Twee pootjes
De schrik slaat me om mijn hart als ik in een hoek van mijn tuintje iets zwarts zie liggen. Mijn vermoeden blijkt helaas waarheid als ik dichterbij kom en twee pootjes omhoog zie steken uit een roerloos verenlijfje.
Wanneer ik dichterbij kom herken ik je uit duizenden…zwarte veertjes wisselen af met lichte schakeringen. Je koppie met een coupe soleil van grijs. Het ging snel de laatste weken, je werd steeds een beetje grijzer. Ze zeggen dat baasjes en honden op elkaar gaan lijken en sinds ikzelf voor de “natural grijslook” ging deed je met me mee. Ach lief vriendje toch, wat ben je mooi…
Merel serenades
Ik hou van vogels, dat is wel algemeen bekend. Maar ik hou in het bijzonder van merels. Sinds ik een paar jaar geleden in mijn huis kwam wonen hebben ze mijn hart gestolen. De eerste die mij regelmatig kwam bezoeken was een nogal bollig exemplaar. Hij was een relaxt type die uren op mijn pergola kon zitten waar hij lekker om zich heen zat te kijken. Toen hij eenmaal door mij verwend werd met rozijntjes werd dat een ritueel. Elke dag weer kwam hij wat lekkers halen om vervolgens in de zen-houding te gaan zitten. Ik werd er zelf altijd helemaal rustig en blij van en volgens mij was dat wederzijds. Wanneer ik in de tuin was zat hij heel zachtjes te zingen en voelde zich duidelijk op zijn gemak. Het meest blij werd hij als het regende, dan kon hij urenlang blijven zitten terwijl hij inwendig maar duidelijk hoorbaar de hele merel top-40 ten gehore bracht. Hij stoorde zich niet aan mij, ik kon rakelings langs hem lopen waardoor ik er heilig van overtuigd ben dat de serenades voor mij bedoeld waren.
Ik vind het moeilijk om je zo te zien liggen. Voordat ik je op een gastendoekje in het doosje leg maak ik een paar foto’s van jou. Van je mooie veren en puntige pootjes, krom gebogen en stijf. Alsof ik je voor altijd wil vangen, wil vereeuwigen zodat je niet weg bent. Ik neurie een liedje voor jou nu jij het niet meer voor mij kunt doen. Ach lief vriendje, wat ben je stil…
Alsof ze het weten blijven mijn andere vriendjes ook weg die vroege ochtend. Zelfs de koolmeesjes zijn stil. Alsof ze mij mijn afscheid van jou gunnen.
Jochem Myjer
Een uurtje later komt het Jochem Myjer mereltje luidkeels aankwetteren. Bij gebrek aan volle zalen in het theater heeft hij al een paar jaar mijn tuin uitgekozen om op te treden. Ik hoor hem altijd eerder dan ik hem zie, er is niks mis met zijn stembanden. Met zijn motoriek ook niet, hij springt en hupt altijd dezelfde route, via het schuurdak op de pergola, waar hij het volume nog even opschroeft en vervolgens op het hoekje ervan net zo lang blijft kwetteren tot meneer zijn rozijntjes krijgt. Hij heeft altijd hetzelfde hoge piepje en omhoogwippende staartje. Hij komt ook als ik hem roep met een soortgelijk klinkend geluidje. Het staartje laat ik achterwege. Wanneer mijn kat in de tuin is mekkert die vrolijk mee waardoor er een tweestemmig concert plaatsvindt.
Nu ben ik niet altijd in mijn tuin, ik zit ook wel eens binnen. Als de achterdeur dicht is gaat meneer Myjer op de vensterbank zitten en tikt tegen het raam. Wanneer die openstaat gaat hij op de deur zitten met het volume hoog zodat hij wel zorgt dat ik NU opspring met rozijntjes. Het is zelfs gebeurd dat meneer tijdens een zoom-meeting opeens naast me stond in de keuken. Poes Nala neemt het allemaal voor lief, die kent hem ook alweer wat jaartjes.
