Sneeuwvlokken flitsen

Sneeuwval is helaas niet iets waarmee we in ons land vaak worden verblijd. Als het dan een keer zover is, lijkt elk onderwerp de moeite waard en liefst gaan we al onze favoriete plekken af om ze ook in deze winterse omstandigheden te vereeuwigen. Natuurlijk is daar niet mis mee en het kan een mooie aanvulling zijn op je portfolio van een specifiek gebied. Als je durft, of als de sneeuw iets langer aanhoudt, kun je ook op zoek gaan naar foto’s die minder voor de hand liggen.

Deze ochtend was het nog veel te donker om te fotograferen. De sneeuwval was hevig, maar vanwege de lange sluitertijden waren de vallende vlokken niet te zien op mijn foto’s. Ik had geen garantie dat het ook nog zou sneeuwen als het voldoende licht werd, dus ik moest iets verzinnen. De koplampen van de auto waren mijn eerste idee, maar die verlichtten zowel vlokken als achtergrond waardoor de vlokken niet voldoende zichtbaar werden. Bovendien was de witbalans behoorlijk in de war geraakt.

Ik besloot de flitser eens te proberen, een hulpmiddel dat ik eigenlijk niet vaak gebruik. Het voordeel van een flitser is dat je de belichting op je onderwerp (de vlokken) kan ‘loskoppelen’ van de belichting van de achtergrond. De achtergrond krijgt geen flitslicht en de helderheid ervan wordt bepaald door sluitertijd, diafragma en ISO-waarde. De vlokken krijgen wel flitslicht en de helderheid wordt bepaald door flitsintensiteit, diafragma en ISO-waarde. Door de sluitertijd te variëren kun je dus een balans vinden tussen de beide belichtingen.

De eerste resultaten waren bemoedigend met een leuk spel tussen rechte lijnen van het bos en ronde vormen van de vlokken. Ik kwam er echter al snel achter dat het diafragma een grote invloed had op de grootte en vorm (rond tot zeskantig) van de vlokken en dat de verdeling van de vlokken over het beeld niet altijd optimaal was. Uiteindelijk heb ik geëxperimenteerd met alle instellingen tot de batterijen van de flitser leeg waren. Hieronder een handvol van de minder geslaagde resultaten.

Apparatuur

Ik gebruikte een telelens (70-200) om de boomstammen in de achtergrond strak te kunnen kaderen. Een flitser op de camera stond op de manuele stand waarin je de flitsintensiteit handmatig kunt instellen.
De camera doet dan geen lichtmeting en je weet zeker dat elke foto exact dezelfde hoeveelheid flits krijgt. In TTL doet de camera een lichtmeting en zeker met vallende sneeuw voor de lens kan elke foto dan een andere flitsintensiteit krijgen met een grotere foutkans tot gevolg. De camera stond op een statief om de compositie van de boomstammen min of meer constant te houden (behoudens in- en uitzoomen).