Menu

Onderdeel van Pixfactory

Voor de wolven gooien

Op sociale media zie ik de ene na de andere prachtige foto van wolven voorbijkomen. Wolven in Nederland, hoe mooi is dat! Stiekem ben ik best een beetje jaloers, want waar menig fotograaf dit magnifieke dier weet vast te leggen, ben ik de wolf nog niet tegengekomen. Ik ben er ook niet naar op zoek. Ik ben ervan overtuigd dat het vanzelf een keer gaat gebeuren, maar dromen over een ontmoeting met een wolf, ja dat toch wel! Tot die tijd geniet ik van de mooie momenten die andere fotografen hebben beleefd bij het fotograferen van de wolf in Nederland.
De wolf: gefotografeerd in Wildpark Anholter Schweiz. Fotograaf: Renate van den Boom

Incident met wolf en fotografen

En dan is er dat bericht in de media: natuurfotografen omsingelen wolf. De zoogdiervereniging reageert woedend. Ik ben vooral verdrietig. Verdrietig voor dit dier, voor de wolf en voor de natuur in het algemeen. Hoe belangrijk is het dat ook wij als natuurfotograaf op een verantwoorde manier met de natuur omgaan. Dat we oog hebben voor het welzijn van de dieren, dat we prioriteit geven aan het welzijn van de natuur boven de fotografie. Onze natuur staat al zo onder druk. Waar wij als fotografen de schoonheid van de natuur willen laten zien, moeten we onszelf juist bewust zijn van de impact die wij zelf op de natuur hebben.

Niet veroordelen, maar leren

Ik ken natuurlijk niet het hele verhaal achter dit media artikel en wil dan ook wegblijven bij het veroordelen van de fotografen die rondom deze jonge wolf vastgelegd werden. Ik ga ervan uit dat geen van hen kwaadwillende bedoelingen had. Was het enthousiasme na de onverwachte ontmoeting? En nam de opgetogenheid het over van gezond verstand en nadenken over wat goed is voor de wolf? Geen idee, ik ken de fotografen niet en heb ze niet gesproken. Maar ik vraag me wel af of ik in een dergelijke situatie terecht zou kunnen komen, waarbij ik vanuit enthousiasme en naïviteit misschien niet in staat zou zijn het juiste te doen voor de natuur. Ik acht de kans klein, eerlijk gezegd, maar ik realiseerde me wel dat ik eigenlijk weinig weet van de wolf en waarom het zo slecht voor het dier is om te dichtbij te komen.

De wolf gefotografeerd door de begroeiing (Wildpark Anholter Schweiz). Fotograaf: Renate van den Boom

Ken je onderwerp en voorkom verstoring

Jezelf informeren over de onderwerpen die je wilt vastleggen is wat mij betreft essentieel voor natuurfotografen. Niet alleen omdat je dan een betere foto kunt maken, maar ook zodat je de verstoring minimaal kunt laten zijn. Ik kwam zodoende in contact met Dick Klees. Dick is beroepsmatig natuurfotograaf, maar ook jarenlang onderzoeker van roofdieren. In dat kader is hij verbonden aan Wolven in Nederland, verzorgt hij opleidingen voor de wolf monitoring en heeft hij het monitoringsplan geschreven. Ook valideert hij waarnemingen van wolven in Nederland.

Dick gaf aan dat een wolf over het algemeen een afstand van 150 meter tolereert. Hij kan dichterbij komen, maar houdt je wel in de gaten en het kan zijn dat hij zich niets van je aan lijkt te trekken. Maar als een wolf uiteindelijk niet wegloopt, is er iets aan de hand. Wolven zijn van nature schuw en dat moeten wij als fotograaf respecteren.

De welpen zijn nu bijna net zo groot als een volwassen exemplaar. Maar welpen hebben nog niet geleerd dat ze bang moeten zijn voor mensen. De ouders van de drie jonge wolven uit het artikel zaten wel op afstand, maar konden door de fotografen uit schuwheid niet bij hun jongen komen. De ouders leren de jongen schuw te zijn door het voorbeeld te geven.

Ook bijvoorbeeld het betreden van rustgebieden verstoort de wolven. Ook al zien wij ze niet, de wolf ziet en hoort ons wel. De wolf zal gebieden met mensen vermijden en wegtrekken als we de rustgebieden niet respecteren. Dat kan leiden tot bijvoorbeeld verkeersongevallen. En dat allemaal voor die mooie foto?

Een jonge vos was nieuwsgierig en kwam toch even kijken bij deze fotograaf. Maar moeder vos greep in en het jonge vosje was snel weg. Fotograaf: Renate van den Boom

Probleemwolf

Park de Hoge Veluwe, waar het incident uit het artikel zich afspeelde, heeft al meerdere keren aangegeven dat ze de wolf liever zien gaan dan komen. Ze zijn beschermd en mogen niet zomaar geschoten worden. Maar als ze probleemgedrag gaat laten zien, kan dat een reden zijn om ze te doden. Ze zullen zelf geen probleemgedrag aanleren, maar als wij mensen de wolf niet schuw laten zijn en de foto belangrijker vinden, kan hij wel probleemgedrag gaan laten zien. Daarmee kan het fotograferen van dit dier fataal zijn voor de wolf zelf, maar ook gevaarlijk worden voor de mens als bijvoorbeeld de wolf de mens gaat zien als een voedselbron. Talloze fotografen gebruiken het aanbieden van voedsel om hun onderwerp een beetje te manipuleren. Bij roofdieren is dat spelen met vuur. En niet de fotograaf maar zijn onderwerp, het dier, moet op de blaren zitten. Als hij hinderlijk wordt, volgt bijna altijd zijn dood. Hoe zou jij naar je eigen foto’s terugkijken met de wetenschap dat jouw gedrag wellicht heeft bijgedragen aan de dood van de wolf?

