De uitdaging van de sneeuwklokjes

Uiteraard begin je met het zoeken naar ‘niets’ en dan is kijken heel belangrijk, maar ook vooruit kunnen denken. Wat zijn de mogelijkheden met dit onderwerp of deze locatie? Met andere woorden: wat zou het kunnen worden?

In het voorjaar zag ik een klein bosje sneeuwklokjes tussen een sloot en een boom en het leek mij een leuke uitdaging om van dit enige bosje sneeuwklokjes in de groenstrook een boeiende foto te maken. Hoe pak je zoiets aan?

Apparatuur en compositie

Het begint met de lenskeuze. Omdat de omgeving van het plantje erg rommelig was leek me een telemacro de beste keuze om zo de achtergrond wat uit te schakelen. Met een grote diafragma-opening had ik namelijk weinig scherptediepte. Dus werd de 180mm macro in de tas gedaan en ook de hoekzoeker, want ik had al bedacht dat ik met een laag standpunt de lelijke ondergrond niet in beeld zou krijgen. Terug bij de sneeuwklokjes begon ik met het kiezen van het juiste standpunt. Door de boom en de sloot had ik eigenlijk maar 2 opties; met het zonlicht in de rug of met tegenlicht. De keuze voor het tegenlicht was snel gemaakt omdat het zonlicht de klokjes dan als het ware zou oplichten. Met de achtergrond meer in de schaduw werd bovendien het contrast alleen maar verhoogd.

Welk scherptepunt?

Dan de volgende uitdaging: waar stel ik scherp? Het scherptepunt is in dit soort foto’s essentieel. Door de scherpte op het juiste bloemetje te laten vallen wordt feitelijk de compositie gevormd en dus de balans in de foto. Ik kijk dan door de zoeker en draai langzaam met de scherpstelring door het hele beeld zodat ik verschillende mogelijkheden kan bekijken en beoordelen. Ik merk dan direct dat het lastig is om de juiste bloem te kiezen en verplaats de camera wat naar links en rechts om alle bloemen goed ten opzichte van elkaar te krijgen en de achtergrond kloppend te maken. ‘Finetunen’ van het standpunt noem ik dat wel eens.

Ik baal dat ik niet de sloot naast me als achtergrond kan gebruiken. Het lukt me niet om de bloemen, de reflectie van het water in de sloot en het tegenlicht op één lijn te brengen. Dan bedenk ik me dat een meervoudige belichting een oplossing zou kunnen zijn!

Ik maak nogmaals foto’s van het sneeuwklokje en voeg die in de camera steeds samen met een foto die ik maak van de reflectie in de sloot. Het is even zoeken naar de juiste kadering van de reflectiecirkels en de onscherpte die ik moet gebruiken om de mooiste bokeh cirkels te maken. Deze moeten niet te dominant zijn en dus belicht ik de tweede foto steeds wat ruimer zodat het contrast van de reflectie niet gaat overheersen.

Met een goed gevoel ga ik naar huis; hoe leuk is het om door middel van een foto van iets onbenulligs iets leuks te creëren!