In memoriam: Jaco van Toor

Jaco van Toor 27 mei 1975 - 1 februari 2018
Jaco van Toor

Een buizerd vliegt met trage vleugelslag voor ons uit wanneer de lange stoet vrienden en familieleden Jaco van Toor naar z’n graf dragen. Jaco heeft op deze natuurbegraafplaats een prachtige plek gekregen. Perfect passend bij hoe hij was en hoe hij heeft geleefd. Midden in de natuur, tussen beuk, berk en eik wordt hij begraven. Jaco’s lichaam wordt teruggeven aan de natuur, Jaco’s geest blijft voor altijd bij ons. We zullen hem missen.

Vivat, Crescat, Floreat.
Leef, Geloof, Bloei.

Drie woorden waarbij Jaco heeft geleefd.

“Ongeveer een jaar geleden benaderde ik Jaco voor mijn HHV lijstje. Ik was erg benieuwd naar z’n antwoorden omdat ik hem had leren kennen als een bijzonder aardige kerel en een inspirerend natuurfotograaf. Hij stelde niet teleur en wanneer je z’n antwoorden leest herken je daar duidelijk zijn stem in. Je kunt hierin vooral z’n gedrevenheid en passie voor natuurfotografie terug horen. Ik heb daarom gemeend dat dit interview (met toestemming van familie) alsnog geplaatst mag worden.”
Henri van Vliet

1. Wie ben jij, en waarin onderscheid je je van andere fotografen ?

Ik ben Jaco van Toor, woonachtig op de Veluwe en een hobbynatuurfotograaf, die vanaf 2010 bezig is met alle facetten van natuurfotografie. Na veel jaren voor het overgrote deel vogels te hebben gefotografeerd, ben ik erachter gekomen, dat ik de creatieve kant van fotografie wel erg leuk vind. Onderscheiden van alle andere fotografen is in mijn ogen bijna niet meer te doen. Er zijn tegenwoordig zoveel “hobby”natuurfotografen. Via internet, social media en andere ingangen kopieert men elkaars gedrag en gaan we (ik doe soms net zo hard mee) met z’n allen naar dit prachtige vogeltje, mooi natuurverschijnsel, die blauwe kikker, stromende beekjes of burlend hert toe om een foto ervan te maken. Anderen laten op internet en social media al heel veel mooie foto’s zien en zijn een inspiratie voor anderen. Hoe onderscheid je je dan? Ik heb er vaak genoeg over nagedacht, maar alles lijkt al uitgevonden of geprobeerd. In mijn ogen onderscheid ik mijzelf dan door de strijd met mezelf aan te blijven gaan om vooral mijn eigen ding te blijven doen. Zo beoordeel ik bijvoorbeeld altijd eerst even de situatie. Ik kijk naar verschillende dingen zoals licht, achtergrond en standpunt. Als ik dan een plan heb, probeer ik dat zo uit te voeren. Soms wordt het plan in de uitvoering weleens bijgesteld, maar meestal heb ik van te voren al een plaatje in mijn hoofd hoe ik het graag zou willen. Daarbij heb ik gemerkt dat creatieve fotografie (lees dubbele belichting, beweging, hdr, werken met filters, enz.) wel iets heel persoonlijks is. Ik ben lid van verschillende foto-verenigingen en merk dat de foto’s die ik daar soms laat zien heel wisselend worden opgepakt. Vooral de beginnende fotograaf kan de beelden (nog) niet waarderen. Een heel verhaal waar ik misschien nog langer over door kan gaan, maar als je me vraagt waarin ik mij onderscheid t.o.v. andere fotograferen, is het dat ik probeer mijn persoonlijkheid terug te laten komen in mijn foto’s. Een foto met een stukje creativiteit en gevoel.

Groen
Groen. Fotograaf: Jaco van Toor

2. Welke foto van jou ken ik waarschijnlijk ?

Ik denk persoonlijk geen. Ik heb sinds een aantal jaren wel een eigen website waar ik zo regelmatig ook een blogje schrijf over mijn gebeurtenissen, maar doe buiten de foto-verenigingen om, niet mee aan wedstrijden of iets dergelijks. Een foto die in de prijzen gevallen is en het meest gewaardeerd is op internet en social media, is die van de pestvogel die voor een besje hangt te bidden.

3. Wat is je favoriete onderwerp ?

Wat een leuke maar lastige vragen stellen jullie zeg. Ook hier heb ik niet echt een uitgesproken mening over. Ik ben door de jaren heen allerlei lenzen en materialen rijker geworden en gebruik ook eigenlijk alles. Heel af en toe wil ik nog weleens plaats nemen in mijn boshut en fotografeer ik een vogel. De echte groothoeklandschappen vind ik het lastigste onderwerp, waarbij ik het dan wel weer heel leuk vind om met de 70-200 het bos in te gaan en de sfeer te pakken. Macrofotografie is ook erg leuk. Het vergt veel geduld om tot dat ene beeld te komen. Ik ben gek van zout en zoet water, bos, heide, riet en polders en daarin en eromheen komt nou eenmaal zoveel moois voor. Ik weet het antwoord al …. De natuur is mijn favoriete onderwerp.

