Interview Michelle Zwakhalen

Interview Michelle Zwakhalen

Wie ben je en wat vind je zo interessant aan natuurfotografie?

Mijn naam is Michelle. Ik ben 26 jaar oud en ik woon in het Friese dorpje Eastermar. Oorspronkelijk kom ik uit Limburg, hier heb tot mijn achtste verjaardag gewoond. Van kinds af aan ben ik al geïnteresseerd in de natuur. Mijn grootouders hebben hier een grote invloed op gehad, omdat ik deels bij ben opgegroeid. Samen brachten we veel tijd door in de tuin. Ik mocht meehelpen met tuinieren en keek graag naar alle aanwezige vogels. Ook wandelden we samen, waarbij opa vertelde over vroeger. Van jongs af aan heb ik meegekregen dat je respect moet hebben voor alles wat groeit en bloeit, al vond ik sommige insecten best eng. Op de middelbare school heb ik fotografie ontdekt en mijn eerste camera gekocht. Door middel van fotografie kon ik nog dichter bij de natuur komen en de mensen met mijn foto’s laten zien hoe mooi de natuur is.

Wat typeert jouw fotografie?

Toen ik net begon met fotograferen, had ik nog geen typerende stijl. Alles wat los en vast zit was een fotografisch onderwerp, van portretten en reportages tot studiofotografie. Uiteindelijk bleek dit niet voor mij weggelegd omdat mijn passie ergens anders lag. Er was nog veel te leren en daarom heb ik mij gericht op waar ik echt voor wilde gaan: de natuur. Met name macrofotografie. Die kleine magische wereld is geweldig en kun je op zoveel mooie manieren vastleggen! Verder is het niet zo duur om mee te beginnen; meer dan een macrolens heb je niet nodig. Hiermee creëer ik dromerige en frisse beelden, waarin de nadruk op het onderwerp ligt. Door zo min mogelijk scherptediepte te gebruiken blijven mijn foto’s rustig, ondanks de heldere kleuren. Zo ontwikkelde ik langzaam een eigen stijl.

Hoe bereid je je voor op een dag fotograferen (onderwerpkeuze, locatie, apparatuur etc.)?

Het liefst plan ik van tevoren waar ik naartoe ga, zodat ik de omgeving al een beetje ken. Dat maakt het toch een stuk makkelijker om te bepalen wat je doel van de dag is. ’s Avonds zorg ik dat alles klaarstaat zodat ik niks vergeet. Ook houd ik het weerbericht in de gaten, zodat ik weet wat mij de volgende ochtend te wachten staat. Verder neem ik zo min mogelijk mee: mijn camera, een 18-55mm zoomlens, een macrolens en een kleine witte paraplu om het licht mooi te kunnen filteren. Ze zeggen niet voor niks: ‘less is more’. Soms neem ik ook nog een statief mee, maar het liefst fotografeer ik uit de hand.

Hoe ziet een dag fotograferen ‘in het veld’ er bij jou uit?

Eenmaal op de locatie zoek ik een geschikte plek uit, waar ik gewoon ga staan en alles observeer. Mocht ik niks interessant zien, dan ga ik op de grond zitten zodat ik de wereld vanuit weer een ander perspectief zie. Zo gaat er vaak een nieuwe wereld voor je open en zie je dingen die je normaal niet waargenomen zou hebben. Af en toe blijkt de plek echt niks te zijn, op welke manier je er ook tegenaan kijkt, dan is het tijd om een andere plek te zoeken. Omdat ik zo laag (kruipend!) bij de grond werk, zorg ik ervoor dat ik altijd een oude broek draag die vies mag worden.

Wat doe je uiteindelijk met jouw allermooiste foto’s (Facebook, Instagram, een album maken of…)?

Mijn foto’s plaats ik altijd op Instagram, Facebook en mijn eigen website. Vorig jaar heb ik een album voor mijzelf en mijn grootouders gemaakt, waarin mijn beste foto’s tot nu toe zijn afgedrukt. In een album komen foto’s echt tot leven. Het wordt tastbaarder en dit maakt het bekijken van foto’s een stuk mooier.

Aan welke foto heb je de mooiste herinnering en waarom juist deze foto?

De mooiste herinnering heb ik aan de twee winnende foto’s van de Roots Natuurfotografie wedstrijd. Hier werd ik in 2018 en 2019 tweede in de categorie ‘jongeren’. Nog nooit had ik meegedaan aan een fotowedstrijd maar ik wilde het toch eens proberen. Erg zeker was ik niet over mijn foto’s, dus de verbazing was groot toen er bericht kwam dat mijn foto bij de laatste 15 winnaars zat. Ik kon het amper geloven. Het jaar daarna zat ik weer bij de finalisten. Alweer onverwacht, want ik twijfelde erg over mijn foto’s. De dag van de prijsuitreiking was geweldig. De locatie op de Veluwe, de lezingen die er gegeven werden en de uiteindelijke prijsuitreiking zelf. Mijn tip aan iedereen die over zichzelf twijfelt: niet twijfelen! Geloof in jezelf en wat je kunt bereiken.

Met welke fotograaf (m/v) zou je graag een dag mee willen lopen om samen te gaan fotograferen?

Leon Baas! De technieken die hij gebruikt, daar kan ik veel van leren. Leon gebruikt vaak flitsers en andere lichtbronnen, technieken waar ik geen ervaring mee heb maar wel graag zou willen leren. De resultaten die hij laat zien zijn zo mooi en divers.

Wat voor tip zou jij een beginnend macrofotograaf mee willen geven?

Hou het simpel. Koop niet meteen een al te dure lens. Kies voor een lens met een vast brandpunt, de beeldkwaliteit van deze lenzen zijn vaak beter dan een zoomlens. Verder is een kleine witte paraplu erg handig om het licht te sturen. Fel zonlicht wordt mooi diffuus, dit komt de foto’s echt ten goede. Als laatste: ga op avontuur en neem de rust en de tijd om te observeren, de natuur is onvoorspelbaar.

Wat zou je graag nog willen verbeteren om jezelf verder te kunnen ontwikkelen als fotograaf?

Ik zou graag meer willen leren over vogelfotografie. Hoe je ze het beste kunt benaderen en vastleggen. Bij macrofotografie zou ik graag meer willen leren over het gebruik van externe lichtbronnen, zoals flitsers. Dit vergoot de mogelijkheden enorm. Het mooie is dat je nooit uitgeleerd bent en er steeds meer dingen op je pad komen om jezelf te ontwikkelen.