Roestende ransuilen fotograferen

Vaste roestplaats

De ransuilen die in deze uilenboom de winter doorbrengen doen dit al verschillende jaren, zo laten de omwonenden mij weten. Het aantal varieert wel, maar veel minder dan 15 zijn het er niet. Deze ransuilen hebben het dus goed naar hun zin. Zij vinden in de woonwijk tenslotte voldoende beschutting tegen de kou en voor hun voedsel hoeven zij slechts de woonwijk uit te vliegen. In de omringende weilanden is altijd wel iets van hun gading te vinden.

Ransuilen fotograferen, de nodige uitdagingen

Mijn pogingen om de ransuilen te fotograferen ging gepaard met de nodige uitdagingen. Zo zaten de uilen veelal hoog in de uilenboom verscholen achter takken en resterende bladeren. In eerste instantie meende ik recht onder de boom te moeten gaan staan. Zo had ik enigszins vrij zicht op de vogels. Toch was ik niet echt tevreden met dit standpunt. Tenslotte breng je de uil, die tussen diens poten recht naar beneden kijkt, niet van zijn charmantste kant in beeld. Bovendien liep ik de kans getroffen te worden door een voltreffer van een uitwerpsel van de uil.

Takken en takjes

Behalve dat de vogels hoog in de boom zaten, zaten zij ook verscholen achter takken, takjes en wat overgebleven bladeren. Terecht natuurlijk, want ook ransuilen zijn niet erg gediend van pottenkijkers. Door minimale veranderingen in mijn standpunt, wist ik toch enkele foto’s te maken van een uil zonder al te veel storende takjes.

Tegenlicht

Een andere uitdaging was het licht. Naar boven fotograferen betekent tenslotte tegen het licht in fotograferen. De contrasten kunnen dan zo groot zijn dat je onderwerp sterk onderbelicht is ten opzichte van het licht in de lucht. Flitsen zou een oplossing kunnen zijn, maar flitsen zou ik in dit geval absoluut niet doen. Het licht van een flitser kan zelfs de uil voor een korte periode verblinden. De uilen zitten overdag niet voor niets te roesten en waarom zou ik voor een goed belichte foto hen storen met mijn flitslicht? Nee, ik koos voor de handmatige instelling. Daarbij gebruikte ik het histogram voor de beste belichting. Thuis verbeterde ik het beeld nog wat in Lightroom.

Op ooghoogte

Toch was ik niet helemaal tevreden met de resultaten. Het liefste zou ik een ransuil op ooghoogte willen fotograferen, zo min mogelijk ongehinderd door takjes en door tegenlicht. Een utopie? Toch niet! Op de laatste middag zag ik bij pure toeval namelijk een ransuil in zijn eentje in een jonge boom zitten. Hierdoor zat het niet alleen nagenoeg op ooghoogte, maar ook niet verscholen achter takken. Waarom het dier op enkele meters in de hoge boom zat, was mij een raadsel. Het dier bleef in ieder geval rustig zitten, ook toen ik mijn foto’s maakte. Juist omdat de omstandigheden zo gunstig uitpakten, was ik ook snel klaar met het fotograferen. Zo kon het dier in echt alle rust verder roesten.

Enkele Do’s en don’ts

• Ransuilen zoeken in de wintermaanden ’s morgens een roestboom op om erin te rusten. Tegen de avond verlaten zij de boom weer om te gaan jagen. Bezoek de dieren, om hen zo min mogelijk te (ver)storen, het liefst midden op de dag.
• Een uilenboom trekt altijd bekijks. Wacht daarom op afstand totdat de drukte onder de boom minder is en ga dan pas zelf fotograferen. Kom, zo nodig, op een later tijdstip terug.
• Beperk ook jouw eigen fototijd en beperk zeker jouw bewegingen onder de boom.
• Gebruik een telelens of een zoomlens.
• Maak geen onverwachte geluiden of bewegingen (in je handen klappen) om de uilen hun ogen te openen. In een groep roestende uilen zitten altijd enkele exemplaren met toerbeurt met de ogen open om de wacht voor de groep te houden. Oftewel, er zit altijd wel een uil die de ogen geopend heeft.
• Wees terughoudend in het vermelden van de plek waar je de ransuilen hebt gevonden.

Tot slot: geniet van de prachtige dieren en dan vooral als je hen in beeld hebt weten te vangen.

Verder wil ik alle lezers van Natuurfotografie.nl mooie feestdagen en een gezellige jaarwisseling wensen.
Voor 2024 wens ik jullie voorspoed, geluk en veel mooie fotomomenten toe.
Hans Brongers