4. Wat staat er al jaren bovenaan jouw bucketlist ?

Deze vraag wil ik, als dat mag, in drie vragen splitsen. Een bucketlist in Nederland (1. een list in buitenland (2. en de vraag waarom een bucketlist? In Nederland ligt er heel veel dichtbij huis voor het oprapen. Ik ben een denkende fotograaf die zijn onderwerp, indien nodig, probeert te krijgen waar hij hem hebben wil. Dat vergt enige voorbereiding en tijd. Die is soms lastig te vinden en dan is het jaargetijde voor hetgeen er op dat moment bovenaan de bucketlist stond alweer voorbij. Vorig jaar heb ik voor het eerst een steenuilen projectje gedaan. Dit jaar wil ik, na er al drie jaar over nagedacht te hebben, maar nooit eraan begonnen te zijn, een zwijnen project gaan doen. Over het buitenland kan ik kort en krachtig zijn. Een beer in een stromende beek met een zalm in zijn mond. Maar dames en heren, waarom een bucketlist? Is een foto van een veel voorkomende koolmees dan niet meer mooi? Wat mij betreft gaat het om de foto en niet om de soort. Wellicht iets om eens over na te denken……..

5. Van wie krijg je (opbouwende) kritiek op je foto’s ?

Ik moet een beetje lachen om deze vraag. Ik geloof dat ik alleen maar mensen om mij heen uitzoek die mijn foto’s waarderen. Ik ben er wel van overtuigd dat je alleen verder komt met fotografie als je kritiek krijgt en aanneemt van andere fotografen, zowel beginnend als ervaren. Vanuit de verschillende foto-verenigingen waar ik bij aangesloten ben krijg ik regelmatig tips mee en probeer ik de mening van anderen eens uit. Ik merk wel dat ik een klein beetje eigenwijs ben aangelegd en dus dan toch altijd het beeld van mijzelf het mooiste blijf vinden. Ik hoop bij een nieuwe foto vereniging (VNF Apeldoorn) een hoop opbouwende kritiek te ontvangen om daar weer nieuwe inspiratie en uitdaging uit te halen.

Weidebeekjuffer
Weidebeekjuffer. Fotograaf: Jaco van Toor

6. Welk onderwerp binnen de natuurfotografie ga jij nooit fotograferen, en waarom niet ?

Ik denk dat ik op dit moment overal voor opensta. Ik vind het leuk om van alles waar ik tegen aanloop een uitdaging te maken. Op mijn manier er een foto van te maken. Niet echt een onderwerp , maar wel een dingetje wat mij altijd nog een beetje bezighoudt is het flitsen bij vogels, dieren en insecten. Alle respect voor de fotografen die zich erin verdiept hebben en er de prachtigste plaatjes mee maken, maar natuurfotografie kent in mijn ogen bepaalde grenzen. Ondanks dat ik mij niet verdiept heb en dus niet kan oordelen of flitsen daadwerkelijk schadelijk is voor dieren, vogels en insecten is dat volgens mijn gevoel mijn grens.

7. Welke type foto ben je beu ?

Ik denk dat deze vraag uit bovenstaande antwoorden wel een beetje te herleiden is. Ik mag soms een presentatie geven voor andere fotoverenigingen. De titel van deze presentatie is Creëer in plaats van registreer. Ik vind dat je iedere foto die door een ander gemaakt is met respect moet behandelen. Als kijker weet je niets van die foto. Je ziet alleen een plaatje en je mag aannemen dat diegene hem laat zien omdat hij of zij er trots op is. Toch merk ik aan mezelf dat ik op bijvoorbeeld social media steeds vaker door scroll bij de “registratie” plaatjes. Beu ben ik foto’s bekijken nooit, maar ik heb wel mijn voorkeuren.

8. Ik zeg f22 , wat zeg jij ?

Ik zeg alleen te gebruiken bij noodsituaties. Ik heb mij laten vertellen dat een lens op F22 niet op zijn best is. Men wil dit diafragma wel eens gebruiken bij landschappen omdat men dan vindt dat alles dan scherp wordt. Dit lukt ook, afhankelijk van de afstand tot je hoofdonderwerp bij F11 tot en F16. Hierin zou de lens beter presteren. Voor de lezers die hier wat meer over willen weten, zoek eens op internet naar hyperfocale focus. F22 stel ik alleen in als ik een bepaalde sluitertijd wil bereiken, bij het bijvoorbeeld maken van een bewegend beeld in het bos. Iedereen kent de foto’s waarbij men op en neer bewogen heeft met de camera. Hiervoor is in mijn ogen ¼ seconde een prima sluitertijd om mee te oefenen. Om die met een zo laag mogelijke iso-waarde in te kunnen stellen, zet ik mijn camera dan wel eens op f22. Oeps, nou verklap ik mijn werkwijze.

