Menu

Onderdeel van Pixfactory

Making of: Red de egel

Natuurbeschermingsorganisaties sturen door het jaar heen post naar leden voor extra donaties. Niets mis mee alleen vroeg ik me af “waar blijven de lokale organisaties in dit geheel?”. Ik wilde daar iets mee en het afgelopen jaar kreeg mijn plan een duidelijker vorm: een gratis fotografische bijdrage leveren die een plaatselijke organisatie kan gebruiken tijdens promotie, open dagen of activiteiten. Hoe kon ik dat waarmaken? Welke stappen moest ik zetten? De opleiding Grip op Groei kwam daarom voor mij als geroepen. Ik kreeg noodzakelijke en voor mij onbekende tools aangereikt om een project te realiseren.
Zorgzame handen bij een egel
Zorgzame handen. 50mm; 1/200s bij f8; ISO 4000. Fotograaf: Frédérique de Bruijn

De projectkeuze

De keuze viel op de egel omdat het dier zeer regelmatig als pannenkoek op de weg is te vinden. “Dan zullen er wel genoeg zijn” is de gebruikelijke reactie. De (h)erkenning van dit probleem lijkt niet erg groot. Ter informatie; jaarlijks worden er zo’n 135.000 egels in Nederland doodgereden en in de afgelopen 10 jaar is de helft van de egels onder andere daardoor verdwenen (bron Natuurmonumenten en Zoogdiervereniging).

Hoe dan?

Ik wilde de mensen die zich op kleine schaal inzetten voor de natuur zichtbaar maken en een podium geven. Kon ik de liefde, passie en toewijding van vrijwilligers laten zien?

Het was voor mij voor het eerst dat ik bij het fotograferen gebruik maakte van een moodboard. Aanvankelijk dacht ik “dat ga ik dus niet doen en ook dat plan van aanpak niet”. Gelukkig dat ik hierop terugkwam, want wat heb ik daar veel aan gehad. Het hielp me mijn ingevingen en overige gedachten voor het project in beeld om te zetten. Verder inspireerde het mij enorm en was het bepalend voor hoe ik mijn foto’s wilde maken.

Op het moodboard volgde het storyboard waarin ik de wat-, waarom-, wanneer- en hoe-vragen zo gedetailleerd mogelijk beantwoordde. Hieruit volgde dat ik sommige ideeën niet kon realiseren of niet kon gebruiken.

Afspraken

Marieke is al jarenlang vrijwilligster van de egelopvang in Stein en wilde graag meewerken. We maakten afspraken wanneer ik mee kon rijden naar de egelopvang. Ik zou fotograferen terwijl zij bezig was met haar werkzaamheden. Ook thuis verzorgt zij egels waarvoor geen plaats meer is in de opvang en/of die mensen bij haar thuis afleveren. Ze gaf me toestemming om ook daar foto’s te maken.

Onderzoek. 24mm; 1/100s bij f8; ISO 1800.
Onderzoek. 24mm; 1/100s bij f8; ISO 1800. Fotograaf: Frédérique de Bruijn

Aanpak

Vanuit de opleiding mocht per september gestart worden met het project. Aangezien egels eind oktober in winterslaap gaan, had ik 2 maanden de tijd. Dat was krap want Marieke werkt er niet iedere dag en kon mij ook niet iedere keer meenemen. Veel, erg veel foto’s maken en doorvragen was dus de oplossing. Het is niet allemaal mooi en schattig bij de egelopvang. Ik heb ook foto’s gemaakt van lelijke wonden, maden, pus, dode egels, volkomen verzwakte egels en euthanasie bij de dierenarts. Allemaal om te voorkomen dat ik later nèt niet de goede foto had of een foto miste voor mijn project.

Sterfgeval. 77mm; 1/160s bij f5.6; ISO 2000.
Sterfgeval. 77mm; 1/160s bij f5.6; ISO 2000. Fotograaf: Frédérique de Bruijn

Apparatuur

Voor de foto’s gebruikte ik alleen mijn Nikon D850 en Nikon 24-70mm 2.8, f5-8. De ISO zette ik op automatisch met een maximum van 4000. De werkruimte was krap, de lichtomstandigheden niet ideaal en er stond veel materiaal.

