Locatiekeuze
Vaak plan ik het maken van mijn landschapsfoto’s en wacht ik op de ideale omstandigheden om mijn ideeën uit te voeren. Maar zoals je in de inleiding van dit stuk al kon lezen, was dit fotografie-uitje een spontane actie. (Hoe dit zo precies kwam lees je in mijn column ‘Kijken met andere ogen’.) Dat ik ondanks deze spontane actie thuis kwam met een geslaagde foto had alles te maken met het feit dat ik het gebied goed ken. Door vaak terug te keren naar een plek leer je wat al dan niet goed werkt en kan je snel inspelen op kansen wanneer die zich voordoen. Deze avond waren er mooie regenwolken zichtbaar aan de hemel met genoeg gaten om het zonlicht door te laten. Dit soort dramatische luchten komen goed tot zijn recht boven open vlaktes zoals het stuifzandgebied uit mijn favoriete foto. Verspreid over de locatie staan kleine groepjes dennen, die prima dienen als onderwerp voor een foto. Daarnaast heeft dit gebied verschillende kleine poeltjes en vennetjes welke het licht van de ondergaande zon mooi kunnen reflecteren. Daarom koos ik dit gebied als decor voor een landschapsfoto.
Zoeken naar een geschikte compositie
Aangekomen bij de locatie besluit ik naar één van de vennetjes te lopen. Gelukkig ben ik vroeg aanwezig. Voldoende tijd dus om te speuren naar een geschikte compositie, alvorens het licht echt mooi wordt. Bij het vennetje kies ik een standpunt dichtbij het water, waarbij de oever dient als zichtlijn richting twee prominente dennen en de horizon. Snel maak ik een snapshot en dat resulteert in onderstaande testfoto.
Nog een poging
Een leuke poging maar ik ben nog niet helemaal tevreden. De voorgrond en de rechterzijde van de foto vind ik relatief leeg en de horizon links in de foto wat rommelig. Even verder zoeken dus. Na wat speuren kom ik uit op de volgende compositie die hieronder te zien is. Dit is al meer in de juiste richting. De bomen aan de horizon komen al wat meer los van de achtergrond en de verdeling van de groepjes bomen is wat meer in balans. Over de voorgrond ben ik nog niet helemaal zeker. Ik twijfel met name of de boomstam op de voorgrond niet te rommelig is. Eens kijken of we nog wat anders kunnen vinden.
We zijn er bijna
Door iets opzij te lopen kan ik de rommelige boomstam buiten beeld laten. Snel stel ik de camera op en maak ik het volgende testshot. Kijk… dat begint er al meer op te lijken! De voorgrond is nu minder rommelig alleen oogt de hoek linksonder juist weer wat te leeg. Gelukkig is dit gemakkelijk op te lossen door de camera iets naar rechts te draaien.
De favoriete foto
Na wat finetunen levert mij dat de compositie uit mijn favoriete foto op. De vlakverdeling voelt goed in balans en nu is het genieten van het mooie licht en de zon die nu snel ondergaat. Na wat wachten is de zon al wat meer achter de bomen aan de horizon geschoven. Dit brengt mij op een idee. Wanneer de zon gedeeltelijk geblokkeerd wordt achter een object en je kiest voor een kleiner diafragma, is het mogelijk om de zon als stervorm in beeld te krijgen (zie ook het artikel ‘Hoe maak je een zonnester?) Snel verander ik het diafragma van f/11 naar f/16, onderbelicht ik de foto iets zodat de hooglichten niet uitbijten en mijn favoriete foto is een feit.
Een laatste poging
Na het maken van dit favoriete beeld besluit ik om nog iets verder naar voren te lopen. De wind blaast dreigende wolken nu snel dichterbij en vlak voor een flinke plensbui losbarst maak ik nog snel deze laatste foto. Alhoewel de kleuren en lichtval in deze foto mij erg bevallen, vind ik het licht in mijn favoriete foto net wat energieker en de lucht wat dynamischer. Daarom is dit voor de mooiste foto van de dag.
