Eerste indruk
De eerste indruk van de lens is uitermate positief: strak vormgegeven, alle ringen lopen soepel, fijne materialen, ontzettend licht en compact. Volgens mij gewoon alles wat je zoekt in een korte macrolens. Het enige wat vermoedelijk niet anders kan fysiek, maar wat minder fijn is is dat de lens bij focussen naar 1:1 aanzienlijk langer word. Bij mijn SIGMA 150mm macrolens is het focussen intern, wat wel erg prettig is. Maar bouwkwaliteit, gewicht en materiaal is gewoon top, waarbij voornamelijk de enorm brede, soepel lopende scherpstelring direct de show steelt. Precies wat je zoekt in een macrolens. En scherpstellen is dan ook direct mijn eerste aandachtspunt.
Scherpstelling
Voor mij zijn een aantal aspecten belangrijk in een macrolens: het is macro, dus criterium nummer 1 is wat mij betreft hoe nauwkeurig is de lens? Een tikkeltje er naast en je scherpte ligt al verkeerd bij de beperkte scherptediepte die je hebt bij macrofotografie. Hierbij moet ik vertellen dat ik praktisch al mijn foto’s maak met behulp van handmatig scherpstellen. De Autofocus is niet echt snel te noemen, maar vind ik persoonlijk eigenlijk niet zo relevant bij macrowerk. Met wat voorbereiding kon ik ook zoemende hommels tussen mijn lavendel wel pakken met de autofocus.
Over het handmatig scherpstellen kan ik maar 1 ding zeggen, de nauwkeurigheid is fenomenaal! De scherpstelring is echt heel gevoelig en je moet een heel eind draaien voor je van oneindig naar 1:1 bent. En dat is ideaal voor nauwkeurig scherpstellen en ook voor focus stacking een erg prettige eigenschap. Een absoluut pluspunt van deze lens.
Scherpte
De scherpte. In 1 woord: wauw! Opnieuw kan ik niet anders dan de loftrompet steken. Wat een detail. Wat me direct op live-view tijdens de eerste beelden opvalt is dat deze lens echt meer detail naar voren trekt dan mijn 150mm macro. Bij het bekijken van vlindertjes door de lens wordt elk neushaartje zichtbaar en bij een veer als testobject word de structuur prachtig zichtbaar. Zoals bij elke lens wordt bij fors diafragmeren de scherptediepte groter, maar de weergave minder scherp, zo ook hier, al moet ik zeggen dat F22 nog steeds best het nodige detail laat zien. Hieronder kun je onbewerkte beelden op 100% vergelijken en het eindresultaat bekijken op een manier waarop we gewend zijn foto’s te beoordelen: verkleind naar webformaat en met een verscherping na het verkleinen. Op de middenrange van F8 – F11 is de lens bijna ongezond scherp getekend. Kortom: genieten voor de liefhebber van details en scherpte, maak een mooie focus stack op F8 en je zult niet weten wat je ziet!
Beeldkwaliteit
Ik heb de lens eigenlijk niet op beeldfoutjes kunnen betrappen, maar moet zeggen dat ik daar van nature ook niet echt op let. Ik heb geen vignettering kunnen vinden, ook niet op F2.8 en chromatische abberatie heb ik hem ook niet op kunnen betrappen, maar mogelijk heb ik daar ook niet de juiste condities voor gezocht. Al met al vind ik dit altijd een lastig punt om te beoordelen: smaak doet een hoop met wat je mooi vindt en daarnaast zijn alle foto’s op het web bewerkt en valt er dus weinig zinnigs te vergelijken. Dus mijn meest zinnige samenvatting is dat de beeldkwaliteit volgens mij gewoon aan de hoge normen van vandaag de dag voldoet: gewoon een mooie, heldere weergave zonder lensfouten. Uiteraard kun je met faliekant, hard tegenlicht de nodige interessante rendering krijgen, dus nog een foto er bij waarbij ik de grenzen op zoek. Flares kreeg ik eigenlijk niet voor elkaar, zelfs niet met een zon die in het water schittert.
Bokeh
De bokeh oftewel weergave van onscherpte is natuurlijk ook een extreem belangrijke eigenschap in een wereld waarin onscherpte en bokeh steeds meer een belangrijk onderdeel van de foto zijn geworden. De rendering van de onscherpte is wat mij betreft prima, maar beoordeel het vooral zelf.
Het liefst had ik de lens getest in een grasveld vol met dauwdruppels die allemaal lichtbelletjes vormen. Dankzij wekenlange droogte is dat niet echt gelukt en moest ik dus noodgedwongen met de plantensproeier in de tuin aan de gang. En daar kwam een mogelijk minpuntje boven drijven: de bokeh cirkels van lichtgevende druppels lijken ovaaltjes te zijn die een soort cirkelvormig patroon vormen. Linksboven is de ovaal precies gespiegeld aan rechtsboven. Ergens geeft die cirkelvorm wel een mooie gevoel van omlijsting, dus ik kan me goed voorstellen dat je dit effect juist ook wel weer kunt gebruiken, vooral bij symmetrische composities. Aangezien dit niet lijkt op te treden in het beeld met dauwdruppels is het vermoedelijk alleen maar een probleem wanneer je in regen- of sneeuwbuien met ingeflitst tegenlicht aan de gang gaat, of als je zelf de plantensproeier ter hand neemt.
Conclusie
De SIGMA 70mm is een stukje vakwerk: scherpte, nauwkeurigheid, beeldkwaliteit… ik kan eigenlijk alleen maar pluimen geven. Uiteraard is de wijde beeldhoek van 70mm van grote invloed op de foto’s. Afhankelijk van je onderwerp is het een slimme of een minder slimme keuze. Met 70mm op een full-frame body moet je erg dicht bij je onderwerp komen, dus wil je vliegende insecten fotograferen dan zou ik de lens minder snel aanraden. Maar voor close-up werk, voor focus stacking en voor scherpe beelden van onderwerpen die niet wegvliegen, of voor beelden waarbij je je onderwerp kleiner in beeld zet en de ruimere beeldhoek juist bruikbaar is voor een interessante achtergrond is het een erg interessante lens. Ik fotografeer al jaren alleen maar met mijn 150mm macro, maar zou deze lens er graag naast hebben in mijn tas.
Noot van de redactie:
De foto’s voor dit artikel zijn gemaakt met de Canon EOS 6DII.
De nieuwe SIGMA 70mm F2.8 DG MACRO | Art is leverbaar voor SIGMA, Canon en Sony E-vatting en de winkelprijs is €549,- incl. BTW.