Menu

Onderdeel van Pixfactory

Slecht weer?

Met een grijns op mijn gezicht zit ik over de ruwe stormachtige watervlakte te kijken. Ik zit laag, net in het water. Het is 2 graden, hagel- en regenbuien wisselen elkaar af bij een stevige wind, oplopend tot 100km/uur. Het weer deert niet, mijn waadpak is lekker warm. Smienten, brilduikers en nonnetjes scheren onvermoeibaar laag over de met schuimkoppen bekroonde golven door de bui, alsof ze het een heerlijke dag vinden. Wat een helden! Een fotomaatje appt “wat een rotweer hè, bah! Ik blijf vandaag binnen!” En wat heb ik het naar mijn zin hier!
Dynamiek! Smienten op snelheid.
Dynamiek! Smienten op snelheid. Fotograaf: Arie van den Hout

Even daarvoor had ik, in de hagel, met een hinderlijk in mijn gezicht klapperende poncho, mijn spullen naar de waterkant gesleept. Mijn hutje met stoel in het water gezet, statief en camera ervoor en me zo gepositioneerd dat ik met de rug naar het weer zit; een plek waar de vogels enige luwte hebben van de wind. Door het dikke neoprene waadpack zit ik extra lekker op mijn stoeltje. Thermos met koffie erbij, mijn dag kan nu al niet meer stuk!

Stoïcijns

Voor me in het water heb ik een plastic paartje wintertalingen als lokeendjes gelegd. Ik doe dat wel vaker bij hutjes. Ook bij steltlopers bijvoorbeeld. Dan vaak een kievit. Op die manier maak ik de keuze waar te landen voor de langs- of overvliegende vogels iets makkelijker, want waar al wat zit is het veilig!

Dat ik met mijn achterwerk in het water zit is niet voor niets. Het lage perspectief geeft beeld met een intiem gevoel en de achtergrond is mooi ver weg zodat de vogels afsteken tegen de wazige achtergrond.

Al gauw wordt ik opgeschrikt door een vlak voor mij landend paartje kuifeend dat zich veilig waant bij het stoïcijnse paartje taling, dat in de luwte ligt te “rusten”. Ik laat ze even begaan tot de koppen wat minder alert zijn en ze zich ontspannen. Zoals bij veel vogels is de eerste minuut na het landen cruciaal. Dan scannen ze intens of hun omgeving veilig is. Als het dat is, gaan ze pas ontspannen en letten ze minder op. Pas dan kan je rustig en heel langzaam je lens bewegen in de richting van de vogel(s). Eendjes zijn heel schuw en vliegen bij de minste geringste onraad op en dat willen we ze niet aandoen!

Kuifeendenpaartje in de luwte.
Kuifeendenpaartje in de luwte. Fotograaf: Arie van den Hout

Extreem

Ik kan het niet goed uitleggen maar ik word altijd heel blij van dit soort heftige omstandigheden. Zeker als ik me erop kleed en er enige mate van comfort is, is het heel fijn om dit aspect van de natuur in volle glorie te ervaren. Misschien is het juist de tegenstelling van comfort in oncomfortabel weer, ik weet het niet. Het biedt in elk geval ook de mogelijkheid om de natuur, en vooral in dit geval de watervogels, in extreme omstandigheden gade te slaan.

Zodra een hagelbui in alle hevigheid losbarst gaan bij de smienten alle snavels in de veren en lijkt het alsof de vogels slapen, dat is niet zo. De oogjes zijn open. Maar ze vinden het blijkbaar fijn zichzelf op deze manier tegen de elementen te beschermen. Zodra het even droog is, is er meteen leven in de brouwerij en zitten de mannen achter de vouwen aan. Daar is het dus niet te koud voor!

Het gaat me niet om scherpte

Om het heftige weer te accentueren maak ik van de nood een deugd en gebruik ik de beperkte hoeveelheid licht om langere sluitertijden in te stellen zodat de dynamiek en gevoel van de actie  uitgedrukt wordt. Na wat pogingen variërend van 1/10e van een seconde tot 1/60ste van een seconde, kom ik voor de meeste eendjes uit op 1/40ste als ideale sluitertijd om de beweging mooi weer te geven, onder deze omstandigheden, met een 500 mm lens. De vleugels zijn dan een mooie waas en de lijfjes zijn nog herkenbaar. Meetrekken (panning) op dezelfde snelheid als de vogels is de sleutel en zorg dan vooral dat je beeldstabilisatie óf uit schakelt óf de horizontale beeldstabilisatie uit zet. Voor mij gaat het hier dus vooral om sfeer en dynamiek, niet om scherpte!

