Menu

Onderdeel van Pixfactory

Gelukkig hebben we de foto’s nog

Ergens kwam ik de uitspraak: “Laat 2020 je verrassen. Elke deugd die zich aandient zal een stap zijn in je groei.” Daarover later meer. Terwijl ik voor deze nieuwe column zit, zijn we de maand januari alweer door. Een maand die voor mij in de geschiedenis zal verdwijnen met twee trefwoorden in mijn herinnering; kleurrijk en pijnlijk. Voor anderen wellicht meer in het uitblijven van de winter.
Nog ieder jaar heb ik winterse platen kunnen maken, ga dit in 2020 ook lukken. Fotograaf: Dave Zuuring

Het lijkt er de afgelopen maanden steeds meer op dat we ons, in elk geval ik wel, bewuster dan ooit worden van ons klimaat. Her en der zie ik beelden uit lang vervlogen tijden. Steeds begeleid met uitspraken als: “Keren de koude winters nog terug?”Waar blijven de temperaturen onder nul?”. Of, “Krijgen we nog wel een winter met sneeuw, ijs en nachtvorst?” Of, “Moeten we het doen met heftige stormen en een verdwaald vorstnachtje en wat natte sneeuw?

25 IJsnachten?

Bekend natuurfotograaf en oprichter van het blad natuurfotografie Jan Vermeer, noteert 22 januari op zijn Facebook pagina “Gisteren noteerde ik de 25e ijsnacht op de Veluwe. Vanaf november hou ik dat bij omdat het leuk is, maar ook omdat ik een beetje inzicht wil krijgen hoeveel nachten het kwik onder nul aantikt hier in onze tuin. Valt niet tegen…” Prachtige manier om deze kwakkelwinter toch positief weg te zetten. Mocht het je ontgaan zijn, Jan zijn passie is winter met sneeuw.

Een ochtend waar het landschap iets extra’s krijgt door nachtvorst. Fotograaf: Dave Zuuring

Je hebt er iets mee of niet

Zelf kijk ik met gemengde gevoelens naar de winter. Enerzijds omdat ik vanwege mijn werk geen zin heb in die winterse ellende. In de regio Arnhem waar ik woonachtig ben, is er met wat regen, is er al steeds vaker een verkeersinfarct. Géén doorkomen aan! Laat staan dat sneeuw, vorst en ijzel daarbij komen. Anderzijds als de maand januari zou zijn geweest zoals ik de afgelopen jaren heb gemaakt, met soms ijzig koude zonsopkomsten of een mooie sneeuwdag. Oei dat zou dan erg genieten zijn.

Exemplarisch voor de winter in Nederland, somber en grijs. De sneeuw zorgt voor ‘kleur’. Fotograaf: Dave Zuuring

Gelukkig hebben we de foto’s nog

13 januari 2017. Een ochtend om niet snel te vergeten. ‘s Avonds begon het te sneeuwen. Een blik in mijn werkagenda, yes geen afspraken. Snel de fotospullen klaargezet om de volgende ochtend op tijd op pad te gaan. Bestemming: de Posbank. Iedereen kent wel de beelden van de paarse bloeiende heuvels. Diezelfde omgeving in besneeuwd decor wilde ik graag eens vastleggen. Wel had ik er eind 2016 na een strenge vorstnacht gefotografeerd.

De bekendste boom van de Posbank, nu in een ijzig koud decor. Fotograaf: Dave Zuuring

Genieten

Zoals gezegd sneeuw was de voorspelling. Ik wilde er op tijd zijn. Niet verrast dat een autoritje wat me normaal 15 minuten kost nu bijna 3 kwartier zou duren. Ter info, ik weet inmiddels dat de normale toegangswegen naar de Posbank als het flink gesneeuwd heeft afgesloten zijn. Dus de traditionele wandeltocht langs de schaapskooi naar de Zijpenberg was het plan voor deze ochtend. Door krakende verse sneeuw vond ik mijn weg in die heerlijke stilte. Wat een zware wandeltocht, want er lag een flink pak onbetreden sneeuw voor me. De adrenaline, sensatie van hier alleen zijn en het schitterende landschap gaf me warmte en energie.

