Reflecties
Behalve de witte slierten reflecteren de door de zon beschenen struiken en dunne boomstammen prachtig geel in het water. Zelfs de blauwe lucht is op het water zichtbaar. Samen met het wit vormt het een heel apart schouwspel. Abstractie ten top en dat daagt uit.
Stroming
Omdat het water zachtjes stroomt en er bovendien een briesje actief is, staan de witte slierten niet stil. De beweging is slechts gering en ik kies voor een sluitertijd van 1/320 seconde, ook omdat ik wel inzoom tot 600mm. De camera op mijn statief, de timer op 2 seconden en de beeldstabilisatie van de lens op ‘uit’ voorkomen eveneens bewegingsonscherpte.
Scherptediepte
Het pad ligt zo ten opzichte van het water dat ik schuin, onder een hoek van ongeveer 45°, naar beneden fotografeer. Door de juiste hoek te kiezen is de kleurrijke reflectie van de boompjes achter het slootje goed zichtbaar. Een nadeel van het schuin fotograferen is wel de beperkte scherptediepte. Ik overweeg een focusstack maar besef dat dat met het bewegende water en steeds andere patronen van de witte slierten geen zin heeft. Daarom verklein ik het diafragma tot F22. Dat geeft meer scherptediepte maar niet voldoende voor een totaal scherp beeld. Zelfs met een nog kleiner diafragma (max. F36 bij 600mm) zou ik een volledig scherp beeld niet voor elkaar krijgen. Bovendien zou dat tot een nog hogere ISO-waarde leiden dan 12800. Op zich erg hoog maar bij abstracte foto’s als deze vind ik ruis niet storen. Scherpstellen ten slotte doe ik op 1/3 van het beeld van onderaf gezien.
Zoeken naar fraaie patronen
Omdat de patronen continu veranderen is het opletten en zoeken naar stukken die ik fraai vind. Daarbij let ik niet alleen op de witte slierten die vooral de aandacht trekken maar ook op de reflecties in het water. Het totale samenspel van kleuren en vormen doet ertoe. Een aantal keren verplaats ik mijn statief en dat levert een aardige variatie aan abstracte beelden op. Elk moment en dus elke foto is weer anders. Ik kan er haast geen genoeg van krijgen en pak ook de 70-200mm lens uit de rugzak. Sommige delen van het schouwspel verdienen het om minder ver in te zoomen.
Kwartslag draaien
Als ik laat in de middag thuis achter mijn PC de vele resultaten bekijk is het best lastig kiezen uit de vele fraaie patronen. Ik kijk ze wel 3 keer na voordat ik er een 6-tal overhoud die ik na bewerk. De gebruikelijke schuifjes van het standaard-paneel in Lightroom Classic komen aan bod zonder extreme uithalers. Terwijl zo elke van de 6 foto’s de revue passeert valt me een patroon wederom op omdat ik er van meet af aan de vorm van een boom in zag. Die verbeelding kan nog worden versterkt door de foto een kwartslag te draaien en bij te snijden tot 3×4.
Fotobespreking
Als gebruikelijk bespreken mijn fotomaten en ik elke anderhalve week na ons uitstapje de resultaten. Het aantal foto’s per persoon is dan maximaal 5 en omdat ik ook nog andere beelden heb die ik wil laten zien beperk ik me wat de abstracte foto’s betreft tot 2. Op het grote beeldscherm komen die volledig tot hun recht. ‘Kun je zo aan de muur hangen’, is een van de reacties. Met mijn altijd kritisch fotovrienden maakt mij zo’n reactie altijd blij.