Puur gemak, kokmeeuwen trotseren 100km/uur wind.
Puur gemak, kokmeeuwen trotseren 100km/uur wind. Fotograaf: Arie van den Hout

Een ander voordeel van bij “slecht” weer (dat wat mij betreft niet bestaat) gaan fotograferen, is dat er weinig contrast is en dat ook de kleuren evenwichtiger uitkomen. Zo ook in de schemer, als de meeste mensen naar huis gaan omdat het te donker wordt, is het juist leuk om te blijven en iets creatiefs te doen met de omstandigheden, zoals iets met beweging.

Van de nood een deugd

Met nat weer is het handig om te denken aan goede bescherming van je spullen, een regenhoes voor je camera en lens, wellicht een paraplu (geen opvallende en zorg ook dat je fototas veilig en droog ligt en bijvoorbeeld niet bij een stijgend tij onder water komt te liggen. Let ook op de temperatuurverschillen die je op koude dagen hebt. Laat je camera’s en lenzen gelijkmatig wennen aan de temperatuur als je thuiskomt anders krijg je condensvorming die je spullen kunnen beschadigen. Accu’s en geheugenkaartjes het beste in je jaszak.

Al met al kan je het met een aantal voorbereidingen dus juist met slecht weer prima naar je zin hebben en interessant beeld schieten. Dus maak van nood(weer) een deugd! En als er dan aan het eind van de sessie tijdens een opklaring ook nog een mannetje wintertaling vlak voor je neus landt, ben ik blij dat ik weer lekker een paar uurtjes ben gaan zitten!

Bonus! Wintertaling man.    
Bonus! Wintertaling man. Fotograaf: Arie van den Hout
Kuifeend op 1/40ste van een seconde.
Kuifeend op 1/40ste van een seconde. Fotograaf: Arie van den Hout

Geef een reactie

Eén reactie

  1. Moi Arie,
    Lekker mooie drijfsijssies kieken, wat ‘moeilijk’ weer is hangt natuurlijk sterk van het onderwerp af. Voor pietjes vind ik de onbewolkte zomerdag juist de grootste uitdaging in tegenstelling tot alle diffuse pastel licht, eigenlijk alle directe zonlicht helpt vogelfotografie niet echt (maar een beetje, zoals op je wintertaling man, is dan weer wel prachtig! – of flitser… zou ik doen, flink aantal meters afstand zodat die flits én niet verstoort én veel minder afstandsgevoelig is, een ouwe Metz 45ct-1 met de bijpassende fresnel lens doet dat bijvoorbeeld prachtig).
    Al met al geef je weer een goed voorbeeld van dat enige creativiteit echte natuurfotografie niet in de weg hoeft te staan.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Eén reactie

  1. Moi Arie,
    Lekker mooie drijfsijssies kieken, wat ‘moeilijk’ weer is hangt natuurlijk sterk van het onderwerp af. Voor pietjes vind ik de onbewolkte zomerdag juist de grootste uitdaging in tegenstelling tot alle diffuse pastel licht, eigenlijk alle directe zonlicht helpt vogelfotografie niet echt (maar een beetje, zoals op je wintertaling man, is dan weer wel prachtig! – of flitser… zou ik doen, flink aantal meters afstand zodat die flits én niet verstoort én veel minder afstandsgevoelig is, een ouwe Metz 45ct-1 met de bijpassende fresnel lens doet dat bijvoorbeeld prachtig).
    Al met al geef je weer een goed voorbeeld van dat enige creativiteit echte natuurfotografie niet in de weg hoeft te staan.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Arie van den Hout

Arie van den Hout

Arie van den Hout is sinds zijn jeugd gepassioneerd natuurliefhebber, fotograaf en onderzoeker. Hij deelt zijn passie graag, o.a. via workshops. Genieten staat voorop, de rest volgt van zelf, is een van zijn motto’s.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: