Zoeken, zoeken, zoeken
Na veel speuren had ik 2 vlindertjes gevonden en tot mijn verbazing ook 2 viervleklibellen. Na beide soorten te hebben gefotografeerd, was ik niet tevreden. Het beloofde zonnetje bleef uit en de beestjes zaten niet echt op een fotogeniek plekje.
Even verder kijken
Ik ging in de omgeving verder zoeken om te zien of ik wat meer exemplaren kon vinden. In de verte zag ik wel een stuk of wat koeien grazen, dus die kant ging ik maar niet uit. Ik kon geen andere vlinders vinden en het zonnetje leek door de wolken heen te gaan breken. Dus ging ik snel terug naar mijn oorspronkelijke plek om van het mooie licht gebruik te maken. De koeien waren iets richting die plek gekomen, maar waren nog rustig aan het grazen. Ik nam me voor ze in de gaten te houden, omdat ik al eens eerder heb meegemaakt dat ik zo geconcentreerd met m’n foto’s bezig was, toen ik ineens een koe bijna letterlijk in mijn nek had.
Toen ik bijna bij mijn vlinders aankwam, hoorde ik ineens enorm veel herrie en gedreun. Kwamen die koeien dus in galop naar me toe. Jemig wat schrok ik, ze maakten zoveel herrie en leken niet te stoppen. Ik ben toen snel achter een boom gaan staan (had ooit gelezen dat je dat ook bij herten en zwijnen moet doen) en heb dingen geroepen als “goed volk” en “niets aan de hand”. Toch durfde ik niet te blijven staan en ben snel lopend (durfde niet te hollen) weg gegaan. Vanuit de verte twijfelde ik nog om terug te gaan. Maar de koeien stonden rustig grazen en gingen lekker liggen, precies bij mijn vlinderplekje. Via een ruime omtrekkende beweging (!) ben ik maar terug richting de auto gegaan.
Andere ingang
Uiteindelijk kon ik het niet uitstaan, het was zo nog zo vroeg en de zon scheen heerlijk, dus ben ik naar een andere ingang van het gebied gegaan om op een andere plek te gaan zoeken. En yes ik had geluk: een prachtig vlindertje zat op de dopheide. Dat kleurt altijd prachtig. En toen ging hij ook nog met zijn vleugels wijd zitten om de zonnestralen op te vangen.
Het vlindertje kon ieder moment gaan vliegen. Echter het beestje bleef prachtig zitten, dus had ik even de tijd om mijn statief te installeren, camera erop (of liever gezegd eronder) te draaien, afstandsbediening aan te koppelen, live view aan, compositie bepalen, vlinder in mijn eigen schaduw zetten, gezorgd dat de zon de achtergrond belicht, en de foto genomen die bovenaan dit artikel is geplaatst.
Ondanks de schrik van de koeien, had ik een heerlijk morgen in de natuur en ging ik met een voldaan gevoel naar huis.
13 reacties
Fraaie serie Judith!
Vraag: de bovenste foto heb je gemaakt door de vlinder in je eigen schaduw te zetten en de zon nog de achtergrond te laten belichten; waarom zie je dan je eigen schaduw niet op de foto terug? Ik snap niet helemaal wat je precies bedoelt of hoe je dat doet. Dank voor je antwoord!
Goedemorgen Phil, dank voor het compliment ? . Het is de kunst zo te zitten dat het vlindertje nog net in de schaduw staat en inderdaad je eigen schaduw buiten beeld valt. Dit kan ook met een witte paraplu of – wat ik zelf altijd gebruik – de binnenkant van een klein reflectieschermpje. Echter hier had ik niet veel tijd, het vlindertje zal snel weg vliegen als hij in de schaduw zit. Vandaar dat ik het nu met mijn eigen schaduw deed. Met vriendelijke groet, Judith
Geweldig hoe je je verhaal vertelt. Ik zie het gelijk voor me en lach bij lezen ervan! Je foto’s hebben jouw eigen unieke handtekening, ik zag de foto op Instagram en dacht …die zou van Judith kunnen zijn! En ja hoor 🙂 prachtig zijn deze ook weer. Verveeld nooit om naar je mooie werk te kijken!
Lia, dank je wel voor het mooie compliment ? ?
Met vriendelijke groet, Judith