Overdosis schattigheid

Welpenfoto

De eerste weken in het leven van een vossenwelp hoef je als fotograaf nog niet eens aan foto’s te dénken. Dan wonen ze namelijk nog binnen in een diep donker hol. Veilig beschermd tegen zelfs de langste telelenzen. Maar na een week of vier zetten ze de eerste voorzichtige stapjes buiten. Als het goed is was je de afgelopen weken, vanaf december, al bezig met het stalken van een moervos en weet je dus al minstens 5 potentiële burchten. Vanaf eind april, begin mei gaan de dagen dus op aan het van zonsopkomst tot zonsondergang posten op deze locaties. Checken op sporen, verse vossenuitwerpselen en nieuwe graafsels. En dan maar wachten… wachten en nog eens wachten. In deze periode komen welpen gemiddeld zo’n 2,5 minuut per 4 uur naar buiten. Goede foto’s zal dit waarschijnlijk nog niet opleveren, want welpen zijn schuw en blijven nog graag in de schaduw en achter struikjes.

Dus zit je uren vol goede moed naar een donker gat te staren; dat gat waar je in je fantasie al steeds twee kleine rode oortjes uit ziet komen. Helaas… Moervos heeft je al lang geroken, of het hol was te klein. Of te vies. Net als je denkt dat je eindelijk loon naar werken zult krijgen, blijkt de familie al lang en breed verhuisd zonder jou verwittigd te hebben. En de hele speurtocht kan weer van voren af aan beginnen.

Moraal van dit verhaal: voordat je aan welpenfotografie begint, vraag je af hoe lang je adem is en in hoeverre je bereid bent je sociale leven een half jaar lang in de vriezer te parkeren. Want voor (goede) welpenfotografie zijn twee ingrediënten een absolute vereiste: eindeloos geduld en zeeën van tijd!

Schuiltentje
Sommige welpen zijn schuwer dan andere en helemaal in het begin hebben de welpen nog geen angst voor mensen. Als je geluk hebt, kun je ze in deze fase dus relatief gemakkelijk fotograferen. De ouders zijn echter erg waakzaam en zullen de welpen direct sommeren de bouw in te gaan, zodra ze de aanwezigheid van een mens signaleren. De goede foto’s kun je dan vergeten en erger: je riskeert verstoring van het jonge gezin! Een schuiltentje, liefst uit de wind, biedt dan mogelijkheden. Nadeel hiervan is dat je wat minder flexibel bent.

Een andere optie is het investeren in een ‘relatie’ met vossen. Vossen zijn nieuwsgierig en intelligent. Zodra ze merken dat er van een mens niets te duchten valt, zullen ze minder afstand houden. Respecteer vooral de grenzen die het dier zelf aangeeft. Hopelijk wordt dit respect ooit beloond en wellicht komt dan zelfs ooit de dag dat je op kraamvisite mag komen!

Een vaste lens is wat scherpte en bokeh betreft een genot, maar wat kadering betreft af en toe een crime. Welpen zijn vaak schuw, dus een langere brandpuntsafstand is gewenst, ook om hun comfort zone te respecteren. Maar zoals het jonge dieren betaamt, dollen en rollen, springen en klimmen ze dat het een lieve lust is. Met een vaste lens zal je veel oren en staarten moeten missen, dus een zoomlens is zeker aan te raden.

Om het kleine, het kwetsbare optimaal tot zijn recht te laten komen is een laag standpunt erg geschikt. Houd er rekening mee, dat zodra jij ligt, de welp al weer vijf sprongen verder gestuiterd is. Als het om schattigheid gaat, lap ik met liefde alle compositieregels aan mijn laars. Mijn enige regel is: hoe meer schattigheid hoe beter…