Mijn favoriete velduilfoto

Er is enigszins sprake van een projectmatige aanpak, omdat ik bijna dagelijks velduilen ging spotten. Hoewel dat natuurlijk niet elke dag raak was. Vaak kwam ik zonder foto’s te hebben gemaakt weer thuis. Ik ben van mening dat je veel voordeel kunt hebben als je het specifieke gedrag van velduilen kent. Je kunt daardoor anticiperen met vogelfotografie. Mijn focus is tijdens het jagen van de velduil altijd gericht op dat unieke moment, als de velduil zijn prooi heeft gehoord en plotseling draait of duikt om een muis te vangen.

Mijn favoriete weersomstandigheden zijn bij voorkeur tijdens het “Gouden-uurtje”. Je hebt dan meestal mooi strijklicht, waardoor de velduil mooi in het zonlicht tot uitdrukking komt. Ook de setting krijgt dan een mooi lichteffect mee. Daarnaast hou ik rekening met de windrichting. Velduilen jagen altijd in de wind op. De camera instellingen heb ik met M-stand (handmatig) ingesteld. Ik fotografeer met open diafragma (zo laag mogelijk f-getal), om de ISO waarde zo laag mogelijk te houden. Ook de sluitersnelheid zet ik niet te hoog. Als de kop van de velduil met zijn prachtig gele ogen scherp is, ben ik tevreden. Het gaat dus om details van het dynamisch bereik. Met andere woorden hoeveel details laat de camera zien in de donkere delen en hoog lichten. Als de mogelijkheid aanwezig is en het zonlicht van achter mij schijnt, probeer ik altijd in het verlengde van mijn eigen schaduw te fotograferen.

Het is dan een kwestie van soms uren wachten en hopen, dat de velduil langs komt jagen. Voor alle duidelijkheid, het is dus niet “Ik ga even de velduilen op de foto zetten”. Als je mooie onderscheidende foto’s wilt maken zul je veel vogeluren moeten maken en relevante kennis op moeten bouwen van het vogelgedrag.

Bij het fotograferen van jagende velduilen ontstaat een terugkerend beeld. Ze komen aanvliegen, meestal erg laag over de grond en vertonen dan verschillende vliegbeelden. Soms recht op je af en de vleugels helemaal gestrekt en de ronde kop met de opvallende gele ogen richting camera. Mooi, maar telkens hetzelfde beeld. Of ze vliegen bij je langs en je krijgt dan ook verschillende vleugelslagen te zien. Heb je het geluk dat ze even de kop draaien richting camera, dan heb je net weer iets extra’s van het vliegbeeld te pakken.

Ik wil altijd proberen om een spannende foto te maken van een velduil, die net weer even iets anders doet dan gemiddeld. Het duiken op de prooi is zo’n moment. Het is niet alleen spannend wanneer de velduil gaat duiken, maar de vraag is natuurlijk ook of je zelf op tijd bent om deze actie goed vast te leggen. Daarom heb ik vooraf mijn camera instellingen afgestemd op de mogelijke situatie.

Mijn favoriete velduilfoto

Alles wat een velduil bijzonder maakt, is naar mijn mening terug te zien in deze actiefoto. Het opvallende licht, geelbruine verenkleed en de beigewit onderkant, zijn prachtig ronde kop met zijn opvallende gele oog, zijn karakteristieke vlucht laag over de grond, zijn focus op de prooi en zijn klauwen gestrekt.

Het aanwezige strijklicht geeft niet alleen mooi licht op de velduil, maar ook het gras op de voorgrond wordt fraai belicht. Met als bijkomend voordeel dat de bruine donkere achtergrond een mooi contrasterend effect geeft, zodat het beeld van licht naar donker gaat met de velduil in de hoofdrol. De bruine achtergrond correspondeert prachtig met het verenkleed.

Ik heb de Nikon Z 9 camera gebruikt met een Nikkor 500 mm lens f/4 en een Nikon 1.7 converter. Vanuit de auto gefotografeerd met behulp van een rijstzak. Camera instellingen: f/6.7 (open diafragma), 1/2500 sec, ISO-1000. M-stand, AF-C + AF-onderwerpdetectie vogels.

Ik heb voor deze instellingen gekozen, omdat tijdens het ‘Gouden-uurtje’  het strijklicht minder krachtig is. Je wilt natuurlijk wel goed belichte en scherpe foto’s maken.

Ik hoor vaak van vogelfotografen ‘die heb ik al’. Ik denk dat je altijd moet proberen om een vogelsoort opnieuw te fotograferen en beter te maken. Licht en omstandigheden zijn bijna nooit hetzelfde. Door veel te oefenen krijg je niet alleen meer ervaring in het fotograferen, je leert ook veel meer van het vogelgedrag en dat biedt juist extra kansen om onderscheidende foto’s te maken. Dat heb ik zelf ook gedaan met de velduilen.