmerkende tepiet-tepiet-geluid van de scholekster. Vlug richt ik de camera en gelukkig ben ik snel genoeg om er twee in vlucht vast te leggen. Op de camera zie ik dat de lichtval erg mooi is en dat ze fraai afsteken tegen de blauwe lucht.

Het gouden uur

Inmiddels staat de zon al lager aan de horizon en is het gouden uur aangebroken. De lage stand zorgt dat het zonlicht nu warmer van kleur is dan tijdens de rest van de dag, waardoor alles er mooier en kleurrijker uitziet. Het strijklicht zorgt voor lange schaduwen en maakt de duinen prachtig. Snel loop ik richting het duin om daar enkele beelden te schieten. Het wordt een simpele compositie waarbij ingezoomd wordt op een stuk duin waar de lichtval mooi is. Het strijklicht benadrukt fraai de verschillende structuren in het duin. Daarnaast steken de frisse groene en gele tinten van het helmgras fijn af tegen de blauwe lucht. Leuk om te zien dat deze compositie juist in dit licht lijkt te werken. Zonder dat zou de foto snel vrij vlak oogt.

Kristallen op het strand

Plots wordt mijn aandacht getrokken door een glinstering. Het zonlicht wordt gereflecteerd op de zandkorrels waardoor ze lijken op kleine fonkelende kristallen. Eens kijken of we hier wat mee kunnen in een foto. Na wat experimenteren besluit ik in te zoomen op een plukje helmgras in tegenlicht en het diafragma wijdt open te zetten. Het resultaat is een afbeelding met een groot verloop in scherpte diepte waarin de glinsterende zandkorrels terug te zien zijn als kleine glimmende bokehbollen. Een foto die ik normaliter niet zo snel zou maken maar leuk om zo weer eens op een andere manier bezig te zijn.

Laagwater

De tijd gaat snel en het duurt niet lang meer voor de zon ondergaat. Aan de horizon is enige kleuring van de lucht zichtbaar. Gezien de hoeveelheid bewolking is het maar de vraag of dit doorzet. Het licht is meer ingetogen nu, anders, maar toch ook weer mooi. Het is eb en het terugtrekkende water heeft ribbels achtergelaten in het zand. Daartussen zijn kleine poeltjes met water zichtbaar waarin de lucht gereflecteerd wordt. Ik kies een compositie waarbij de ribbels je blik richting de zon leiden. Het is al heel de avond genieten van de rust en ruimte op het strand en de foto geeft mooi deze sfeer weer.

Laatste foto

Eerder op de avond had ik een compositie gezien die ik nog als laatste wil proberen voordat ik naar huis ga. Het is aan de duinrand. Daar plaats ik een duin zo in de compositie dat deze het beeld diagonaal in tweeën deelt. Met de groothoeklens kruip ik dicht op de halmen helmgras, welke een zichtlijn vormen vanaf linksonder het beeld, richting de ondergaande zon aan de horizon. Het helmgras vind ik met een beetje fantasie altijd lijken op de vacht van een luiaard en daar moet ik nu ook aan denken bij het terugzien van de foto op het scherm. Het is mooi geweest. Met een voldaan gevoel pak ik de spullen in en keer ik terug naar huis.

Tot slot

Vaak heb ik een heel duidelijk idee van wat ik wil fotograferen. Van tevoren maak ik een plan en wacht dan tot de ideale omstandigheden zich voor doen. Wanneer alles goed samenvalt kom je thuis met een mooie foto en dat geeft een voldaan gevoel. Maar het kan ook frustrerend zijn wanneer dingen anders lopen dan je had voorgesteld. Deze avond was dat niet zo. Deze keer heb ik heerlijk rondgeslenterd en me vooral laten leiden door het licht en de dingen die op dat moment mijn aandacht trokken. Dat resulteerde in een heerlijk ontspannen gevoel en verrassende beelden die ik anders niet zo snel zou maken. Misschien dat ik dat maar eens vaker moet doen. En jij? Ben je meer een planner of laat je je liever leiden door wat er op je pad komt wanneer je aan het fotograferen bent?