Misschien komt je andere vriendje wel afscheid van je nemen. Al vochten jullie wel eens om een rozijntje, jullie kenden elkaar. Ergens denk ik dat hij mij ook een beetje komt troosten… Ach lief vriendje, jouw plekje blijft jouw plekje…
Nieuwe aanwinst
In de zomer was het ook opeens stil in de tuin. Nadat ik met vakantie was geweest en de poes-oppas ook instructies voor mijn merels had gegeven bleven ze weg. Ik was bang dat ze boos waren en nu elders rozijntjes haalden. Aan andere scenario’s wilde ik niet eens denken. Tot ik op een dag mijn vriendje met kind op mijn schutting vond, allebei luid vragend om wat lekkers. Natuurlijk, hij had even andere dingen aan zijn zwarte koppie maar was me gelukkig niet vergeten.
De dierenambulance komt om je op te halen. Ik voel me schuldig omdat ik je niet in mijn kleine tuintje kan begraven maar weet even geen andere optie. Dat je in mijn tuin gegaan bent vind ik een mooie gedachte, alsof je wilde dat ik je vond om afscheid te nemen. Dat heb ik gedaan. Een uur later heb ik een mooi tuindoek besteld met een van mijn favoriete foto’s van jou. Die hang ik in mijn tuin zodat je toch elke dag weer een beetje bij me bent. Ach lief vriendje, wat ga ik je missen…
17 reacties
Hartelijk dank voor het delen van jouw Merel avonturen. Zo mooi en ontroerend verwoord. Ik hou van ze en helaas is hun aanwezigheid sporadisch geworden in mijn woonomgeving. Even een klein riedeltje in het voorjaar, wat aarzelend wat oefeningen en dan stilte. Heel af en toe hoor ik er een verderop in de straat en zeg in gedachten, hé hallo vriend kom je ook ff in mijn postzegel tuintje een serenade geven, A.U.B. helaas. Woon nabij het centrum van Zaandam, dichtbij een drukke weg, misschien is dat de rede? Zet mijn hoop in op volgendjaar, vingers cross. Groet & nog vele geniet uren. Johanna…🦋🐌🦋
Aandoenlijk en voor mij heel, heel herkenbaar. Compliment voor het mooie verhaal en de prachtige beelden. Ook ik herken het contact dat je met sommige van je tuinvogels hebt.
Al jaren voer ik met een kleine voedertafel en silo de vogels in mijn tuin. Heel belangrijk voor mij de Gaaien. Als ik wat pinda’s voor hun heb klaar gelegd zijn ze er vaak heel snel bij.
Ook een grote groep musjes die zich veilig voelen met de grote ligusterheg op de achtergrond.
En daarin een plekje hebben van waaruit zij volledig overzicht hebben over mij hoekhuistuin.
Niet te vergeten de mezen, soms de ekster en nu weer het roodborstje. Ook zij genieten van de zaden die ik hun aanbied.
En een enkele keer bezoek van een valkje die pijlsnel een rondje maakt in de tuin. Gelukkig heeft hij/zij nog nooit één van mijn vaste bezoekers gepakt. En ook ik geniet om af en toe een fotoserie te maken van mijn trouwe vriendjes.
Natuur een levensvoorwaarde! Genieten.
Ton
Wat is het toch heerlijk om te genieten van de natuur, zelfs dichtbij huis en eigen tuin! Dankjewel voor je mooie compliment!
Fijn dat er mede liefhebbers zijn die onze tuinvrienden een warm hart toedragen en een beetje verwennen.
Blijf dat vooral doen en genieten!
Helaas zijn er hier in midden Belgie enorm(merels) gesneuveld aan het Hututu virus,ik heb er vier geraapt in mijn tuin…dood.En ik denk dat de vogelgriep flink heeft thuis gehouden in mijn Winterkoningen,Roodborstjes,Heggemusjes enz.Sinds maanden geen enkele meer te bespeuren.
Zielig !
Ja zo zonde en jammer! Hopelijk is het weer snel voorbij en kun je nog lang genieten van nieuwe tuinvogels binnenkort…