Ode aan de blauwe kiekendief man

De eerste ontmoeting

Blij ging ik na mijn eerste ontmoeting met de blauwe kiekendief man naar huis. Maar ook met een beetje weemoed, want ik wist niet of we elkaar ooit weer zouden zien. De blauwe kiekendief is erg zeldzaam en staat niet voor niets op de rode lijst. Hij heeft daar geen weet van, druk met overleven is hij altijd, met of zonder lijst. Een aantal dagen later ging ik terug de polder in, op zoek naar hem. Maar hij was er niet. Ik heb uren rondgedwaald en op een aantal buizerds na, was er niemand. Een beetje teleurgesteld ging ik weer huiswaarts, anderzijds koesterde ik onze eerste ontmoeting nog meer. Wat was dat een bijzondere dag geweest.

Het weerzien

Een aantal weken geleden was daar dan het lang gehoopte moment. In de verte zag ik die bijzondere lage vlucht en een licht verendek. Ik heb gewacht en gewacht totdat hij eindelijk dichterbij kwam. En ja hoor, ik kon het bevestigen, ‘mijn’ grote vriend de blauwe kiekendief, was terug! Ik kon mijn geluk niet op. Hij vloog over de velden, jagend op zijn prooien en ik kon alleen maar genieten. Door mijn verrekijker kon ik hem nog dichterbij halen. De imposante vleugelpunten in combinatie met zijn oranje poten zijn waanzinnig. Naarmate de avond naderde moesten we afscheid nemen. Een moeilijk moment, wederom niet wetende of ik hem weer zou zien.

Observeren

Hij is gebleven, ‘mijn’ vriend, mijn toevluchtsoord op mijn vrije dagen. Een tijdje geleden heb ik uren in zijn habitat doorgebracht. Eerst op zoek waar hij uithing, door de vele weilanden is het goed speuren. Ik scan de weilanden af op die typerende vlucht, de zwarte vleugelpunten en een begroetende knik van de blauwe kiekendief. Zodra ik hem gevonden heb, ga ik naar mijn stekkie toe. Zijn favoriete jachtvelden worden onderbroken door een doodlopend straatje, ideaal om de auto te parkeren. Dan begint het observeren, genieten en bovenal bewonderen van deze zeldzame roofvogel.

Fotografie perikelen

Vervolgens komt de camera in actie. Makkelijker gezegd dan gedaan. Vogels in vlucht zijn al een enorme opgave om goed op de foto te krijgen. Een onweerstaanbare mannelijke blauwe kiekendief is nog moeilijker. Je wilt immers zijn reputatie niet beschadigen. Zodra de camera is ingesteld en de telelens zijn plek heeft gevonden op het portier van de auto is het tijd voor actie. Zodra hij dichter bij mij in de buurt komt begin ik te fotograferen. Al snel merk ik dat scherpe foto’s bijna net zo zeldzaam zijn als de vogel zelf. Daarbij wisselt hij af en toe van weiland. Wat maakt dat ik moet ‘overspringen’ naar de bijrijdersstoel. Dat ‘overspringen’ gaat minder soepel en elegant dan dat ik zou willen. In de hoop dat hij het niet heeft gezien en vooral niet is gestoord in het verzamelen van zijn avondmaal, leg ik rustig de camera weer op de rand van het portier. Dit herhaalt zich uren, ik fotografeer, observeer en geniet. Tot de zon langzaam ondergaat en hij nauwelijks meer zichtbaar is, wens ik hem een fijne en veilige nacht toe en keer huiswaarts.

Ik hoop voor deze man dat er een prachtige vrouwelijke kiekendief in de nabije toekomst hem gaat vergezellen zodat ze zich in het voorjaar voort kunnen planten. Hier of elders, dat doet er niet toe, zolang deze zeldzame soort maar weer een toekomst heeft.

Informatie

• De blauwe kiekendief man heeft een grijze kleur met opvallende zwarte vleugelpunten. De vrouw is bruin van kleur met een witte stuit.
• Blauwe kiekendieven jagen voornamelijk op kleine zoogdieren zoals woelmuizen en jonge konijnen.
• In Nederland zijn er 12 broedparen geteld (2020). Ze broeden met name in Noord-Nederland. Andere zijn op doortrek of overwinteren hier. In het voorjaar keren de meeste vogels terug naar Noord-Europa.
• De blauwe kiekendief leeft in en rondom akkerbouwgebieden, kwelders, moerasgebieden, duinen en in de wintermaanden veelal rondom weilanden.