De moeraswolfsklauw is een klein kruipend plantje, dat je makkelijk herkent aan de karakteristieke lichtgroene beschubde stengels. In de nazomer en herfst vormt het zijn sporen. De kruipende stengels richten zich op en vormen aan het uiteinde de sporendrager. Je kunt dat snel zien, omdat dat stengeldeel er dikker uitziet dan de rest. Met het kopje in de lucht kan de wind er beter bij en kunnen de sporen ver weg waaien en zorgen voor verspreiding.
Echte bladeren zie je bij moeraswolfsklauw niet, het zijn meer schubben die dicht tegen de stengel aan liggen. Aan de kruipende stengels zijn ze iets sikkelvormig omhooggericht. Op de sporenaar staan ze wijder uiteen, waardoor de aar er verdikt uit ziet. Daartussen zitten de sporenhouders.
Zoals de naam al zegt houdt deze soort van natte standplaatsen. Het is geen probleem als de standplaats soms onder water staat zoals in de winter. Het is een pionier, dat wil zeggen dat hij zich snel en graag op open onbegroeide plekken vestigt waar andere planten het niet redden. Als de vegetatie echter te dicht wordt verdwijnt moeraswolfsklauw weer snel. Dat was ook een reden voor zijn achteruitgang in de vorige eeuw: door de vermesting groeiden natte heide en kale plakken snel vol met grassen (pijpenstrootje in de heidevelden) en andere kruiden.
Zijn favoriete biotopen zijn natte heiden en nieuw ontwikkelde natuurterreinen. Kaal, open, vrij zuur en voedselarm. In vochtige heiden vind je de groene stengeltjes vaak aan de rand van de heidepaadjes, want daar is het open. Heidebeheer door plaggen heeft er afgelopen decennia voor gezorgd dat moeraswolfsklauw weer veel terrein gewonnen heeft. Ook in natuurontwikkelingsterreinen op vochtige zandgronden zijn de omstandigheden gunstig voor deze sporenplant. Bij voorkeur groeit hij langs poelen en plasjes.
Een soort waarmee moeraswolfsklauw vaak samen voorkomt is kleine zonnedauw. Ook dit is een pionierplantje dat houdt van arme open vochtige grond. Vind je de een, dan loont het vaak de moeite te zoeken naar de ander.
De wolfsklauwenfamilie is maar een kleine familie, in ons land slechts met een vijftal soorten vertegenwoordigd. Moeraswolfsklauw is nog de algemeenste, de andere soorten zijn veel zeldzamer.
