Groen schorpioenmos groeit in basenrijke moerassen. Zo komt het voor in kalkrijke duinvalleien, trilvenen, kalkmoeras of plekken met veel kwel in blauwgraslanden. In noordoost Friesland ligt het natuurgebied De Mieden. Dit gebied wordt gevoed door kwelwater. Kwelwater wordt vanuit de diepe grondlaag omhoog geperst en neemt allemaal mineralen met zich mee. Dit water is erg zuiver en zorgt ervoor dat er veel bijzondere planten kunnen groeien, waaronder het groen schorpioenmos.
Mos heeft geen wortels en is daarom afhankelijk van de wereld om hem heen. Sporenkapsels vormt het zelden, de verspreiding gebeurt door kleine afgebroken takjes.
Hoe het mos aan zijn naam komt is niet moeilijk om te raden. Het heldergroene mos heeft haakvormige en gebogen bladeren, die aan het uiteinde doen denken aan staart van een van een schorpioen. Dit is dan ook waaraan je het mos herkent. Het groen schorpioenmos is een bladmos. Het bestaat uit een hoofdstengel met onregelmatige zijtakjes van maar een paar millimeter breed. Het groeit in plukjes bij elkaar, soms deels onder water. Alleen aan de top heeft het mos heeft de groene kleur. Onderaan verkleurt het roodbruin.
Op dit moment zijn er volgens de verspreidingsatlas slechts zeven gebieden in Nederland waarvan met zekerheid kan worden gezegd dat het groen schorpioenmos er groeit. Ook in Europa is groen schorpioenmos een zeldzaamheid. Dat komt door de bijzondere en unieke milieuomstandigheden.
Naast groen schorpioenmos bestaat er ook geel en rood schorpioenmos. Ook deze moerassoorten zijn erg zeldzaam in Nederland. Er zijn ook soorten die op schorpioenmossen lijken, zoals de algemenere sikkelmossen.
Eén reactie
Leuk informatief artikel Christien!