Menu

Onderdeel van Pixfactory

Making of “Misty Mountains”

De making of van deze foto begon bijna een jaar voor ik de opname maakte, namelijk op Sinterklaasavond 2009. Mijn gezinsleden en Sinterklaas weten dat ik dol ben op fotografieboeken, reisboeken, fotoboeken en combinaties van deze categorieën.
Huangshan

Huang Shan

Die bewuste Sinterklaasavond in 2009 kreeg ik het boek Celestial Realm; The Yellow Mountains of China met daarin prachtige zwart-wit foto’s van dit gebied door de mij onbekende fotograaf Wang Wusheng. Ook van deze gele bergen, Huang Shan in het Chinees, had ik nog nooit gehoord en pas veel later hoorde ik dat de landschappen in de kaskraker Avatar uit 2009 geïnspireerd waren op dit opmerkelijke gebied.

Nu wilde het toeval dat we eerder dat jaar verhuisd waren naar een huis dat niet al onze vrije tijd en vakantiebudget opslokte. De veertien jaar daarvoor was dat wel het geval geweest, dus besloten we ons zelf te trakteren op een wat verdere reis en de keuze viel op China als bestemming. Daarbij kozen we niet voor de bekende highlights als de grote muur, de verboden stad of het ondergrondse leger. Wat we wel bezochten was Shanghai vanwege het fantastische Nationale museum, de porseleinstad Jingdezhen en 2 landschappelijk interessante gebieden, het karstlandschap rond Guilin en nieuwsgierig geworden door het boek de bergen van Huang Shan.

Sea of clouds

Huang Shan is een schitterend gebied met ongekende mogelijkheden voor met name landschapsfotografie. Het is ook één van de meest populaire toeristische bestemmingen (> 15 miljoen bezoekers in 2007), maar wanneer je de beide nationale ‘feestdagen’ begin mei en begin oktober mijdt valt het goed te doen. De meeste toeristen lopen slechts een beperkte afstand rond hun hotel of in het geval van dagjesmensen rond het aankomstpunt van de kabelbaan.

Huang Shan is voor veel Chinezen een heilige berg en het beklimmen ervan wordt dan ook als een soort pelgrimage beschouwd. Wij kozen de ‘makkelijke’ weg naar boven en gebruikten één van de 5 kabelbanen. Daarna heb je nog zeker een uur stevig klimmen te gaan voor je het ‘Cloud Dispersing Pavilion’ bereikt, een ideale uitvalsbasis hoog in het gebergte. De naam van deze accommodatie geeft al aan dat je in het gebied heel vaak in, tussen, onder of boven de wolken kunt zitten. Die laatste positie vormt een specialiteit van het gebied en als mooiste ervaring geldt om tijdens de zonsopkomst vanaf een bergtop neer te kijken op de wolkenzee, the sea of clouds.

IJzige trappen

Je bent natuurlijk niet op vakantie om uit te rusten dus ’s morgens vroeg (04:30 uur) opgestaan om al voor zonsopkomst op de bergtop te staan, samen met minstens 60 erg luidruchtige Chinezen. Een bijzondere ervaring en hoewel de zonsopkomst enigszins werd afgeschermd door de wolken was het een memorabel moment wat dan ook met luid applaus en gejuich door onze medetoeschouwers werd begroet. Het leverde ook nog een serie fijne beelden op van de eerste zonnestralen op het wolkendek rond de bergtoppen. Diezelfde wolken bleken echter ook in de tussentijd aangevroren te zijn op de stenen trappen naar de top zodat de terugweg naar het ontbijt een hoop geschuifel en Chinese behulpzaamheid en hoffelijkheid opleverde.

Western Canyon

Door het hele gebied ligt een uitgebreid netwerk van voetpaden die vaak kunstig langs loodrechte rotswanden zijn aangelegd of in de rotsen zijn uitgehouwen. De oudste van deze stenen trappen schijnen meer dan 1500 jaar oud te zijn. Later die middag maakten wij een wandeling van ongeveer 10 kilometer door de zgn. ‘Western Canyon’, een deel van Huang Shan wat pas sinds 2005 voor toeristen ontsloten is, en daar maakte ik ook bovenstaande foto.

Dit was de enige dag dat ik echt spijt had dat ik mijn loodzware driepoot die ik, na lang wikken en vooral wegen had thuisgelaten, niet bij me had. De weersomstandigheden waren prachtig (veel wolken en mist op wisselende hoogtes), maar er was niet veel licht. Een aantal opnames met de 70-200/4 misten daardoor bij kritische beschouwing thuis toch de vereiste scherpte. Gelukkig had ik ook mijn 17-40 groothoekzoom bij me en die bewees onder deze omstandigheden goede diensten. Al doende leert men en sindsdien heb ik zowel een telezoom met stabilisatie als een erg licht reisstatief.

Is dit de beste foto die ik ooit in de bergen heb gemaakt? Eigenlijk niet. Had ik, beter voorbereid, meer uit dit bezoek aan het gebied kunnen halen? Ongetwijfeld! En toch ben ik ontzettend blij met deze foto. Iedere keer dat ik hem zien – en dat is vrijwel dagelijks als bureaublad op mijn computer – herinner ik me onze wandeling door dit sprookjesachtige landschap. Aanvankelijk was ik niet zo blij met de fotograaf onder in beeld, maar bij nader inzien zag ik hem als een pluspunt. Niet alleen geeft het de schaal van het landschap weer, het is ook de kick van ‘daar heb ik ook gestaan’. Dat de foto’s vanaf dat plekje minder uit de verf kwamen doet er dan eigenlijk niet meer toe.

Ik verheug me nu al op de volgende Sinterklaasavond……..

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Geef een reactie

2 reacties

Reageer op dit artikel

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en het Google privacybeleid en servicevoorwaarden zijn van toepassing.

Deze artikelen vind je vast ook interessant: