Likes of een lolly voor de moeite

Een zoete lolly als beloning

Aanleiding tot deze overpeinzing was toen ik na tig pogingen dat ene vogeltje onder die omstandigheden ein-de-lijk voor de lens kreeg. Ik denk dat ik wel tig keer terug ben gegaan hopende op een glimp, of liever een foto, van mijn zo gewilde model. Natte voeten, koude oren, te kort slaap, vermoeide benen, ik had het er allemaal voor over. Telkens kwam ik weer terug met een paar leuke fotootjes maar niet van dat onderwerp wat inmiddels bijna een obsessie was geworden.
Omdat ik wist dat ze in dat ene rietkraagje vaak te vinden waren heb ik mijzelf daar uren verscholen en geprobeerd mijzelf al kleumend onzichtbaar en onhoorbaar te maken. Eén keer is het gebeurd dat, juist toen ik een slok van mijn meegebrachte koffie nam, ik nog net in mijn ooghoek kon zien dat mijn vogeltje weer voor mij het riet in dook. Ik noemde hem sindsdien mijn pestvogel.

Uiteindelijk is het me dan toch gelukt. Zo blij als een kind met een lolly liep ik al zingend terug naar huis om daar meteen mijn buit te bekijken. Joepie! Helemaal gelukt! Wat een euforie en wat een beloning voor al het zoeken en wachten. De lolly smaakte zoet.

Een Oscar of een like?

Wij fotografen willen graag delen, ik ken er geen één die alleen foto’s voor zichzelf maakt om ze ergens op te slaan en niks meer mee te doen. Dus deelde ik vol trots mijn trofee op social media. Mijn vogeltje die voor mij een gigantisch podium verdiende en op mijn netvlies net zo groots was verdween in een postzegeltje op Instagram als het zoveelste plaatje van een vogeltje. En ook al wist ik dat ik niet de eerste of enige was die een soortgelijk portretje had gemaakt en gedeeld, ik vond dat mijn foto minstens de social-media-Oscar verdiende als beloning voor alle moeite. Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje teleurgesteld was met het aantal likes dat deze foto kreeg. Tegelijkertijd vond ik dat erg kinderachtig van mezelf want hoe kan de kijker met een like nu mijn ontberingen zien en belonen? En is dat aan de ander door middel van bijvoorbeeld een like, of is de beloning van de lolly voor mezelf niet vele malen groter?

Een complimentje voor een beetje moeite

Wanneer ik naar de kapper ben geweest of nieuwe kleding heb gekocht doe ik dat uiteindelijk ook voor mezelf omdat ik me er beter door voel. En bij een speciale gelegenheid doe ik een beetje extra moeite en vind ik het ook leuk een complimentje te krijgen. Misschien vind je dit een vreemde vergelijking maar voor mij verhelderend.

Dat complimentje krijg je ook weleens zomaar, zonder dat je ergens speciaal moeite voor hebt gedaan. “Oh dank je maar ik heb niks bijzonders aan mezelf gedaan hoor” zou je in zo’n geval kunnen zeggen of denken.

Klikken en liken

Toen ik laatst op een prachtige ochtend weinig tijd had en toch even naar het meer in mijn omgeving reed met de auto hoefde ik alleen maar mijn camera uit het raam te hangen en op het knopje te drukken. De sfeer was magisch en ik was blij dat ik “even” gegaan was. De foto die uit mijn camera kwam rollen gaf dat goed weer en ik was er blij mee. Maar om nou te zeggen dat dit beeld mij enige moeite had gekost, nee, integendeel…
Ik postte de foto op mijn account en de ene na de andere like stroomde binnen, de registratie van dat prachtige moment werd ruimschoots “beloond”.

Een lolly op de steiger

Drie jaar lang heb ik bijna wekelijks een paartje futen gevolgd. Ik heb ze zien baltsen, paren, vechten, broeden en uiteindelijk de kleintjes zien grootbrengen. Heel wat uren heb ik op die ene steiger gezeten en gewacht en geobserveerd en gefotografeerd. Ik heb van elk moment genoten, de plek en het live futenfestival op zich was al een feestje. Die beestjes verdienen in mijn ogen ook een Oscar voor beste hoofdrol als beloning.
Uiteindelijk heb ik dan ook een verhalende serie ingediend voor een wedstrijd die mooi het hele proces van versieren tot grootbrengen liet zien.
Alleen de beloning bleef uit, mijn serie werd niet geselecteerd. Ik had graag een lolly op die steiger willen eten. Nadat ik de eerste teleurstelling verwerkt had was ik evengoed trots. Trots op de serie die ik had gemaakt en de moeite die ik erin had gestoken.

Ik heb er vooral van genoten. Van al die uren aan de waterkant, van de resultaten die dat voor mij laten zien.
Nog steeds word ik blij en voel ik de euforie bij sommige foto’s. Omdat ze voor mij de beleving van de momenten en de moeite laten zien. Die foto is het moment, de moeite is een proces en duurt veel langer dan dat ene moment laat zien en daar ben ik trots op. Die lolly heb ik dubbel en dwars verdiend.