Geniet van een ontmoeting met de wolf, maar respecteer de natuur en breng de wolf niet in problemen (Wildpark Anholter Schweiz). Fotograaf: Renate van den Boom

Geniet van de ontmoeting met de wolf

Tegelijkertijd zie ik dus de mooiste foto’s van de wolf in Nederland voorbijkomen. Logisch, een fantastisch moment en het gevoel dat je daarbij had, wil je met de wereld delen. Sociale media, fotowedstrijden, media-aandacht en scoringsdrift stimuleren en motiveren ook anderen om dat vast te leggen en eropuit te trekken. En dan is er altijd wel iemand die net iets verder gaat voor die mooie foto. En als er tien fotografen zijn die op de wolf af gaan, ben jij dan degene die een stap terug doet en de anderen aanspreekt?

De mensen die moedwillig bereid zijn het welzijn van de natuur in het algemeen en de wolf in het bijzonder in gevaar te brengen, zal ik niet bereiken met deze column. Maar gezien de reacties van de meeste fotografen op de actie van de natuurfotografen, willen we echt wel het juiste doen voor de wolf.

Er is ruimte genoeg voor de wolf en de fotograaf. Geniet van die mooie ontmoeting, maar respecteer de wolf en de natuur. We willen de wolven toch niet voor de wolven gooien?

Neem ook eens een kijkje op de website van Nature First, een wereldwijde alliantie voor verantwoorde natuurfotografie.

Geef ouders en jongen de ruimte en blijf op afstand. Fotograaf: Renate van den Boom

Geef een reactie

26 reacties

  1. Ik begon met wildfotografie toen ik 23 was, ben nu inmiddels 68 jaar. Ik heb me strikt een gedragscode eigen gemaakt: respect de natuur ten álle tijden! Ik lees inderdaad dat velen dit laten vallen om de ‘ultieme foto’ te maken wat ten nadele is voor de goedwillenden…helaas. Ik heb in overleg een fotohut staan op een Landgoed ergens op de Veluwe, die door mij alleen bewoond wordt als ik aanzit en heb veel ontmoetingen. Al vier encounters gehad met de wolf, nog geen foto maar geduld is je beste helper! Dat komt zeker een keer om de hoek kijken al is de ontmoeting al zeer bijzonder, geloof mij. Wat ik erg belangrijk vind als ik mijn passie uitvoer in het veld, leer om te weten wat je ziet! Kijken en kijken, daarvan profiteren én leren door te observeren qua gedragingen van de in het wild levende dieren. Daar kan geen theorie boek tegenop, daar blijf ik bij! Weet wát je ziet, en ga daar altijd met respect om, wíj zijn tenslotte de indringers, wíj betreden ongevraagd de huiskamer van wilde dieren binnen. Je loop per slot van rekening ook niet zomaar de huiskamer van de buren binnen….toch? Er zijn lieden die er alles voor over hebben om dat ene foto te scoren. Daar doe ik pertinent én principieel níet aan mee omdat onze gedragingen in de natuur, evenzo belangrijk voor ons behoren te zijn (respect bijvoorbeeld) evenals de regels die er zijn in de natuur. Niet alleen in het belang van de wild dieren en vogels, kortom natuur….maar voor ons eigen geweten!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

26 reacties

  1. Ik begon met wildfotografie toen ik 23 was, ben nu inmiddels 68 jaar. Ik heb me strikt een gedragscode eigen gemaakt: respect de natuur ten álle tijden! Ik lees inderdaad dat velen dit laten vallen om de ‘ultieme foto’ te maken wat ten nadele is voor de goedwillenden…helaas. Ik heb in overleg een fotohut staan op een Landgoed ergens op de Veluwe, die door mij alleen bewoond wordt als ik aanzit en heb veel ontmoetingen. Al vier encounters gehad met de wolf, nog geen foto maar geduld is je beste helper! Dat komt zeker een keer om de hoek kijken al is de ontmoeting al zeer bijzonder, geloof mij. Wat ik erg belangrijk vind als ik mijn passie uitvoer in het veld, leer om te weten wat je ziet! Kijken en kijken, daarvan profiteren én leren door te observeren qua gedragingen van de in het wild levende dieren. Daar kan geen theorie boek tegenop, daar blijf ik bij! Weet wát je ziet, en ga daar altijd met respect om, wíj zijn tenslotte de indringers, wíj betreden ongevraagd de huiskamer van wilde dieren binnen. Je loop per slot van rekening ook niet zomaar de huiskamer van de buren binnen….toch? Er zijn lieden die er alles voor over hebben om dat ene foto te scoren. Daar doe ik pertinent én principieel níet aan mee omdat onze gedragingen in de natuur, evenzo belangrijk voor ons behoren te zijn (respect bijvoorbeeld) evenals de regels die er zijn in de natuur. Niet alleen in het belang van de wild dieren en vogels, kortom natuur….maar voor ons eigen geweten!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Renate van den Boom

Renate van den Boom

Renate fotografeert de natuur graag in alle facetten, maar vogels hebben toch wel de voorkeur. Natuurbeleving staat bij haar voorop en door haar foto’s herbeleeft ze de mooie momenten die ze in de natuur doorbrengt keer op keer weer.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: