Vogeleiland
Tijdens één van mijn reizen neem ik deelnemers mee in het hoge Noorden naar Varanger, de laatste permafrost van Europa. Het landschap doet nog het meeste denken aan IJsland, kaal en leeg zonder enige boom of struik maar met indrukwekkende rotsen en uitgestrekte onherbergzame vlaktes. Voor de kust liggen diverse eilanden en op één ervan, Hornøya, landen jaarlijks vele tienduizenden zeevogels om te gaan broeden. Met een klein bootje varen we in 10 minuten naar het eiland waar je naar hartenlust uren door mag brengen tussen de kuifaalscholvers, zeealken, zeekoeten en… papegaaiduikers.
Een korte wandeling brengt je boven op het eiland naar de vuurtoren en als je over de rand kijkt zitten vele honderden puffins heerlijk te genieten van het zonnetje, elkaar aftastend op zoek naar een partner en tonen hun klungelige vliegkunsten in de hoop op een geslaagde landing op het smalle rotsricheltje.
Zon achter de rotspunt
Terwijl ik dwaal langs de rand ontwaar ik een rotspunt waar precies het zonnetje langs sneakt. Ik sla er geen acht op tot ik er ineens een papegaaiduiker zie landen. Het witte koppie vol in het licht terwijl het zwarte lijf opgaat in de donkere schaduw.
Zware onderbelichting
De combinatie van het uitgebeten witte koppie met de zeer plaatselijke zon zorgt voor een plan in mijn hoofd. Terwijl ik mijn belichting aanpas vliegt mijn vriendje echter alweer uit. Teleurgesteld blijf ik achter maar besluit te wachten. Goede rotspunten zijn schaars en de kans is erg groot dat deze al snel zal worden ingenomen door een ander (of dezelfde die snel terugkeert). Helaas moet ik langer wachten dan ik hoop en even vraag ik mij af of mijn plan het wel waard is zoveel kostbare tijd op het vogeleiland op te slokken. Tijd die ik ook elders kan besteden.
Dan wordt mijn wachten beloond en landt er een (andere?) papegaaiduiker.
Het wachten is beloond… snel naar beneden om de spaarzame tijd te besteden voor hopelijk nog veel meer mooie beelden.
5 reacties
Spelen met licht is erg leuk. De contrasten vind ik bij je resultaten te hoog. De omgeving doet nu totaal niet meer mee, terwijl het aangelichte gras in de het eerste resultaat bijvoorbeeld prachtig mee kan doen. (ik heb de foto even stiekem in de Camera Raw geopend). Maar goed, keuzes maken..
Beste Adri, zoveel mensen, zoveel wensen en zoveel meningen. Dat maakt fotografie ook zo interessant. Een ander beeld had hier prima gekund en zal zeker ook mooi zijn. Echter, dit was echter mijn doelbewuste keuze en doel van deze rubriek is om te laten zien hoe iemand het gemaakt heeft…
Moi Johan, ben je je ervan bewust dat je kleurverzadigingsknop (vrij constant) véél hoger staat dan de natuurlijke kleuren benaderende kleurweergave?
En, als het toch allemaal niks uitmaakt en het jou alleen om ‘licht’ gaat, kun je toch veel meer lol aan gewone kippen o.i.d. hebben?
Dag Johan! Wat mooi! Wat ik me afvraag is of jij in zo’n situatie het histogram in de gaten houdt in verband met detailverlies in de donkere tinten? Of maakt het voor jou dan niet uit dat het histogram naar links helemaal “vol loopt”? Alvast bedankt!
Ik maak de foto’s al wel meteen donkerder dan gemiddeld om te voorkomen dat ik uitbijting krijg in de lichte delen want dat maakt mijn uiteindelijk doel onmogelijk. Maar in het RAW beeld zit nog alle detail in de donkere delen.