Menu

Onderdeel van Pixfactory

Sorry, no boats today!

Zoals ik in mijn vorige column al vermeldde mag ik graag goed voorbereid op vakantie gaan. Ik schreef onder andere dat we van plan waren papegaaiduikers te gaan kijken op het eiland Skomer, voor de kust van Wales. Dat het soms toch niet zo loopt als ik in mijn reisplan heb staan bleek wel weer toen we op bezoek wilden gaan bij de clowneske vogels.
De papegaaiduiker is door zijn fel gekleurde snavel en poten een clowneske verschijning. Fotograaf: Jan Dolfing

Voor de kust van Zuidwest-Wales ligt het kleine eilandje Skomer, een stip op de kaart in de Atlantische Oceaan. Een stip ter grootte van 3 km². Miniem klein dus maar met een enorm groot vogelleven. In de zomermaanden wordt het eiland bevolkt door 120.000 paren van de noordse pijlstormvogel en maar liefst 10.000 paartjes van de papegaaiduiker. Tel daarbij nog de duizenden meeuwen, alken, zeekoeten en andere broedende vogels en het is wel duidelijk dat het gehele oppervlak van het eiland bedekt is met broedende en voedende vogels.

De papegaaiduiker is zeer fotogeniek en omdat ze niet bang zijn voor mensen gemakkelijk te benaderen. Fotograaf: Jan Dolfing

Dit vogelgeweld wilden we wel eens met eigen ogen zien en uiteraard wil ik daar dan ook graag mooie foto’s van maken. Skomer is echter een beschermd natuurgebied en alleen met een klein bootje bereikbaar. Per dag worden maar 250 mensen toegelaten, en de tickets om toegang tot het eiland te krijgen zijn niet vooraf te reserveren. Je moet ze op de dag van het gewenste bezoek in de winkel van “The Wildlife Trust of South Wales” aanschaffen. Op internet had ik al uitgezocht dat er een camping (West Hook Farm Camping) op loopafstand van de winkel en aanlegplaats van de boot naar Skomer gelegen was. Na een voorspoedige rit vanuit de New Forest komen we eind van de middag aan op deze camping. Plek genoeg aangezien we nog in het voorseizoen zitten. Het is stralend weer, de zon schijnt volop en er staat een lekker stevige bries die verkoeling geeft.

Ook de Alk komt veelvuldig voor op Skomer, door de stevige snavel komen ze behoorlijk agressief over. Fotograaf: Jan Dolfing

Eind van de middag loop ik naar Lockley Lodge Visitor Centre, het verkoopkantoor van de Wildlife Trust of South and West Wales. Zij beheren onder andere Skomer Island. Ik wil informeren hoe laat de boot gaat en hoe de verkoop van de tickets verloopt. Twee vriendelijke Walese dames staan achter de balie en vragen wat ze voor me kunnen doen. Op mijn vraag over de toegang tot het eiland wordt er gelijk zorgelijk gekeken. De kans dat de boot morgen vaart is minder dan 30% krijg ik te horen. Ik zeg verbaasd: “maar het is toch prachtig weer”. Zeker meneer krijg ik te horen, maar er staat teveel wind voor het kleine bootje om veilig op het eiland te kunnen aanleggen. Daarnaast komt de wind uit de noordhoek, precies verkeerd voor het aanleggen van de boot.

Mantelmeeuwen zijn de terroristen van het eiland, zodra er een vogel met vis in zijn bek landt duiken ze er op af en proberen de vis door pesten in hun bezit te krijgen. Fotograaf: Jan Dolfing

De boot blijkt bij nadere inspectie ook maar een bootje te zijn. Vijftig man per keer past er als haringen in een ton net op. En dat gaat inderdaad behoorlijk op en neer op de Atlantische golven. En de aanlegplaats blijkt helemaal geen haventje te zijn. Het is een in de rotswand uitgehouwen trap die op meerdere niveaus een stel autobanden tegen de wand heeft hangen waar de schipper de punt van zijn boot in manoeuvreert, waarna je vanaf de boeg het vasteland op moet stappen. Bij windkracht 4 of hoger of bij noordenwind gaat het bootje echter zo op de golven op en neer dat het onverantwoord, zo niet levensgevaarlijk is om de rotswand op te stappen.

De vogels met hun snavels vol vis zijn enorm fotogeniek, en door het innemen van een laag standpunt van heel dichtbij te portretteren. Fotograaf: Jan Dolfing

Maar er is nog steeds 30% kans op vertrek dus we besluiten toch maar de volgende ochtend vroeg in de rij te gaan staan voor de kassa. Het kantoor is om 8.00 uur open en we hadden begrepen van de dames dat we er op tijd moesten zijn omdat er veel mensen mee willen en er maar 250 plaatsen te vergeven zijn. Zeker een half uur van te voren. Dus de volgende ochtend komen we om 7.30 uur aanlopen om tot onze verbazing en schrik al een lange rij mensen te zien staan. Zeker dik 50 man voor ons. Als die allemaal meerdere tickets kopen dan is het gauw uitverkocht! En er zijn reisorganisaties die voor 30 tot 40 man tegelijk tickets kopen. Na een half uur staan en hopen komt er echter iemand uit het kantoor met de mededeling dat de boot vandaag door de harde wind niet vaart. Zwaar teleurgesteld maar begripvol druipt de rij af. Morgen een nieuwe ronde en nieuwe kansen. De wind blijft echter hard waaien en ook ’s avonds als we gaan slapen is het nog niet gaan liggen.