Mijn eigen voetstappen als leading line door de verse sneeuw. Fotograaf: Dave Zuuring

Even was er wat kleur in het landschap en zocht ik naar mijn compositie. Totdat de zon verdween achter de wolken en ik links de eerste sneeuwbuien zag komen aanrollen. Prachtig om dit zo te ervaren, opeens omarmde ik de winter. Zonder dat ik er erg in had, stond ik al ruim 2 uur in de winterse kou en nattigheid alleen boven op de Zijpenberg. Ook de condities met steeds voorbij en overtrekkende buien maakten het groots genieten in de gedempte stilte van dit winter wonderlandschap.

Als het licht constant verandert, dan is het een groot feest voor de landschapsfotograaf, ook in een winters landschap. Fotograaf: Dave Zuuring

Winters ongemak

Die derde sneeuwbui deed me beseffen dat ik helemaal niet gekleed was op deze winterse omstandigheden. Mijn voeten tintelden als een gek van de kou, want mijn wandelschoenen en onderzijde van mijn jeans waren doorweekt. En de derde sneeuwbui maakte van mijn ‘winterjas’ een natte deken, want waterafstotend ho maar. Dus de cameraspullen terug in de droge tas en glibberend en glijdend was ik blij om mijn auto bereikt te hebben. Die uiteraard vanbinnen compleet beslagen was, zodra ik instapte. Gelukkig hebben we stoelverwarming. Over die koude voeten die ik de hele dag heb gehad, hebben we het maar niet meer. Wel weet ik dat ik deze ene winterse sneeuwfotodag meer dan genoeg vond!

Spelen met je cameratechniek om de sneeuw vast te leggen. Fotograaf: Dave Zuuring

Egoïstisch

Gelukkig hebben we tot dusver in 2020 geen sneeuwdag in mijn omgeving gehad. Ik vind het vaak even leuk. Maar al snel is de pret ervan af, immers al die voetsporen maken het al snel een zooitje vind ik. Dus ondanks dat ik altijd wel winterse sneeuwfoto’s heb gemaakt, ben ik blij dat er dit jaar nog geen sneeuwdag is geweest! Want dan had ik tenenkrommend vanaf de bank moeten toekijken. De reden daarvoor is een klein ongelukje met gevolgen begin januari. Dit keer geen pech of ongeluk met mijn cameraspullen. Ik ben zelfs serieus gevallen en heb mijn rechter enkel flink geblesseerd. Lopen, laat staan met fotospullen is er even niet bij. Dus gekluisterd aan huis, geniet ik op mijn manier van de winter. Hoewel ik sindsdien wel beter voorbereid ben op de winter, staan schoeisel, een windbreker en warme waterafstotende jas klaar in mijn kledingkast.

Een vorstnacht van begin januari met hoge bewolking voor spectaculaire kleuren. Fotograaf: Dave Zuuring

Laat je verrassen

Ik begon deze column met de uitspraak: “Laat 2020 je verrassen en elke deugd die zich aandient zal een stap zijn in je groei.” Na ruim 3 weken aan huis gekluisterd te zijn kan ik zeggen het is zoals het is. Je kunt er wel tegen vechten, maar dat schiet niets op, dus heb ik het maar omarmd. Het kan even geen kwaad om niet die rush van ‘moeten foto’s maken’ te hebben, wat ik wel in de herfst had.

De deugd die zich aandient is dus misschien wel de ongeplande reset, de pauze in mijn fotografie. De andere deugd is, dat ik des te meer geniet van alle mooie momenten die ik de afgelopen winters wel heb kunnen vastleggen. Het hebben van heerlijke warme voeten doet me beseffen dat de uitspraak: ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ nu maximaal op gaat!’ En hej, die winter komt vast nog wel.

Geef een reactie

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Eén reactie

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Dave Zuuring

Dave Zuuring

Dave is een enthousiaste vrijetijdsfotograaf met een passie voor landschappen, stedelijke landschappen en blue hour fotografie. Vanuit zijn motto 'Make your Memory Today' wekelijks en soms dagelijks bezig met vastleggen, beleven en herbeleven op fotografie gebied.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: