Interview Milou Hinssen

Wie is Milou en hoe is jouw passie voor fotografie ontstaan?

Mijn naam is Milou Hinssen, 34 jaar en woonachtig nabij Breda. Mijn passie voor fotograferen is, nu terugkijkend, al vrij vroeg ontstaan. Ik weet nog goed dat we met het gezin op vakantie gingen naar Amerika en dat ik toen de oude camera van mijn vader mocht gebruiken. Daarna kwamen de compact camera’s, daar heb ik op veel reizen mee gefotografeerd. Nu bijna 3 jaar geleden kocht ik mijn eigen spiegelreflexcamera. Als ik blader door oude fotoboeken zie ik veel foto’s van vooral de natuur. Ik heb enorm veel geluk gehad dat ik al veel heb mogen zien van de wereld. De liefde voor reizen en fotograferen heb ik echt van thuis uit meegekregen. Ik ben ontzettend nieuwsgierig en leer graag over de natuur, van de kleinste kriebelbeestjes tot en met de grote zoogdieren en vogels. Overal kan ik enthousiast van worden.

Jouw beelden zijn zacht en minimalistisch, kun je uitleggen waarom je een voorkeur hebt voor deze stijl?

Ik ben dol op zachte kleuren, pasteltinten en high key. De zachte en dromerige foto’s geven mij een bepaalde rust. Waar ik dat vaak in mijn hoofd niet heb, lukt het me wel in de foto’s. Wellicht probeer ik onbewust (nu ik er bewust over denk) een foto te creëren waarin ik meegenomen kan worden in de wereld van dromen, rust, ruimte en vrijheid. De high key foto’s vind ik erg leuk om te maken omdat ik daar nog meer creativiteit in kwijt kan en mezelf echt in kan uitdagen.

Wat heb je nodig om jouw foto’s te maken zoals ze zijn?

Vooral tijd, ik vind het heerlijk om uren in de natuur door te brengen en in alle rust een onderwerp te fotograferen. Ik probeer in het veld al de foto te creëren wat ik voor ogen heb, nabewerken doe ik het liefst zo min mogelijk.

Ga je voorbereid op pad met een bepaald onderwerp of foto voor ogen of laat je je verrassen door wat er op je pad komt?

Beide. Meestal ga ik voorbereid op pad, voor een bepaalde vlinder of bloem bijvoorbeeld. Maar ik laat me ook graag verrassen door de natuur. Bij minder goed weer bijvoorbeeld, dan trek ik de polder in en zie ik wel wat er op mijn pad komt.

Wanneer ben jij tevreden over het eindresultaat?

Poeh, dat is een lastige vraag. Ik ben behoorlijk kritisch op mijn eigen werk en voor mijn gevoel zit ik nog midden in het leerproces van mezelf fotografisch ontwikkelen. Maar ik ben wel tevreden als ik bij een foto meteen het ‘joepie!’ gevoel krijg en toch met een blij gevoel naar de resultaten kan kijken.

Waar haal jij je inspiratie vandaan?

Ik haal mijn inspiratie uit (fotografie)boeken, reizen, natuurdocumentaires en mede-fotografen via onder andere social media en workshops. Al komt de meeste inspiratie vaak op het moment van fotograferen, door de natuur zelf.

Hoe zorg je ervoor dat jij jezelf blijft uitdagen?

Door veel te experimenteren, met licht, compositie en verschillende technieken. Soms lukt het totaal niet maar dan kan ik achteraf wel kijken wat dan wel zou werken. Ook het schrijven van artikelen voor natuurfotografie.nl helpt mij om anders na te gaan denken over bepaalde onderwerpen.

Wat staat er nog op je wensenlijstje in de fotografie?

Nog te veel om op te noemen, ik wil nog veel reizen en daarbij hoort ook fotograferen. Binnenkort ga ik naar Schotland, daar hoop ik nog een aantal mooie foto’s te kunnen maken.

Heb je een doel voor ogen wat je nog wilt bereiken?

Ik wil mezelf graag blijven ontwikkelen en blijven uitdagen, een specifiek doel heb ik niet. Ik doe vooral wat ik leuk vind en ik laat me verrassen door wat de toekomst brengt.

Heb je een favoriete foto en wat is het verhaal erachter?

Ik heb meerdere favoriete foto’s. Onder andere de twee flamingo’s gefotografeerd in Bonaire, snel de auto naast de weg geparkeerd en binnen 5 minuten de foto gemaakt, midden op de dag.

Ook de ultra macro opname van het oranjetipje is een foto waar ik nog graag naar kijk. Daarnaast onder andere foto’s van de reizen naar Afrika. Eén foto(serie) in het bijzonder van een reis naar Tanzania; drie welpen op een rots, moeder leeuw die een stuk verderop een zwijn vangt en het beest vervolgens mee terug sleept naar haar welpen. Een spectaculair en bijzonder moment om mee te mogen maken. We hebben het hele ‘tafereel’ van begin tot eind kunnen volgen. Toentertijd nog gemaakt met een compact camera.

Heb je een leuke anekdote die je wilt delen?

Een tijdje geleden ging ik na mijn werk nog even futen fotograferen, ik zat heerlijk in het zonnetje te genieten. De futen hadden hun snavel in hun verendek verstopt en dobberden heerlijk op het water. Zelf had ik wat foto’s gemaakt en was ik een beetje dromerig aan het kijken naar de rust die de futen uitstraalden. Een beetje loom maar vrolijk stond ik op om te vertrekken, mijn camera stond op het statief en terwijl ik in eerste instantie de camera wilde pakken voordat ik opstond, liet ik het even staan en pakte mijn andere spullen eerst. Precies nadat ik was opgestaan klapt mijn camera van het statief en met een soort salto kukelde de camera in het water. Gelukkig heeft de camera het overleefd, maar een volgende keer let ik toch iets beter op.

Wat zou je andere fotografen nog mee willen geven? Heb je tips?

Blijf bij jezelf en geniet van het fotograferen, verdiep je in de natuur en in je onderwerp. Maak het ‘perfecte plaatje’ voor jezelf, niet voor een ander.