9. Welke fotograaf inspireert je op dit moment het meest ?

Als ik dan echt iemand moet noemen, want morgen kan ik een foto van iemand anders zien die mij inspireert, is dat op dit moment Loulou Beavers. Toen ik net begon met fotograferen kon ik haar fotografie niet helemaal begrijpen en vond ik sommige foto’s echt over the top. Juist die over the top foto’s vind ik nu, een paar jaar verder, steeds mooier. Voor mij is fotografie ook een soort reis. In het begin wil je op jouw reis zoveel- en verschillend mogelijke dingen fotograferen. Het maakt niet uit hoe het erop staat, als je het maar hebt. Vervolgens maak je dezelfde reis en ga je nadenken over hoe je hetgeen je fotografeert iets mooier op de foto kan zetten. Je merkt dat daar tijd en voorbereiding voor nodig is en fotografeert wat minder en komt met minder, maar mooiere foto’s thuis. De derde reis die je maakt heb je eigenlijk alles al gefotografeerd wat je wilde en moet je na gaan denken hoe het ook anders kan. Je wordt creatief en laat ik Loulou daar nu een ware kunstenares in vinden.

10. Wanneer moest je echt afzien voor het plaatje ?

Je vraagt om een anekdote? Hoeveel wil je er hebben, hahaha. Vooral bij natuurfotografie is het onvoorspelbaar wat er te gebeuren staat. Ik heb nog niet veel in het buitenland gefotografeerd en bij afzien denk ik toch al gauw aan extreem warm of koud. Koud had ik het drie jaar geleden tijdens sneeuw en een gure wind zeker. Ik wilde tijdens vallende sneeuw eens experimenteren met de flitser en lange sluitertijden. Er ontstond in een korte tijd een prachtige omgeving, maar moest daar wel voor uit de auto en door de koude gure wind lopen. Na een paar foto’s wilden mijn handen eigenlijk niet meer verder, maar mijn hoofd wel. Die momenten om maar door te blijven gaan tijdens deze prachtige setting ervoer ik als afzien.

 

Juffer in omgeving
Juffer in omgeving. Fotograaf: Jaco van Toor

11. Welke foto vormt momenteel je bureaublad ?

Geen. Eigen foto’s zijn leuk, maar nog niet mooi genoeg om constant tegen aan te staren. Daarbij vind ik een neutraal bureaublad gewoon fijner werken als je ook nog eens van alles open hebt staan.

12. Welke vraag mis je in dit vreemde lijstje ?

Wellicht de vraag “welke foto zou je nog eens over willen doen?”, “Wat wil je bereiken?”, of “Hoe zet jij je in voor de natuur?”. Op alle drie de vragen zou ik nog antwoord kunnen geven, maar laten we met de lezers afspreken dat ik die graag geef als ik jullie tegenkom in onze prachtige natuur.

Plevier
Plevier Fotograaf: Jaco van Toor

11 reacties

  1. Ondanks dat ik Jaco niet kende raakte het mij dat hij op zo een jonge leeftijd is overleden. Via deze weg wens ik zijn geliefde en familie heel veel sterkte toe met dit verlies.

  2. De zevenheuveltjes in voorthuizen een plek ik vroeger kwam met Jaco, zo ook vandaag was ik hier. Kreeg een gevoel die me brachten in mijn gedachten naar hem. Opzoek naar hem kwam ik dit bericht tegen. Geschokt en toch intens verdrietig, zal ik een kaarsje voor jou branden. Wens ik de nabestaanden en familie heel veel sterkte toe. En lieve Jaco hoop dat ik je ooit nog mag “ontmoeten”… Rust in vrede lieve Jaco.

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

11 reacties

  1. Ondanks dat ik Jaco niet kende raakte het mij dat hij op zo een jonge leeftijd is overleden. Via deze weg wens ik zijn geliefde en familie heel veel sterkte toe met dit verlies.

  2. De zevenheuveltjes in voorthuizen een plek ik vroeger kwam met Jaco, zo ook vandaag was ik hier. Kreeg een gevoel die me brachten in mijn gedachten naar hem. Opzoek naar hem kwam ik dit bericht tegen. Geschokt en toch intens verdrietig, zal ik een kaarsje voor jou branden. Wens ik de nabestaanden en familie heel veel sterkte toe. En lieve Jaco hoop dat ik je ooit nog mag “ontmoeten”… Rust in vrede lieve Jaco.

Reageer op dit artikel

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: