Creativiteit in fotografie, hate it or love it

Aangepast en regels

Er zijn voldoende technieken voorhanden en wie zich daarin wil verdiepen kan boeken lezen, het web afspeuren of tips aan andere fotografen vragen. We leren elke dag weer bij. Deze kennis brengt ons verder en naar een hoger niveau en onderscheidt ons van een beginnend fotograaf. Die regels houden ons staande in ons vak of onze hobby en laten zien dat wij weten hoe het hoort.

Maar wat als we dat alles laten varen? Wat als we nou eens doen wat we willen en ons niet aanpassen? Dan wordt het in de maatschappij meestal een rommeltje, we kunnen nu eenmaal niet allemaal opeens bedenken dat een rood stoplicht staat voor doorrijden of voordringen in de rij bij de supermarkt.

De natuur kent geen regels

Echter de natuur heeft geen regels. Zij bloeit en groeit en trekt zich terug al naar gelang de omstandigheden erom vragen of hoe de mens daarvoor heeft gezorgd. De dikke stam van een eikenboom staat stevig in de grond en kan zware stormen aan. Het dunne twijgje is buigzaam en elastisch genoeg om mee te bewegen in een lentebriesje. En als er toch iets knapt of breekt groeit dat weer aan of maakt ruimte voor nieuw leven.
Wij natuurfotografen houden van de natuur. En van fotograferen. Je past je aan aan de natuur en niet andersom. Een zonsondergang laat zich niet afdwingen en een vogel zit meestal niet stil.

Registreren van het moment

Toch willen we vastleggen wat we voor ogen hadden. Dat perfecte plaatje maken, het moet kloppen. En als dat goed gelukt is klopt je hart sneller en kun je oprecht blij zijn met het resultaat. De weergave klopt met de werkelijkheid, de registratie van het moment is vereeuwigd op beeld.

Zet 10 fotografen naast elkaar in een adembenemend landschap en er komen 10 adembenemende foto’s uit al zijn ze toch allemaal verschillend. Dat verschil is de interpretatie van de fotograaf, geholpen door apparatuur en kennis. Het onderscheid hierin is creativiteit.

Interpretatie en creativiteit

Maar wat als we nu eens alleen op die interpretatie af gaan? De regels laten voor wat ze zijn, het beeld niet laten leiden door de omstandigheden maar de omstandigheden en het gevoel daarover het beeld laten bepalen? En op deze manier de creativiteit zijn werk laten doen en de vrije loop laten? Loslaten is spannend want dat hebben we niet geleerd, anders kijken en doen ook want dan wijk je af van de massa.

Zelf heb ik gemerkt dat ik oprecht heel blij kan worden van een goede registratie van een moment of onderwerp. De foto vertelt me wat ik toen gezien heb en met wat techniek kan het er zelfs nog mooier uitzien. Maar sinds ik regels loslaat en mijn creatieve hart laat spreken en mijn camera gebruik als verlengstuk daarvan voel ik het resultaat ervan in mijn ziel. En wordt mijn creativiteit steeds meer geprikkeld.

Kliederen

Ik gebruik elementen in de natuur om dat gevoel erin vast te leggen. Het zwiepende takje wordt een bewegend beeld door de camera mee te trekken met de grip die de wind daarop heeft. De vogel wordt in vlucht dubbel en onscherp in beeld gevangen terwijl hij tegen de storm vliegt. Het vloeiende water krijgt leven in vervaagde druppels die streepjes worden, geschilderd in kleur zoals ik vroeger op school lekker mocht kliederen met waterverf.

Kwestie van smaak

Hate it or love it, smaken verschillen en dat is maar goed ook. Ik snap heel goed dat er ietwat sceptisch naar een dergelijk beeld gekeken wordt. Dat vind ik niet erg, integendeel, de ruimte die het biedt voor discussie is net zo interessant als de foto waar op deze manier wat langer naar gekeken wordt. En over smaak valt niet te twisten. Over creativiteit ook niet.