Toegeven aan
Winterslaap, daarmee bedoel ik niet moe om te fotograferen. Absoluut niet! Het liefste zou ik, weer of geen weer, iedere dag met mijn cameraspullen in de weer willen zijn. Buiten met de hond of zonder in een overdekte ruimte. Maar het liefste buiten met ‘mooi licht’. Een mooi voorbeeld daarvan is de afgelopen week. Terwijl ik nog zat te werken, merkte ik dat mijn fotozintuig me dwong achterom te kijken. Ik zag dat de straat in goud licht baadde. Zonder erbij na te denken stond ik op en liep de tuin in. Mijn fotografische blik had genoeg gezien.
De stadsnatuur in
Dus snel de fotospullen gepakt en de stadsnatuur in. Even toegeven aan mijn fotoverslaving en gelijktijdig even niets doen. Ja niets, want hiervoor hoef ik geen eind te wandelen, rekening te houden met wat wel of nog niet mag en dat ik er iets verstoor. Behalve de voorbijganger die zijn hond uitlaat en wiens pad ik een beetje blokkeer met mijn driepoot. Het gaat haast natuurlijk dat fotograferen om de hoek. Zonder over na te denken. Mijn gedachten zijn wel elders. Die zijn bij gunnen we elkaar het licht als we het over natuur en natuurfotografie gaat.
Het begint bij jezelf
Laat me dit uitleggen. De natuur beheerst het nieuws sinds de uitspraak van de Raad van Staten omtrent het Programma Aanpak Stikstof (PAS) in september. De problematiek raakt ons allemaal. Want Nederland, zo leerde ik vanochtend uit de factsheet die onderzoeksbureau TNO publiceerde, produceert per hectare de grootste hoeveelheid stikstof van heel Europa. Ik heb geleerd dat waar je invloed op hebt je daar energie in moet steken. In mijn geval eten we anders, scheiden we afval, werken we met een slimme thermostaat en rijden we al 10 jaar hybride. Kortom daar waar ik wat kan doen, doe ik wat binnen mijn mogelijkheden ligt. Is het genoeg, ik weet het zo ondertussen niet meer als ik het nieuws volg.
Inspiratie door irritatie
Dus daarom duik ik zo graag ook die stadsnatuur of cultuurlandschappen in om enerzijds al die onrust en negativiteit in de wereld aan me voorbij te laten gaan. Noem het struisvogelpolitiek, maar ook een manier om te genieten van wat er allemaal wel is en los te laten waar ik géén invloed op heb. Bij thuiskomst na dit ongeplande onvoorbereide foto geluksmoment, probeer ik een HDR Panorama samen te voegen. Dit vraagt enige bewerkingstijd. Dus ondertussen al multitaskend open ik de natuurfotografie nieuwsbrief en lees: “Alles voor het plaatje!”. Laatst leerde ik; ‘inspiratie door irritatie!’ Maar als ik dan lees over het ontbreken van veldkennis en het ontbreken van liefde voor de natuur en de copy-fotograaf ‘ik-ook’, dan is de inspiratie verder weg en irritatie dichtbij.
Wil de echte natuurfotograaf opstaan
Ik laat de foto van mijn geluksmoment eerder die avond voor wat zij is. Denk na en begin aan deze column. De column “Alles voor het plaatje!” bereikt wat hij zou moeten bereiken. Het zet ons als lezer aan tot denken. Het onderwerp is wel iets wat voor mij inmiddels onlosmakelijk bij natuurfotografie hoort; het gaat wéér over de ethiek van natuurfotografen. Zelf ben ik benieuwd of iemand mij de spelregels natuurfotograaf kan vertellen. Ik herinner me nog vaag iets in een uitgave van het natuurfotografie magazine deze zomer. Online op Natuurfotografie.nl vind ik de top 10 ethische ergernissen van natuurfotografie. Ik snap er niet veel meer van als ik het soms allemaal lees.
Andersoortig gedrag accepteren we dat nog?
Ik blijf erover nadenken. Zeker na een reactie op mijn eigen laatste column “Gun elkaar wat als fotografen”. Een mede natuurfotografe stuurde me deze foto van een skyline vol met fotografen op de Posbank toe en vroeg me af of dit geen discussie waard in het kader van ‘gun elkaar wat’?. Discussie is goed en prettiger dan alleen oordelen of je mening geven. Ik vind dat iedereen moet doen wat zijn hart en gevoel ingeeft. Met de kennis die hij of zij op dat moment heeft. Besef jij soms dat je een copy cat bent? Ik ben daar niet van bewust, ik troost me in de wetenschap dat veel al is gefotografeerd qua onderwerp, maar nog niet door mij op mijn wijze met mijn kennis. Dus ik ga ervoor – met de kennis en middelen die ik heb. Alles daarna kan ik van leren.
Andere tijden
Laten we beseffen dat de omstandigheden anno nu veranderd zijn dankzij internet en social media. Daarmee is kennis bereikbaarder dan ooit. En kennis leidt tot inspiratie. En inspiratie vaak tot doen! Het is voor mij dan ook niet vreemd dat er dan andersoortig gedrag voortkomt zoals een sky line vol fotografen op de Posbank of fotograferen in wit t-shirt en niet gecamoufleerd objectief.
En die winterslaap dan?
Zelf heb ik door het lezen van deze column en erover te schrijven weer geleerd. Alleen toen ik naast zo’n paddenstoel op de grond lag met mijn macrolens gebeurde er iets! Ik plette zo’n jonge paddenstoel met zijn vuurrode kopje! Vluchtig keek ik om heen of niet een echte natuurfotograaf gezien had wat er zojuist gebeurd was. Ik besefte me toen dat ik nog véél te leren heb. Dus nog even geen tijd voor een winterslaap!
Geef een reactie