Telkens als ik in het voorjaar op Ameland ben, zie ik massale groepen rosse grutto’s. Ze zwermen boven het Wad en strijken neer op de zandplaten, die ze als hoogwater-rustplaats (HWR) gebruiken. Dat zwermen vind ik prachtig en een uitdagend onderwerp om goed in beeld te brengen, maar ik wilde de vogels op de rustplaats ook graag eens heel intiem fotograferen. Alleen, hoe doe je dat?
Honderden rosse grutto’s
Ik zou tijdens eb naar een zandplaat toe kunnen lopen. Daar een schermpje neerzetten om zo tussen de rosse grutto’s te geraken bij het opkomende water. Maar ja, het is uiteraard niet toegestaan om tijdens hoogwater op de rustplaatsen te komen en bovendien: hoe kom je er weer van af als het hoog water is. Aan de voet van de waddendijk bij de haven van Nes is een stukje strand, dat soms als HWR gebruikt wordt door enkele honderden rosse grutto’s. Daar zou je een schermpje neer kunnen zetten, maar waar zet je het neer?
De vogels rusten bij de hoogwatervloedlijn, dus je schermpje mag daar niet te ver bij vandaan staan. Alleen weet je nooit precies hoe hoog (ver) het water komt. Grote kans, dat je er uiteindelijk te ver bij vandaan staat of in het water eindigt. Daarbij komt, dat een stukje strand, dat heel toegankelijk is voor wandelaars nogal verstoringsgevoelig is. Bovendien wil je zelf de groep rustende vogels ook niet weg jagen als je de boel weer opbreekt na de fotosessie.
Ik bleef dan ook telkens steken bij dit soort bespiegelingen, en zag niet hoe ik het ooit voor elkaar zou kunnen krijgen. Maar toen ik in 2019 weer ter plekke was deed ik een leuke ontdekking. Tegen de nieuwe strekdam naast de haven van Nes had zich een strandje gevormd, waarop zich tijdens vloed enkele tientallen rosse grutto’s verzamelden.
Met het opkomende water schoven ze steeds verder op naar de strekdam, totdat… het strandje te klein werd en de hele groep de lucht in ging. De strekdam zelf bleef boven water, dus ook bij hoog water kon je na vertrek van de rosse grutto’s via de basaltblokken weer weg komen.
Daar lag mijn kans!
Doe-het-zelven voor de foto
Diezelfde dag nog bij de HUBO in Nes aluminium buizen, scheerlijnen en haringen gekocht. Een camouflage net had ik zelf al bij me. Getijden tabel geraadpleegd en de volgende dag een uur of vier voor hoog water een schermpje gebouwd vlak tegen de strekdam. Onzichtbaar vanuit de haven en vanaf de dijk. Behalve voor Jan de Jong, WetlandWacht, die regelmatig vanaf de dijk geringde rosse grutto’s komt spotten. Via zijn telescoop maakte hij een foto van mij achter m’n schermpje en hij was zo vriendelijk die naar mij toe te sturen.
Toen ik de eerste rosse grutto’s op het wad voor het strandje zag landen, ca 2 uur vóór hoog water, ben ik achter de camera gaan liggen. Die was uitgerust met een 500mm/f4. Mijn favoriete lens, maar nogal zwaar en liggend moeilijk te verschuiven over het zand. Ik had voor dit soort omstandigheden al eerder een “bordstatief” gemaakt: een omgekeerd plastic etensbord, voorzien van een statiefkop. Kun je lekker mee schuiven over het zand, want alleen draaien is te beperkend; Je zou dan helemaal liggend mee moeten draaien en dat krijg je niet voor elkaar.
Steeds meer rosse grutto’s verzamelden zich op het wad vóór m’n strandje en langzaam, heel langzaam kwamen ze, opschuivend met de vloedlijn, richting mijn camera.
Soms vloog de hele groep ineens op en dan was het spannend of ze na wat rondjes zwermen weer terug zouden komen. Gelukkig kwamen er telkens wel weer een paar voor mijn strandje landen. En als er maar een paar zitten komen er vanzelf meer. Uiteindelijk kwamen de rosse grutto’s tot een meter of 10 voor én naast m’n schermpje. Ik lag er tussenin!
En nog steeds kwam het water dichterbij. De achterste vogels drongen steeds verder naar voren, maar vooraan stuitten ze op de dam en op mijn schermpje. Het strandje werd almaar kleiner en de onrust steeds groter. Totdat uiteindelijk de hele groep vertrok. Ik brak m’n schermpje op en klauterde terug naar de haven met het gelukzalige gevoel, van een geslaagde missie. En zonder de rosse grutto’s te verstoren.
Camera: Nikon D810 en D300s
Objectief: Nikon AF-S 500mm f/4.0G VR ED en Nikon AF-S 70-300mm f/4.5-5.6G VR IF-ED
9 reacties
Wat een prachtige plaatjes laat je ons zien Bert.
Jammer dat Nederland geen goede broedplaats voor deze Grutto,s is.
Mooi verhaal en mooie foto’s Bert. Een prachtige belevenis om de rosse grutto’s zo mooi te kunnen observeren en fotograferen. En verstoord zul je ze niet hebben gezien de fraaie ‘dekmantel’ en de zorgvuldige werkwijze die je hebt gevolgd. Op een soortgelijke manier heb ik vanaf de andere kant van het Wad de vogels al vaak geobserveerd en gefotografeerd. Ruim voor hoog water ter plekke en na hoog water wachten totdat de vogels weer vertrokken zijn. Met de toenemende belangstelling van fotografen is dat nu echter steeds lastiger geworden.
Dankjewel Douwe!
Leuk om te te horen, dat je ook een dergelijke aanpak gefotografeerd hebt. Het verschil is dan wel, dat ik precies wist waar de Rosse grutto’s zouden gaan verzamelen voor de rust. Ik denk dat jij vooral foeragerende steltlopers voor je scherm krijgt, die meekomen met de vloedlijn? Ook heel spannend wat er dan op komt dagen!
Wachten tot de vogels vertrekken duurt wel erg lang als het een hoogwater rustplaats is..
Groet,
Bert
Bert, hoi! ’t Is altijd afwachten en spannend wat er in beeld komt, maar wanneer je, ik woon vlakbij de kust, er regelmatig bent is soms bijna te voorspellen wat waar zal zijn. En dat maakt het nog veel mooier. En wachten totdat de vogels weer vertrekken kan soms wel even duren, maar ook dan valt er nog genoeg te zien :). Groet
Wat een leuk verhaal … resultaat na voorbereiding en creativiteit ten top . Dank om zo te delen . Nu maar hopen dat het daar niet te druk wordt met vele tentjes hè
Dankjewel Kristien!
Deze lente zag ik dat het inmiddels verboden is om zowel het stukje strand als de pier bij de haven te betreden. Kennelijk kwamen er teveel mensen vanaf de naastgelegen waddendijk (fietspad) of de haven even een kijkje nemen. Dus druk met tentjes zal het niet worden 🙂
Groet,
Bert