Interview Anna Stelloo

Vertel eens over jezelf; wie is Anna en hoe ben je begonnen met fotograferen?

Ik ben Anna Stelloo, 48 jaar en moeder van een dochter van 18 en al 28 jaar samen met mijn man. De reden dat ik begonnen ben met fotograferen is niet de leukste maar hoort wel bij mij. In 2012 kreeg ik een zwaar ongeluk tijdens het paardrijden (mijn allergrootste passie), daarbij verbrijzelde ik mijn hele onderbeen en door heel veel complicaties duurde het meer dan drie jaar voordat ik weer een beetje kon lopen. In 2015 vond mijn man dat ik wel lang genoeg binnen had gezeten en gaf mij een spiegelreflex camera voor mijn verjaardag, zodat ik weer eens de deur uit ging. Nou dat heeft hij geweten 😉

Welke vraag moet ik jou niet vergeten te stellen en wat is je antwoord?

Wat is je meest unieke en bijzondere fotomoment? Dat is de vossenwelp met de vlinder op haar neus! Technisch gezien niet de allerbeste maar wel een super moment. Na zes uur te hebben gewacht op een vosje kwam ze de struiken uit en ik zag haar loeren dus ik was scherp. Deze foto is door meerdere accounts gedeeld op social media maar het leukste was dat BBC Earth hem ook deelde. Daar ben ik best heel trots op.

Jouw grote passie qua onderwerpen is duidelijk de vos. Welke onderwerpen loop je nog meer warm voor?

Eigenlijk vind ik alle dieren mooi, van groot tot klein en van juffer tot roofvogel. Ik heb echter een voorliefde voor zoogdieren met een hoog knuffelgehalte.

Ga je bewust op zoek naar je onderwerp of laat je je verrassen wat er op je pad komt?

Meestal ga ik bewust op zoek naar dat ene dier maar of het dan ook lukt, is altijd maar de vraag. Dieren laten zich niet regisseren. Soms kom je dan iets anders tegen wat je dag goedmaakt.

Hoever ga jij om die ene foto te maken en kun je daar een voorbeeld van noemen?

Soms ga ik heel ver voor die ene foto als ik een bepaald beeld voor ogen heb. Zoals afgelopen februari toen er code rood werd afgegeven. Ik wilde nog heel graag een vos in een flink pak sneeuw en als het even kon ook met sneeuwval erbij. Dus ik ben ondanks code rood toch op pad gegaan, soms tot over mijn enkels in de sneeuw en ik heb door de wind echt afgezien maar het was het allemaal waard.

Wat zou je juist wel of juist niet meer doen voor die ene foto?

Ik heb me een tijdje bezig gehouden met het “project velduilen”. Daar moest ik toch wel een behoorlijk aantal kilometers voor rijden en ik ben er meerdere keren geweest. De eerste keer had ik helaas geen succes maar dat schrok mij niet af dus ik bleef doorzetten. Veel mensen zouden afgehaakt zijn na de eerste keer. Omdat je zo vaak gaat (en dus niet opgeeft), leer je het gedrag van de dieren kennen en is je kans op succes groter.

Hoe bereid jij je voor op een dagje fotograferen?

Dat ligt eraan wat mijn onderwerp voor die dag wordt, maar laat ik een voorbeeld noemen: ik fotografeer ook heel graag vlinders met dauw. Dat kan alleen tijdens de juiste omstandigheden. Dus ik volg de weerberichten en kijk hoe hoog de luchtvochtigheid is en of er geen tot weinig wind staat, hoe koud het in de nacht is en of het de dag ervoor warm genoeg is geweest. Als de omstandigheden niet goed zijn dan is het bij voorbaat al kansloos. Daarnaast stem ik mijn kledingkeuze hier ook op af. Voor de rest pak ik mijn tas in met volle batterijen, lege kaartjes en niet te vergeten: lekker eten en drinken.

Heb je een foto met verhaal die je niet snel zult vergeten?

Vorig jaar ging ik eind van de middag even kijken bij de vossen. Na een half uurtje wachten kwam vosje nummer één uit de struiken. Een kleine vijf minuten later kwam vosje nummer twee aan en even later ook vosje nummer drie. Nu is dat op zich al heel bijzonder, maar wat er daarna gebeurde was zo ontzettend zoet om te zien. Het ene vosje ging het andere vosje ontvlooien. Dat duurde even en toen dat klaar was, stond het andere vosje op en liep naar zijn zusje en gaf haar ook een ‘ontvlooi-behandeling’. Dat vond ik een erg ontroerend moment.

Wie of wat inspireert jou?

Meerdere fotografen maar eentje in het bijzonder en dat is Roeselien Raimond. Zij weet altijd zeer vertederende momenten vast te leggen en daar streef ik ook naar. Verder zijn er een aantal fotografen die op een of andere manier een bepaald licht altijd weten te vangen en daar kijk ik ook graag naar.

Heb je ambities in je fotografie?

Ik wil nog meer mijn eigen stijl creëren en er is altijd ruimte voor verbetering.

Wat zou je heel graag nog eens voor je lens willen hebben?

Heb je even? Dat is echt een hele waslijst….. de wolf uiteraard maar ook de poolvos, de beer, de veelvraat, de neusbeer, de scharrelaar, de hop, de orka….. en de cheetah staan heel erg hoog op mijn wensenlijstje.

Wat zou je andere fotografen nog mee willen geven?

Geniet!!! Wees dankbaar voor alle momenten met dieren die je vast mag leggen. Ook al heeft het je niet altijd de mooiste foto opgeleverd. Ik voel me, elke dag dat ik iets bijzonders gezien heb, weer gezegend.