Mijn oorspronkelijke idee over soft focus, groothoek (14-24), telezoom (70-200), mistige omstandigheden en sterk wisselend diafragma heb ik geschrapt. Dat lukte gewoon niet. Een statief of monopod heb ik niet gebruikt. Ik wilde snel kunnen anticiperen op de omstandigheden.

Uitwerking

Omdat er veel verschillende kleuren en vormen waren, besloot ik dat zwartwit de beste keuze was. Dat geeft in ieder geval rust en leidt niet af van het onderwerp. De vooraf bepaalde onderwerpen als zorgzame handen, wondverzorging, bezoek aan dierenarts, terugzetten in de natuur en thuissituatie kon ik fotograferen.

Ik stelde maximaal 15 foto’s nodig te hebben voor mijn verhaal. Uiteindelijk werden het er 17 waarvan 1 met alleen tekst.

Ging dat makkelijk? Nee, niet bepaald. Eerst ben ik zelf kritisch door mijn foto’s gegaan, daarna was de beurt aan mijn partner en uiteindelijk velde een vriendin nog een oordeel. Het was echt een kill-your-darlings stress. De overgebleven foto’s printte ik uit om makkelijk te kunnen schuiven met de volgorde. Het aantal terugbrengen tot de gewenste 15 gaf me net niet het beoogde resultaat. Met 16 was ik tevreden. Zo klein kan het verschil dus zijn.

Teken verwijderen. 66mm; 1/200s bij f5; ISO 2000.
Teken verwijderen. 66mm; 1/200s bij f5; ISO 2000. Fotograaf: Frédérique de Bruijn

Eindresultaat

Om extra aandacht aan het project te geven, koos ik een leporello als eindpresentatie. Dit is een harmonicavormig boekje. Het werd een boekje van 15×15 cm. Omdat het zo klein is, nodigt het ook uit om het voorzichtig te behandelen. Net zoals je een egel behandelt.

Wat ik niet ben vergeten is mijn dank uit te spreken voor het enthousiasme waarmee ik ben ontvangen en getolereerd. Want ik geef het je te doen als iemand continue met een camera over je schouder hangt, in je nek staat te hijgen, vragen stelt, ongewild toch soms in de weg staat en op je handen kijkt. De egelopvang maakte van mijn mooiste en meest geslaagde foto’s 2 PowerPointpresentaties. De poster en leporello gebruiken de medewerkers als promotiemateriaal.

Voor Marieke vond ik dat ik iets extra’s moest doen. Zij kreeg als dank een fotoalbum met een compilatie van de werkzaamheden die zij verricht en dat natuurlijk in meer dan 16 beelden.

Over de auteur

Dit artikel is geschreven door Frédérique de Bruijn. Wil je meer weten over Frédérique? Kijk dan op haar Facebook pagina.

13 reacties

  1. Prachtige reportage zo te horen. Ik ben lid van een Facebook pagina van egels, heb een egelvoerhuisje en edelhotel gemaakt. Ook staat er een kamera op. Hier wordt je zo gelukkig van, ik heb er regelmatig een stuk of 5 in mijn tuin (nu niet, komen ze maar een enkele keer eten, maar er ligt altijd vers kattenvoer (zonder melk) en water). Wordt je ook zelf gelukkig van! Respect voor de vrijwilligers in de egel-opvang!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

13 reacties

  1. Prachtige reportage zo te horen. Ik ben lid van een Facebook pagina van egels, heb een egelvoerhuisje en edelhotel gemaakt. Ook staat er een kamera op. Hier wordt je zo gelukkig van, ik heb er regelmatig een stuk of 5 in mijn tuin (nu niet, komen ze maar een enkele keer eten, maar er ligt altijd vers kattenvoer (zonder melk) en water). Wordt je ook zelf gelukkig van! Respect voor de vrijwilligers in de egel-opvang!

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: