De waterteunisbloem is pas sinds 1993 bekend uit het wild. Sinds die tijd is de soort enorm toegenomen en nu is de grote gele bloeier overal in het land te vinden.
Van oorsprong komt waterteunisbloem uit Zuid-Amerika en is hij hier ingevoerd als vijverplant. De plant is een eeuw geleden “ontsnapt” in Frankrijk, wellicht door menselijk handelen (dumpen van vijverplanten). Feit is wel dat de plant met zijn massale groei voor flinke overlast in de waterafvoer kan zorgen. De soort staat op de lijst invasieve exoten en dat betekent dat het verhandelen van deze plant niet meer mag.
Waar waterteunisbloem groeit, verdringt hij andere oeverplanten. De plant scheidt giftige stoffen af waar de inheemse soorten niet tegen zijn bestand. Ook zo is de soort een bedreiging.
De waterteunisbloem is een overblijvend kruid, dat wil zeggen dat de bovengrondse plantendelen afsterven maar ondergronds het wortelstelsel overwintert en volgend jaar weer nieuwe uitlopers vormt.
