Hoe vang je een landende weidebeekjuffer?

Mountainbike en reisstatief

Om het verkennen van gebieden te vergemakkelijken heb ik een oude mountainbike aangeschaft die zo lekker achter in de auto past. Dat werkt toch een stuk handiger en sneller dan met mijn loeizware onpraktische fietsendrager die ik daardoor nooit gebruik.

Om de fiets meteen aan de tand te voelen ben ik over paden en ruige weides gehobbeld tot ik bij een aardig plekje aankwam met weidebeekjuffers. Een camera met telezoom 80-400 en een reisstatiefje zitten al die tijd al opgesloten in een kleine fotorugzak. Met de zakkende zon werpen de lange populieren hun rijzige schaduwen over het riviertje de Dommel. Dat lijkt me een goed plekje om even te genieten en de weidebeekjuffers te observeren.

De zakkende zon kleurt alsmaar fraaier en in samenwerking met de schaduwen ontstaat een bijzonder vlekkenspel op het water. Dus schuif ik een beetje op om de landingsplek precies onder zo’n vlek te plaatsen. Het spel van de tijd is begonnen want de activiteit van de juffers daalt gelijk met de zon. Ook de opkomende wind voegt nu een extra uitdaging toe. Gelukkig krijg ik enkele momenten toegeworpen om foto’s te maken.

Scherpstelling

Hoe krijg je de juffer nu scherp in beeld? Daarvoor observeer je het vlieggedrag en daarna bepaal je de positie waar je onderwerp in beeld moet verschijnen. Autofocus schakel je uit en manueel wordt scherp gesteld op die positie. Vooral in dit geval was dat lastiger omdat er geen enkel punt is om daadwerkelijk op scherp te stellen. Op gevoel stelde ik scherp net voor de plant, omdat de weidebeekjuffers meestal vanuit die hoek aan kwamen vliegen.

Met gebruik van een afstandsbediening is dit heel erg relaxed. Je kijkt niet door de zoeker maar overziet de hele scène. Mocht er een weidebeekjuffer aan komen vliegen, dan ben je op tijd getriggerd en kan je in de burst mode op tijd beginnen met schieten.

Deze foto kreeg een eervolle vermelding in de categorie Geleedpotigen van de Groene Camera 2018, dé fotoprijs voor natuurfotografen uit Nederland en België.

Het juryrapport omschreef de foto als volgt: De ‘vurige’ achtergrond als mooi contrast met de fragiele weidebeekjuffer, die fier, strak en scherp blijft staan in zijn woelige onrustige omgeving. Door de kleurstelling van de achtergrond – het lijken bijna vlammen – gaat er een bepaalde dreiging vanuit, en geeft de fragiele juffer een heel krachtige uitstraling.