Sorry, no boats today, ik kon het bord wel schieten na enkele dagen voor niets in de rij te hebben gestaan. Fotograaf: Jan Dolfing

De volgende ochtend besluiten we om maar wat eerder te gaan, en geen risico te nemen om te laat zijn. Stel dat de boot wel vaart en er geen tickets meer zullen zijn. Dan zou ik echt enorm de smoor in hebben. Dus om 7.00 uur al naar de winkel, om opnieuw tot de ontdekking te komen dat er al een lange rij staat. Minstens 40 man ! Maar dat zou moeten lukken. En ook de windsterkte lijkt bij de wandeling naar de winkel mee te vallen. Laat nu echter in het uur dat we in de rij staan de wind weer aan trekken, iedereen in de rij hoor je bezorgd mompelen, het zal toch niet …. En ja hoor, net na 8 uur komt de schipper naar buiten met de mededeling dat de boot niet vaart. Ondertussen staan er misschien wel 200 mensen in de rij die allemaal opnieuw zwaar teleurgesteld weer vertrekken. Ook wij gaan terug naar de camping. Wat te doen. Morgen hebben we tickets gereserveerd voor een boottocht op de oceaan, op zoek naar dolfijnen en zeehonden (wat overigens een geweldige belevenis en succes was). Dus moet het hele programma omgegooid worden als we alsnog naar de papegaaiduikers willen. En dat botst volledig met mijn karakter, alles in de hand te willen hebben en tot in de puntjes voor te bereiden.

Door de donkere achtergrond van de rotswand kun je prachtige vliegbeelden maken. Fotograaf: Jan Dolfing

Maar we willen naar de papegaaiduikers, dus twee dagen later na omgooien van het gehele programma gaan we terug naar de camping op Marloes. Nu is het weekend en veel drukker. Van de campingbeheerster hoorde ik dat er gisteren 300 man in de rij hadden gestaan, en dat er ruim honderd mensen teleurgesteld geen ticket hadden gekregen. Ze adviseerde om uiterlijk 7.00 uur in de rij te gaan staan. Dat advies vonden we nog wat krap en de volgende morgen lopen we om 6.00 uur naar Lockley Lodge, waar we opnieuw ongeveer nummer 40 in de rij zijn. Twee uur voor openingstijd !! Maar het weer is perfect, amper wind en een zacht zonnetje, dus vertrek is vrijwel gegarandeerd. En inderdaad om 8.00 gaat de winkel open en begint de ticket verkoop. Nog een half uur later lopen we triomfantelijk met tickets de winkel uit, onze boot vaart om 10.30 uur naar Skomer, waarna we er 5 uur mogen rondlopen.

Ook de Alk is een magnifiek mooie vogel die zich prima liet fotograferen. Fotograaf: Jan Dolfing

En dat gebeurt, na een prima overtocht krijgen we 20 minuten uitleg van de aanwezige “wardens” over de regels op het eiland en het aanwezige vogelleven. Strikt op de paden blijven want er zijn zoveel holenbroeders dat het gehele eiland vergeven is van ondiepe gangen in de grond. Zowel de papegaaiduikers als noordse pijlstormvogels zitten op eieren of hebben jongen. Het is dan ook een groot feest, de 5 uur vliegen voorbij. De vogels zijn totaal niet bang voor mensen en vliegen af en aan met snavels vol vis. Vliegfoto’s, portretten, dier in landschap het is allemaal mogelijk. Vooral in het begin ben ik zo overweldigd door alle indrukken dat ik te druk in mijn hoofd ben om mooie foto’s te maken. Maar na ruim een uur kom ik tot rust en verschijnen de mooie foto’s. Om 16.30 uur stappen we weer op het bootje naar het vasteland. De drie dagen wachten, vroeg opstaan en aanvankelijke teleurstellingen als het bootje weer niet ging was het meer dan waard. Uiteraard door de mooie foto’s, maar meer nog door de geweldige indrukken van dit schitterende stuk natuur in Wales. De wijze les is dat je soms van je plannen moet durven af te stappen als je iets heel graag wilt. Ik ga in ieder geval zeker nog een keer terug.

Overal om je heen landen papegaaiduikers met de snavel vol vis voor hun jongen. Een prachtige fotogelegenheid. Fotograaf: Jan Dolfing

Geef een reactie

8 reacties

  1. De Harz had ik voorbereid en dus is er geen stress…alleen die (lege)batterijen van die Foetsie camera van Jan bezorgde hem stress! Mooi verhaal weer Jan met mooie platen! Ben er ook geweest en inderdaad het is erg indrukwekkend allemaal.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

8 reacties

  1. De Harz had ik voorbereid en dus is er geen stress…alleen die (lege)batterijen van die Foetsie camera van Jan bezorgde hem stress! Mooi verhaal weer Jan met mooie platen! Ben er ook geweest en inderdaad het is erg indrukwekkend allemaal.

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Jan Dolfing

Jan Dolfing

Als dierenarts en gepassioneerd natuurfotograaf is Jan nauw verbonden met dieren en natuur. Een passie die hij graag laat zien.

Meer columns van deze auteur

Deze artikelen vind je vast ook interessant: